Είναι ορισμένες φορές που το μυαλό σου δεν μπορεί να αποφασίσει τι είναι σωστό και τι όχι. Που δεν ξέρει καν αν μπορεί να σκεφτεί με τέτοιους όρους. Γιατί εν τέλει δεν είναι ζήτημα σωστού ή λάθους. Είναι ζήτημα οπτικής, ζήτημα αντίληψης και στόχων. Στην περίπτωση του επόμενου Superman, ύστερα από την αποχώρηση του Χένρι Καβίλ, το ερώτημα είναι – και πάντα θα είναι – αν η επιλογή έχει κριτήριο την ώθηση του χαρακτήρα.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Ο Superman ως ήρωας έχει χάσει την αίγλη του εδώ και πολύ καιρό. Ο Χένρι Καβίλ μπορεί να ήταν μια πολύ καλή επιλογή, αλλά δεν επήλθε το ζητούμενο για την ιστορία και την τοποθέτησή της στο σύγχρονο τοπίο του σινεμά περιπέτειας και δράσης. Δεν συνέβη με λίγα λόγια ό,τι συνέβη και με τον Captain America.
Η DC βέβαια δείχνει να μην γνωρίζει ακόμα πως να πετύχει αυτό που πέτυχε η Marvel. Ίσως να πέρασε και το σημείο που μπορούσε να στηριχτεί και στις συγκυρίες. Ζούμε σε μια εποχή που το κοινό έχει ξεκάθαρες απαιτήσεις και επιθυμίες όταν καλείται να δει μια ταινία βγαλμένη από τα κόμικς. Κι αυτό που συνέβη με τους Avengers, ιδίως στο Civil War, έχει την ικανότητα να διατηρηθεί για αρκετά χρόνια ακόμα.
Άρα ξεκινάμε με δεδομένο ότι το να πάρει πάλι τα πάνω του ο Superman δεν είναι εύκολο. Δεν διαφαίνεται ως εφικτό. Όχι αν το κυνηγήσουν μόνο με αυτόν. Αν πετύχουν να βγάλουν ένα δεύτερο Justice League που να προσφέρει το επόμενο βήμα στον Superman, τότε ναι.
Πριν συμβεί αυτό όμως, η DC αναζητά την καλύτερη της επιλογή για την αντικατάσταση του Καβίλ. Μια επιλογή που πρέπει να είναι εμφανισιακά αντάξια του Καβίλ, αλλά με χαρακτηριστικά πολύ πιο ισχυρά στους υπόλοιπους τομείς. Στη θέση που κατέχει αυτό το άτομο στον κινηματογράφο σήμερα, στις ταινίες που έχει παίξει, στο είδος απήχησης που έχει στο κοινό.
Με αυτό το σκεπτικό, αναδύονται δύο ονόματα για τον επόμενο Superman. Τζον Κραζίνσκι και Μάικλ Μπ. Τζόρνταν. Δύο ονόματα που ακούστηκαν αυτές τις μέρες, αλλά αποδόθηκαν απλώς σε φήμες. Είτε είναι φήμες είτε όχι, δεν είναι παράλογο οι παραγωγοί να τους βάλουν σε ένα κοντράστ για την τελική επιλογή.
Ο Τζον Κραζίνσκι βρίσκεται σε ένα σταδιακό limit up, έχει αφήσει στην άκρη την εικόνα του The Office και τα στοιχεία του θυμίζουν αρκετά την περίπτωση του Κρις Έβανς λίγο πριν γίνει ο Captain America.
Ο Μάικλ Μπ. Τζόρνταν έδειξε τις ικανότητές του στο κάπως ατσούμπαλο Black Panther, έχει το ρόλο στους Fantastic Four (αν και δε νομίζω πως αξίζει να τον θυμάται), αλλά πολύ περισσότερο έχει προτάσεις και δρόμους να ανοίγονται πέρα από τους υπερήρωες.
Η κουβέντα που έχει τεθεί και θα τεθεί ακόμα πιο έντονα αν επιλεγεί ο Τζόρνταν, είναι αν ο Superman μπορεί να γίνει ο χαρακτήρας που θα φέρει μια κοσμογονική αλλαγή. Αν θα δούμε για πρώτη φορά έναν μαύρο Superman. Μια φιλοσοφία που έχει γιγαντωθεί από το 2015, όταν και συζητούνταν η περίπτωση ο Ίντρις Έλμπα να γίνει James Bond.
