Όταν είδαμε για πρώτη φορά το trailer σου είχαμε πει πως πρόκειται για σενάριο ανάλογης αξίας με το Dark. Το ερώτημα ήταν αν η πράξη θα ερχόταν να επιβεβαιώσει την θεωρητική αντίληψη. Το The Crossing έρχεται να πατήσει πάνω σε όλη αυτή την δικαιολογημένη υστερία με τη γερμανική σειρά, αλλά την ίδια στιγμή προσθέτει και την ειδοποιό διαφορά του. Δεν μιλάμε απλώς για ανατροπή της γραμμικότητας του χρόνου. Δεν είναι ότι απλώς δύο χρονολογίες συνδέθηκαν με κάποιο τρόπο. Είναι κι ότι η μία εξ αυτών θέλει να εξαφανίσει την προγενέστερη της. Κι όσο κι αν είναι πολύ πρώιμη η κρίση, ίσως να έχουμε να κάνουμε με κάτι εξίσου «άρρωστο» και πορωτικό.
Τι είναι το Crossing; Μια διασταύρωση. Σε μια πόλη της Αμερικής, σε μια παραθαλάσσια πόλη για την ακρίβεια, αρχίζουν μια μέρα να εμφανίζονται σώματα. Στην αρχή μοιάζουν να είναι άψυχα. Στην πορεία ορισμένοι έχουν απλώς πέσει αναίσθητοι και οι περισσότεροι είναι νεκροί. Όσοι ζουν συγκεντρώνονται σε σκηνές στην παραλία και οι τοπικές αρχές σε συνεργασία με το FBI αναλαμβάνουν να τους ρωτήσουν τι συνέβη και βρέθηκαν εκεί. Γιατί δεν υπάρχει πουθενά ναυάγιο, κανένα πλοίο να έχει βουλιάξει. Το πράγμα γίνεται ακόμα πιο ανεξήγητο στην πορεία των ανακρίσεων.
«Τρέχουμε να γλυτώσουμε από τον πόλεμο» λέει ένα μικρό κοριτσάκι στον σερίφη Jude Ellis στο The Crossing. «Άρα είστε πρόσφυγες» συμπεραίνει. «Πού γίνεται αυτός ο πόλεμος;» είναι η εύλογη απορία του. «Εδώ» του απαντάει το κοριτσάκι. Αυτό το επίρρημα αναφέρεται στην Αμερική. Μα, η Αμερική έχει απ΄άκρη σ΄άκρη ειρήνη.
Έχει παραισθήσεις; Είναι επηρεασμένη από τον παρ΄ολίγον πνιγμό; Τα ίδια λένε όλοι οι επιζώντες. Και συνεννοημένοι να ήταν, κάπου θα εμφανιζόταν μια ανακολουθία λόγων. Κάποιος θα έλεγε κάτι διαφορετικό. Εδώ έχουμε απόλυτη ομοφωνία. Εκείνη η λέξη που απουσιάζει και κάνει και τις δύο πλευρές το ίδιο λογικές, είναι ο χρονικός προσδιορισμός. Δεν λέει το κοριτσάκι εδώ και τώρα. Σκέτο εδώ. Εδώ και αργότερα. Πολύ αργότερα. 180 χρόνια μετά. Τότε που ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει περάσει στο επόμενο στάδιο της βιολογικής εξέλιξης. Έχει ξεκλειδώσει τις δικλείδες της νόησης και είναι A-Pack.
Οι A-Packs είναι άνθρωποι με εξελιγμένες δυνατότητες. Όπως να κάνουν τεράστια επιτόπια άλματα. Ή να έχουν τρομερή δύναμη. Θεωρούν εαυτούς το μέλλον και ο πόλεμος προφανώς αφορά στο ότι θέλουν να αφανίσουν τις παλιότερες εκδόσεις για να οδηγήσουν την ανθρωπότητα πιο γρήγορα στην μοίρα της. Αυτοί οι λίγοι που έκαναν ταξίδι πίσω στο χρόνο, δεν έρχονται μόνο για να γλυτώσουν. Έρχονται και για να προειδοποιήσουν ότι αυτές οι ανώτερες μορφές έχουν κάνει το ίδιο ταξίδι. Κι αυτό που γίνεται στο τέλος του πρώτου επεισοδίου ανοίγει πολλούς δρόμους για να εξελιχθεί η σειρά. Για να γίνει κι αυτή A-Pack.
Ήδη από τον πιλότο διαφαίνεται πως έχει όλα τα στοιχεία για να σε κρατήσει χωρίς να αποσπάται η προσοχή σου. Δεν μοιάζει με σειρά που θα σε συναρπάσει κάποιος ηθοποιός. Είναι απ΄αυτές που έχουν ένα άρτιο σενάριο, πολύ καλή σκηνοθεσία και σε μαγνητίζουν με την ατμόσφαιρα και τις εικόνες που σου δίνουν. Έτσι δεν έχεις ανάγκη να εστιάσεις αποκλειστικά σε κάποιον.
Το πως θα είναι στη συνέχεια δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Το ότι έχει όλες τις προδιαγραφές για να γίνει ένα από τα καλύτερα science fiction του 21ου αιώνα είναι σαφές. Κι ας είναι τόσο μα τόσο υπερβολικό. Κι ας μην έχει κάποιον ηθοποιό να δώσει ακόμα μεγαλύτερη συζήτηση. Γιατί αναμφίβολα αν αντί του τίμιου Steve Zahn υπήρχε κάποιος Michael Fassbender λόγου χάρη, δεν θα χρειαζόταν καν να σε πείσουμε για να την βάλεις στην watchlist σου.