Τι να σκέφτεται άραγε ο Γιώργος Λάνθιμος αυτή τη στιγμή; Πώς να νιώθει που άλλη μια ταινία του γίνεται αποδέκτης τρομερών κριτικών; Πώς να νιώθει που αυτή τη φορά θα δει και τους ηθοποιούς της ταινίας του να τον ευχαριστούν διά μικροφώνου καθώς θα παραλαμβάνουν τα κάθε λογής βραβεία τους;
Όχι. Το The Favourite δεν μπορεί να μπει στην ίδια κατηγορία με τον Αστακό ή το Killing of A Sacred Deer. Δεν είναι μόνο ότι αυτή τη φορά δεν υπάρχει Φιλίππου. Δεν είναι μόνο ότι ξεφεύγει από αυτό το «True Detective 1ης σεζόν επί 3» στοιχείο. Με τους τόσους συμβολισμούς, που όμως για να εκτιμηθεί θέλει πολύ γερό στομάχι και αντοχή να ξεφυλλίσεις τα μηνύματα.
Είναι ότι για πρώτη φορά δεν εγείρονται μικρές ενστάσεις από τους ανθρώπους που είδαν την ταινία στο Φεστιβάλ Βενετίας. Το 2015 και το 2017 υπήρξαν κριτικοί που έγραφαν 4 καλές παραγράφους και 1 με αρνητικά σημαίνοντα. Τώρα πρέπει να ψάξεις πολύ για να βρεις κάτι τέτοιο. Hollywood Reporter, Variety, Guardian, Vanity Fair και φυσικά το Indiewire επιδαψιλεύουν τιμές με τη σέσουλα για το The Favourite.
Εμείς εδώ στην Ελλάδα θα περιμένουμε ακόμα τρεις μήνες τουλάχιστον για να τη δούμε, επομένως δε μπορούμε να εκφέρουμε άποψη επί του περιεχομένου. Μπορούμε μόνο να διαβάσουμε τα σημάδια. Να αναγάγουμε το λίγο στο πολύ. Να εκμαιεύσουμε στοιχεία από το trailer και τα όσα έχουν γραφτεί.
Αν το επιχειρήσουμε αυτό τότε το The Favourite έχει μπει στις ράγες μιας διαδρομής με πολλούς λαμπρούς σταθμούς. Θεωρώ δεδομένο πως στις Χρυσές Σφαίρες θα βρίσκεται και η ταινία, και ο Λάνθιμος αυτόνομος και οι 3 πρωταγωνίστριές του. Η Ολίβια Κόλμαν που πήρε το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στη Βενετία είναι φαβορί για Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία Κωμωδία ή Μιούζικαλ.
Κι αν δούμε όλους τους οιωνούς, τότε θα αποτολμήσω να μιλήσω με σιγουριά για εκείνη. Το The Favourite είναι η κορυφή μιας τρομερά ανοδικής πορείας που ξεκίνησε με το The Night Manager. Μια σειρά που της έδωσε την πρώτη της Χρυσή Σφαίρα. Μέχρι πριν ένα χρόνο η Κόλμαν ακουγόταν έντονα στα ονόματα για τη γυναίκα Τζέιμς Μποντ, εφόσον λαμβανόταν μια τέτοια απόφαση. Τώρα μπορεί να γίνει η Άλισον Τζάνι του 2019 ή η Βαϊόλα Ντέιβις.
Η Έμμα Στόουν και η Ρέιτσελ Βάις θα αναμετρηθούν στην κατηγορία Β’ Γυναικείου Ρόλου. Η μία δύο χρόνια μετά το Όσκαρ, η έτερη ξαναμπαίνει στις μεγάλες βραδιές ελέω Λάνθιμου. Και οι 3 τους θα διεκδικήσουν θέση και στα Όσκαρ, με τις 2 να είναι για μένα δεδομένα υποψήφιες.
Οι προβλέψεις αυτές βέβαια είναι άχαρες και ίσως χωρίς νόημα τούτη τη στιγμή. Για τις κυρίες αυτές. Γιατί για τον Λάνθιμο δεν είναι. Για τον Λάνθιμο έχουν μεγάλη αξία που ακούγονται και γράφονται με ένταση. Όχι με δειλία ή με ταπεινότητα. Ο Λάνθιμος κατέκτησε τις πένες όλων των κριτικών. Τις υπέταξε με το The Favourite.
Και φυσικά ο καθένας μπορεί να το δει όλο αυτό όπως θέλει. Άλλος με χαρά, άλλος με αδιαφορία, άλλος με χλεύη. Στο κάτω κάτω δεν είναι μια υπόθεση πολλών. Είναι μια υπόθεση καθαρά δική του. Εκείνος θα πρέπει να νιώθει περήφανος, οι κοντινοί του άνθρωποι, και εννοείται να μοιράζεται όλα αυτά με τους συνεργάτες του σε κάθε σημείο της διαδρομής.
Το διεκδίκησε, το δούλεψε αφάνταστα, το κατέκτησε. Τον επόμενο Φεβρουάριο ελάχιστη σημασία θα έχει το ότι μπορεί ο Κουαρόν να τον ξεπεράσει ξανά ή να τον κερδίσει ο Σαζέλ ή ο Γκουαντανίνο. Ή όποιος άλλος προκύψει. Θα μετράει ότι εκείνος ανέβηκε τα σκαλοπάτια όπως έπρεπε. Ένα ένα. Κι αν γίνει η αρχή, μετά δύσκολα τον σταματάει κάτι.