Ο κινηματογράφος είναι ένα πεδίο έντονου πειραματισμού όσον αφορά την τέχνη. Μπορεί να πρόκειται για τη μαζικότερη καλλιτεχνική βιομηχανία και αυτό να έχει ως αποτέλεσμα να προκύπτουν κατά βάση συμβατικές δημιουργίες αλλά στον πάνω από έναν αιώνα που υπάρχει, ήταν πολλοί εκείνοι οι δημιουργοί που επιχείρησαν να υπερβούν τα όριά του και να φτιάξουν έργα που η πρωτοπορία τους θα τα έκανε να μείνουν για πάντα στην ιστορία. Ο Ρόμπερτ Ροντρίγκες ωστόσο το τερμάτισε…
Και εδώ που τα λέμε για να καταφέρει ο Ρόμπερτ Ροντρίγκες να το τερματίσει είχε και την ενεργή στήριξη ενός άλλου πέρα για πέρα καμένου πλην ιδιοφυούς καλλιτέχνη, που μας κάνει να μένουμε με ανοιχτό το στόμα στα όσα χρόνια κάνει καριέρα στον κινηματογράφο: του Τζον Μάλκοβιτς.
Αυτοί οι δυο ηγήθηκαν μιας κινηματογραφικής προσπάθειας τόσο πρωτοποριακής που το κινηματογραφικό κοινό δεν θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει. Κυριολεκτικά: άλλωστε οι κινηματογραφόφιλοι της εποχής δεν θα δουν ποτέ την εν λόγω ταινία αφού θα προβληθεί 100 χρόνια μετά το γύρισμά της.
Το ακριβώς αντίθετο με άλλα λόγια από το… «coming soon» που συνοδεύει κάθε προώθηση ταινίας!
Η ταινία ολοκλήρωσε τα γυρίσματά της το 2015 αλλά δεν θα δει το φως της δημοσιότητας πριν το 2115, δηλαδή 100 ολόκληρα χρόνια μετά τη δημιουργία της και ο τίτλος της είναι ο ειρωνικός: «100 χρόνια- Η ταινία που ποτέ δεν θα δεις».
Το φιλμ, το οποίο έχει κινηματογραφηθεί, παρουσιάστηκε –αλλά δεν προβλήθηκε- στο Φεστιβάλ των Καννών του 2016 και στη συνέχεια κλείστηκε σε μια ειδική θυρίδα ενός πολυτελέστατου ξενοδοχείου στις Κάννες, το οποίο είναι προγραμματισμένο να ανοίξει στις 18 Νοεμβρίου του 2115, δηλαδή ακριβώς 100 χρόνια μετά το τέλος των γυρισμάτων.
Σύμφωνα με τα όσα λένε οι δημιουργοί της ταινίας, που αν θέλουμε τους πιστεύουμε, το «100 χρόνια» είναι μια ταινία που επιχειρεί να μαντέψει τη μορφή που θα έχει ο κόσμος μετά από έναν αιώνα. Το αν θα πέσει μέσα ή… ούτε καν είναι κάτι που θα το μάθουν οι άνθρωποι που θα ζουν εκείνη την περίοδο.
Ο Λιουντοβίκ Ντε Πλεσίς, ο παραγωγός της ταινίας, είχε τονίζει: «Θέλαμε ένα ειδικό κουτί ασφαλείας που να μην μπορεί κανείς άλλος να το ανοίξει παρά μόνο ο ίδιος ο χρόνος. Από τη στιγμή που η θυρίδα έκλεισε, η αντίστροφη μέτρηση στον μηχανισμό του ξεκίνησε και μέχρι να συμπληρωθούν 100 χρόνια κανείς δεν μπορεί να το ανοίξει. Στη συνέχεια, το κουτί είναι προγραμματισμένο να ανοίξει μόνο του».
Ο Μάλκοβιτς που από τη πλευρά του έχει δηλώσει περήφανος που πρωταγωνιστεί σε αυτή την ταινία είχε πει: «Είχαμε στο μυαλό μας διάφορες εκδοχές για το μέλλον και τις κινηματογραφήσαμε όλες: ένα περιβάλλον γεμάτο ψηφιακό τεχνολογία, ένα «κομπιουτεροποιημένο» περιβάλλον ή μια Γη χωρίς καν πρόσβαση στην τεχνολογία, μια μετά-αποκαλυπτική πραγματικότητα όπως θα ήταν μετά από μια παγκόσμια πυρηνική καταστροφή, έτσι όπως οραματιζόντουσαν τη Γη οι δημιουργοί επιστημονικής φαντασίας τη δεκαετία του ’40 και του ’50».
Πιο ενθουσιασμένος από όλους τους συντελεστές ωστόσο υπήρξε ο ίδιος ο Ροντρίγκες: «Με ιντρίγκαρε πολύ η ιδέα πως δουλεύω μια ταινία που θα παραμείνει κλειδωμένη για 100 χρόνια. Έχω ήδη μια ειδική πρόσκληση για την επίσημη πρεμιέρα της το 2115. Πόσο τέλειο είναι αυτό; Αυτό που θέλαμε τόσο εγώ όσο και ο Τζον Μάλκοβιτς ήταν να γυρίσουμε μια ταινία που θα μπορεί να είναι ευχάριστη και σε 100 χρόνια. Είμαι περήφανος για αυτό αν και μόνο τα δισέγγονά μου θα την δουν. Ελπίζω και ο κλώνος μου…».
Πάντως, η αλήθεια είναι πως είμαστε λίγο δύσπιστοι πως πρόκειται για ένα αληθινό εγχείρημα και όχι απλά για ένα διαφημιστικό τρικ προκειμένου να προωθηθεί μια μάρκα ουίσκι που, όπως μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητό από τα trailer, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην ταινία.
Φυσικά, εκτός και αν οι ιθύνοντες αυτής της ταινίας παραδεχθούν πως όντως αυτή είναι μια καλοστημένη διαφήμιση, την αλήθεια δεν θα την μάθουμε ποτέ. Μάλλον…