Αβανος. Η αρσενική Αβάνα ίσως. Μπορεί ο έβενος με τα έψιλον να φαγώθηκαν από δύο άλφα. Μπορεί ένα στερητικό άλφα και αυτός που βαίνει. Άρα αυτός που δεν βαίνει. Ή αυτός που δεν μπορείς να τον διαβείς. Η επιλογή του Παναγιώτη Χαραμή να μην τοποθετήσει τόνο στη λέξη την αφήνει ελεύθερη στην ερμηνεία, άρα την υποτάσσει στην οποιαδήποτε πίεση.
Να πάρει όποια μορφή διευκολύνει την ανάγνωση του θεατή. Αυτό είναι ο Αβανος. Ένα πρες παπιέ δύο χαρακτήρων. Ο Τάσος κι η Κική είναι δύο πρόσωπα που συναντιούνται σε στιγμή που η πίεση τους σχηματίζει αλλιώς. Τις ψυχές, τα σώματα, τα βλέμματα. Η πίεση αυτή έρχεται από πολλές μεριές. Πρώτα από τον τόπο που ζουν.
Είναι στα ελληνοτουρκικά σύνορα, στην Ορεστιάδα και καθημερινά έχουν να αντιμετωπίσουν διάφορους εξωγενείς παράγοντες. Παράγοντες που επίσης μένουν ανονομάτιστοι από τον Παναγιώτη Χαραμή. Όχι ασχημάτιστοι, απλώς δίχως τη λέξη που δημιουργεί πλαίσιο και ορισμό. Δεν είναι αυτός ο σκοπός του.
Υπάρχουν όμως και πιο ατομικοί παράγοντες πίεσης. Συνήθως με τη μορφή της βίας. Ο Τάσος βλέπει τον φίλο και συνάδελφό του στα σφαγεία να παθαίνει εργατικό ατύχημα. Κι αυτό τον γονατίζει εσωτερικά μιας και νιώθει υπεύθυνος. Η Κική σερβίρει μεζέδες, καφέδες και ούζα στην ταβέρνα του χωριού.
Κάποιες στιγμές πρέπει να αντιμετωπίσει θαμώνες που απλώνουν το χέρι τους παραπάνω απ΄όσο τους πρέπει. Και δυστυχώς εδώ στο χωριό αυτό δεν μπορεί να το πει σεξουαλική παρενόχληση. Οι νόμοι είναι αλλιώτικοι. Μια ανωνυμία, κάτι απροσδιόριστο είναι πάλι αυτό που την πιέζει.
Στα 20 λεπτά που διαρκεί ο Αβανος, βλέπουμε αφυδατωμένα τοπία και χέρσους ανθρώπους. Είτε κατ΄επιλογήν είτε κατά συνθήκη. Άνθρωποι που ζουν στα σύνορα, αλλά και στα όρια τους. Όση σιωπή τους χαρακτηρίζει, άλλη τόση είναι η έκρηξη που φουντώνει μέσα τους. Κι ο Χαραμής πετυχαίνει να το περάσει και με τα πλάνα του και με τους ήχους που είναι λες και κάποιος τους «στραγγίζει» σαν βρεγμένα πανιά.
Κίμωνας Κουρής και Μαριάνθη Παντελοπούλου ανταποκρίνονται σε αυτό το πρόσταγμα του σκηνοθέτη. Βγάζουν στο βλέμμα τους την ένταση που «χορεύει» κολλητά με την ενοχή και με τη φίμωση σε ένα βαθμό.
Διόλου άδικα ο Αβανος, αυτή η άτονη γραμματικά, αλλά έντονη καλλιτεχνικά ταινία μικρού μήκους κατέκτησε 6 βραβεία συνολικά στο Φεστιβάλ της Δράμας, όντας η πρώτη δουλειά του Παναγιώτη Χαραμή που φτάνει σε αυτή την κατάκτηση. Ο ίδιος το αποκαλεί ένα νεογουέστερν. Εμείς θα το πούμε ένα κλασικό σπαγγέτι άφατων συναισθημάτων.
Αβανος
Σενάριο – Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Χαραμής | Φωτογραφία: Claudio Bolivar GSC | Μοντάζ: Στάμος Δημητρόπουλος | Μουσική: Μπάμπης Παπαδόπουλος | Σχεδιασμός Ήχου: Τάσος Καραδέδος | Σκηνικά: Χρύσα Σερδάρη
Ερμηνεύουν: Κίμων Κουρής, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Νίκος Γεωργάκης, Νίκος Γκέλια, Κωστής Σειραδάκης, Νικολέττα Χαρατζόγλου
Παραγωγή: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Artcut, Κωνσταντίνος Μπαλιώτης, Παναγιώτης Χαραμής