Με το Φεστιβάλ της Βενετίας να έχει ολοκληρωθεί και με το Φεστιβάλ του Τορόντο να βρίσκεται ήδη στην 4η ημέρα του, μπορούμε πλέον να μιλήσουμε με μεγάλη ασφάλεια για όσα πρόκειται να συμβούν κινηματογραφικά σε επίπεδο βραβείων στους επόμενους μήνες. Από υποψηφιότητες εντός του 2018, μέχρι τις απονομές το 2019.
Απ΄όσα έχουν διαφανεί από τα δύο φεστιβάλ, οι ταινίες που θα μας απασχολήσουν, χωρίζονται σε 2 κατηγορίες. Στα αδιαμφισβήτητα φαβορί, σε αυτούς δηλαδή που θα είναι διεκδικητές ο κόσμος να χαλάσει, και στις ταινίες που τείνουν να εγκαθιδρύσουν την δική τους δυναμική.
Το The Favourite του Λάνθιμου, το Roma του Κουαρόν, το Suspiria του Γκουαντανίνο, το A Star Is Born του Μπράντλεϊ Κούπερ, το Boy Erased του Τζόελ Έτζερτον και το First Man του Ντέμιαν Σαζέλ, είναι μια εξάδα ταινιών που έχει αποκτήσει προβάδισμα. Η κάθε μία σε διαφορετική κατηγορία. Για παράδειγμα ο Κουαρόν προβάλλει ως προπορευόμενος στη σκηνοθεσία. Ο Λούκας Χέτζις του Boy Erased στο Ά Αντρικό. Το The Favourite του Λάνθιμου και το Suspiria για το Best Picture.
Πίσω απ΄αυτές τις 6, υπάρχει μια άλλη εξάδα που με κάποιον τρόπο θα βρεθεί στο οσκαρικό μονοπάτι. Τα μέχρι στιγμής δεδομένα λένε ότι θα έχουμε μια εξίσου δύσκολη με την περσινή χρονιά, με πολλούς παραλληλισμούς και με το Best Picture να έχει την μεγαλύτερη ίντριγκα, αφού άνετα θα μπορούσαν να μπουν 12-13 ταινίες.
Widows
Το Widows του Στιβ-Ρόντνι ΜακΚουίν είναι συνολικά μια πάρα πολύ καλή ταινία βάσει κριτικών. Εκείνο όμως που ενισχύει τη θέση της για να δώσει το παρών στην μεγαλύτερη κινηματογραφική βραδιά είναι η πρωταγωνίστριά της. Η Βαϊόλα Ντέιβις, δύο χρόνια μετά το Όσκαρ για το Fences, βάζει πλώρη για το Ά Γυναικείο.
Η ταινία είναι μια πολύ πιο βαθιά, πολύ πιο δραματική εκδοχή του Ocean’s 8. Μόνο που εδώ δεν μας αφορά η δράση. Μας αφορούν μύχια πράγματα σε κάθε πρωταγωνίστρια. Και η Ντέιβις τα φέρνει όλα μπροστά με μαεστρία.
Destroyer
Μία από τις δύο ευκαιρίες της Νικόλ Κίντμαν να είναι υποψήφια για Όσκαρ. Όλη της η πορεία την τελευταία τριετία, δείχνει ότι είχε θέσει αυτόν το στόχο. Στο Destroyer της Κάριν Κουσάμα υποδύεται την Έριν Μπελ, μια αστυνομικό στο Λος Άντζελες που όταν ήταν στο ξεκίνημά της της είχαν αναθέσει να γίνει undercover και να μπει σε μια συμμορία.
Αρκετά χρόνια μετά, ο αρχηγός αυτής της συμμορίας εμφανίζεται στη ζωή της κι εκείνη καλείται να υπερνικήσει τις υπαρξιακές και ηθικές της δικλείδες. Το Destroyer είναι απ΄αυτές τις ταινίες που μπορεί να μην βρεθούν σε καμία κατηγορία και να φύγουν με Όσκαρ ένεκα της Κίντμαν. Απίθανο, αλλά όχι ακατόρθωτο.
Beautiful Boy
Ο Φέλιξ Βαν Γκρένινγκεν βρίσκεται μπροστά στην τεράστια πρόκληση να δει ταινία του να κερδίζει Όσκαρ. Και οι πιθανότητες να το κάνει αυτό είναι τουλάχιστον διπλές. Το πρωταγωνιστικό του δίδυμο μοιάζει να έχει κλείσει από τώρα θέση σε Ά και Β΄Αντρικό. Δεν αποκλείεται βέβαια να βρεθεί και ο ίδιος υποψήφιος.
Στο Beautiful Boy βλέπουμε την προσπάθεια ενός πατέρα να βοηθήσει τον γιο του να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά. Τίμοθι Σαλαμέ και Στιβ Καρέλ είναι ένα θαυματουργό ντουέτο.
Can You Ever Forgive Me?
Η Μελίσα ΜακΚάρθι εξέπληξε κόσμο το 2015 με το Spy. Τρία χρόνια αργότερα θέλει να το κάνει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό. Στην ταινία της Μαριέλ Χέλερ υποδύεται μια βιογράφο διασημοτήτων, η οποία απομονώνεται πολύ στις αναζητήσεις της με αποτέλεσμα να χάσει την καθαρή της ματιά και σκέψη.
Όλο αυτό την κάνει μη αρεστή στο κοινό και τους εκδότες. Η Λι Ίσραελ, ο χαρακτήρας της, δεν μπορεί να το αντέξει και για να μη χάσει τη δόξα και το χρήμα, βασίζει το έργο της στην εξαπάτηση.
If Beale Street Could Talk
Στην συγκεκριμένη ταινία βλέπουμε την προσπάθεια μιας Αφροαμερικανίδας, η οποία είναι και έγκυος, να αποδείξει την αθωότητα του συζύγου της που έχει συλληφθεί. Σαφείς συμβολισμοί για τη σημερινή κατάσταση της Αμερικής. Δεν είναι όμως αυτό που δίνει στην ταινία πιθανότητες. Είναι ότι μιλάμε για τη νέα ταινία του Μπάρι Τζένκινς, του δημιουργού του Moonlight που σάρωσε το 2017. Οι μανιέρες του δεν άλλαξαν, η αισθητική του επίσης, άρα γιατί να μην γίνουμε πάλι στο ίδιο έργο θεατές;
Ben Is Back
Ο αδερφός του παιδιού-θαύματος Λούκας Χέτζις, ο Πίτερ, γράφει το σενάριο και σκηνοθετεί μια ιστορία που μοιάζει αρκετά με το Manchester By The Sea και το Three Billboards σε χαρακτηριστικά. Ένας 19χρονος επιστρέφει στο σπίτι του στα προάστια για τις γιορτές και η μητέρα του, ενώ τον υποδέχεται με ανακούφιση και χαρά, θα καταλάβει σύντομα ότι πρέπει να τον βγάλει από τη χίμαιρα των ναρκωτικών. Η Τζούλια Ρόμπερτς είναι το στοιχείο εκείνο που ίσως κάνει τον Λούκας Χέτζις να συμμετέχει σε δύο ταινίες υποψήφιες στα Όσκαρ.