Τον Κώστα Βουτσά δεν τον γούσταρες μονάχα επειδή υπήρξε μεγάλος ηθοποιός.
Επειδή έπαιξε σε ταινίες που λάτρεψες και έχουν συνδεθεί με τα παιδικά σου χρόνια.
Τον γούσταρες και επειδή απολάμβανε τη ζωή του. Επειδή αρνιόταν να μεγαλώσει. Επειδή δεν μιζέριαζε ποτέ (όπως συνέβαινε συχνά με ανθρώπους της δικής του ηλικίας).
Αυτή η θετική ενέργεια λοιπόν ήταν το μεγάλο του προσόν σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του.
Και του επέτρεπε (εκτός από τα κλασικά «φφφσσστ, πόινγκ» και το «έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα») να μας προσφέρει μερικές επίσης αξέχαστες στιγμές.
Κάποιες σκηνές που όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάντα θα σκάει το χειλάκι σου όταν τις παρακολουθείς.
Όπως οι εξής:
Χαλβάς (Νύχτα γάμου)
Φρεσκοπαντρεμένος με την καπάτσα Λέλα (Μάρθα Καραγιάννη) ο Ιάκωβος έχει μόλις τελειώσει καυγά. Πέρα όμως από κομμάτι μπουνταλάς, όπως θα έλεγε και ο ίδιος με τη φοβερή Κωνσταντινουπολίτικη προφορά του, είναι και μαμάκιας. Παίρνει λοιπόν τη μαμά (με το επικό μπράτσο-ζελέ) και της ζητάει κάτι να παρηγορηθεί: Κιοφτέδες και -μιας και το ‘φερε η κουβέντα- λίγο χαλβά…
Καραμούζα (Γαμπρός απ’ το Λονδίνο)
Ως εργαζόμενος σε κατάστημα ηλεκτρικών ειδών (και πριν μοστραριστεί ως αγγλικό κελεπούρι στα πεθερικά του) ο Κώστας έρχεται αντιμέτωπος με τον θρυλικό Αντώνη Παπαδόπουλο. Αφού καταλαβαίνει λοιπόν ότι δεν βγάζει άκρη μαζί του, τον παίρνει στο ψιλό: Μιμούμενος άψογα την χαρακτηριστική φωνή-καραμούζα, πριν χάσει τελικά την ψυχραιμία του…
Σαλαμάκι (Ο Γόης)
Στο σχέδιο που έχει στήσει με τον (επίσης εξαιρετικό) Εξαρχάκο για να πάρει το κορίτσι που αγαπάει, ο Μπάμπης πρέπει να παραστήσει τον πλούσιο. Μέρος του κόλπου είναι να διαθέτει και υπηρέτρια. Δεν χάνει ευκαιρία λοιπόν να (της) ζητάει την απόλυτη ψύχωσή του: Το σαλαμάκι! Σε κάθε ώρα, σε κάθε στιγμή, σε κάθε περίσταση. Ακόμα και στον ύπνο του, με το φοβερό… αερομάσημα!
Μασούρος-γκολ (Οι θαλασσιές οι χάντρες)
Μέγας μπαλαδόρος, αλλά και ανεπανάληπτος «γύπας», ο Κώστας ο Μασούρος (απαραίτητο το δεύτερο «ο» από τη στιγμή που μιλάμε για λαϊκό παιδί) έχει καταφέρει να σταυρώσει γκομενάκι. Έχει έρθει μάλιστα στο γήπεδο για να δει. Πουλώντας μούρη λοιπόν και κοιτώντας συνεχώς στην εξέδρα τη Μάρθα Καραγιάννη, σημειώνει την πιο θρυλική… ακούσια γκολάρα του ελληνικού σινεμά.
Επιστροφή στο σπίτι (Ο τελευταίος άνδρας)
Είναι ιεροσυλία αυτό αυτό το έπος να απομονώσεις ένα κομμάτι. Κανονικά έπρεπε να μπει ολόκληρη η ταινία. Αν μπορούσε όμως ολόκληρος ο φαλλοκρατισμός του τελευταίου πραγματικού άνδρα, Κοσμά Πρίνου, να χωρέσει σε μια μόνο σκηνή, θα ήταν η παρακάτω: Με απάντηση «μερικά φρούτα ΓΙΑ ΜΕΝΑ που μ’ αρέσουνε» στην ερώτηση τι έφερε, γλυκιά περιγραφή «ΣΚΑΤΑ» στο πώς ήταν η μέρα του και επική προσφώνηση «γαλαζόπετρα» στον χρωματιστό Λεώ…