Δεν θα υπεισέλθω σε μονοπάτια φανατικών που ξέρουν τα κόμικς απ΄έξω κι ανακατωτά και μπορούν να βρουν πολλά επιχειρήματα για το ότι ο Μάικλ Μπ. Τζόρνταν θα ήταν πολύ καλός ως Superman. Εξάλλου στα κόμικς έχουμε τον Βαλ Ζοντ, έναν κάτοχο του αξιώματος. Όχι όμως τον ίδιο.
Επομένως η επιλογή του Μάικλ Μπ. Τζόρνταν για να γίνει Superman σημαίνει δύο πράγματα. Είτε ότι σβήνουν εντελώς τον «Κλαρκ Κεντ» και πάνε σε ένα άλλο origin είτε ότι η DC θέλει να κάνει την αλλαγή. Θέλει να δώσει ακόμα ένα ισχυρό μαύρο πρότυπο σούπερ ήρωα μετά τον Black Panther, σβήνοντας το προηγούμενο λευκό πρότυπο.
Προφανώς και η επιλογή της θα κριθεί από το αποτέλεσμα. Μέχρι να έρθει αυτό, η θεωρία λέει ότι δύσκολα θα μπορέσει ο Superman να είναι ο χαρακτήρας που θα γίνει το άρμα μάχης για μια καλύτερη εκπροσώπηση των μειονοτήτων στα κινηματογραφικά πρότυπα.
Ο Μάικλ Μπ. Τζόρνταν είναι πολύ αγαπητός, αλλά μόνο ως Βαλ Ζοντ θα μπορούσε να αυξήσει τους ήρωες που θα ταυτιστεί ένα παιδί. Και θα χτίσει κάτι από το μηδέν που θα ανήκει αποκλειστικά στην μαύρη κοινότητα και θα ενισχύσει την ισορροπία που αναζητείται στο Χόλιγουντ. Με αυτούς τους όρους μιλάνε, με αυτούς τους όρους θα κριθούν.
Αν κι εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί δεν γίνεται ένα λευκό παιδί να ταυτίζεται με τον Black Panther και γιατί ένα μαύρο παιδί δεν μπορεί να κάνει το ίδιο με τον Ironman για παράδειγμα, αναγκασμένοι να μπούμε στην λογική της αμερικανικής βιομηχανίας και των πέριξ της, το προαίσθημα λέει πως ο Superman θα πρέπει να συνεχίζει στο μονοπάτι του λευκού ήρωα.
Όχι γιατί δεν πρέπει να αλλάζουν τα κάποτε θέσφατα ή γιατί προσκολλάμε στο παρελθόν χρησιμοποιώντας ως πρόφαση το «παραδοσιακό». Αλλά γιατί ο στόχος δεν είναι να αλλάξει ο ένοικος μιας πολυκατοικίας. Αλλά να χτιστεί μια νέα, το ίδιο στιβαρή.
Ο Κραζίνσκι έχει αυτή τη στιγμή όλο το πακέτο. Και ένα έτοιμο σώμα και μια καριέρα σε σημείο που μπορεί να εκτινάξει τον Superman. Είναι σαν μια τουρμπίνα που ζεσταίνεται. Περιμένει κάποιον να πιάσει το τιμόνι και να πατήσει το πεντάλ.
Κι αυτό θεωρώ πως είναι και το πιο σωστό κριτήριο επιλογής για τον επόμενο Superman, αν ο Καβίλ αποχαιρετήσει οριστικά. Το ποιος μπορεί στο διαμορφούμενο τοπίο του σινεμά δράσης να προσφέρει στιβαρότητα στον ήρωα σε εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Όπως συμβαίνει τόσα χρόνια με τον Spider-Man. Από τον Μαγκουάιρ στον Γκάρφιλντ κι από κει στον Τομ Χόλαντ.
Δεν αναφέρω τυχαία τον Spider-Man. Η περίπτωσή του είναι απ΄αυτές που θα μπορούσαν να αντέξουν μαύρο ηθοποιό και να είναι μια καλή κίνηση. Όχι μόνο γιατί υπάρχει ο Μάιλς Μοράλες στα κόμικς. Αλλά και ως Πίτερ Πάρκερ θα μπορούσε.
Ο Superman όμως δεν είναι το σωστό έδαφος για μια διαφορετική προσέγγιση. Ή που θα μπει στη ναφθαλίνη ή που θα πρέπει να βρεθούν τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης εποχής σε έναν λευκό ηθοποιό. Όσο άχαρο και λάθος κι αν είναι να συνεχίζουμε να μιλάμε με τέτοιους όρους σήμερα. Αλλά είπαμε. Αυτό είναι το παιχνίδι της βιομηχανίας, σε αυτό θα παίξουμε!