Είναι η καλύτερη sci fi ταινία όλων των εποχών. Που δεν έγινε ποτέ. Είναι η ταινία που αν είχε γίνει θα αποτελούσε σήμερα το μέτρο σύγκρισης, το ορόσημο και κάθε άλλη συνώνυμη αυτών λέξη. Το Dune του Αλεχάνδρο Χοδορόφσκι έμεινε στα συρτάρια, στις ζωγραφιές του Φος, του Moebius που είχαν γίνει σε ένα τετράδιο, στις συμφωνίες με τους ηθοποιούς, στον πρωταγωνιστή Όρσον Γουέλς, στον εξωγήινο Νταλί. Μέχρι που ήρθε ο Ντέιβιντ Λιντς να το αναλάβει και να κάνει μια εκδοχή του όχι τόσο χορταστική.
Κι αν λέγεται αυτό για τον Λιντς, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο μεγαλειώδες ήταν το πρότζεκτ του Χοδορόφσκι. Γι΄αυτό όμως έχουν σπαταληθεί αρκετές αράδες στο παρελθόν. Κι από εμάς εδώ στο Menshouse, αλλά και γενικά σε συζητήσεις.
Το βάρος του να καταπιαστεί κάποιος με αυτό το τόσο σημαντικό έργο του Χέρμπερτ είναι μεγάλο. Και δεν είναι καθόλου παράξενο που ενώ βρισκόμαστε σε μια εποχή με τόση ευκολία κι αφθονία στα μέσα, κανείς σκηνοθέτης δεν σκέφτηκε να το κάνει. Μετά το 1985 και την απόπειρα του Λιντς, απόπειρα από την οποία αποστασιοποιήθηκε κι ο ίδιος, το μόνο που έγινε γύρω από το Dune ήταν μια σειρά. Πίσω στο 2000 κιόλας.
Εδώ και περίπου ένα χρόνο είναι γνωστό ότι ο Ντένις Βιλνέβ δραστηριοποιείται γύρω από την ιδέα να δώσει ένα remake αντάξιο του έργου. Αν και η λέξη remake είναι λάθος, αφού δεν πρόκειται να έχει σχέση με το έργο του Λιντς. Έχοντας αγοράσει τα δικαιώματα του franchise, ο Βιλνέβ περίμενε να ολοκληρώσει με το Arrival και το Blade Runner, ώστε να μπορέσει να επικεντρωθεί στο πως θα βγάλει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Στο αρχικό στάδιο μιας τέτοιας απόφασης δεν θα έχει κάποια συνδρομή. Θα πρέπει μόνος να κάνει τις επιλογές, μόνος να βρει τους κατάλληλους συνεργάτες και μετά να τους αναθέσει αυτά που θα χρειαστεί να γίνουν. Πολύ εύλογα λοιπόν έρχεται το ερώτημα: είναι ο Βιλνέβ ο σκηνοθέτης που θα δώσει στο Dune την εποποιία που δεν του δόθηκε με τον Χοδορόφσκι;
Κι αυτό το ερώτημα δεν μπαίνει στην κουβέντα ως αχρείαστο, μιας και μιλάμε για μια από τις περιπτώσεις ταινιών που πρέπει να γίνουν την κατάλληλη στιγμή με τον κατάλληλο τρόπο. Ακόμα και το παραμικρό να μην βρίσκεται στο σωστό χρόνο και θέση, μπορεί να τα χαλάσει όλα.
Κρίνοντας από τον τρόπο που διαχειρίστηκε ένα συναφές έργο, το Blade Runner, ο Βιλνέβ είναι ο πιο αρμόδιος για να εισπνεύσει μέσα στη μυθολογία του Dune και να παραχθούν πράγματα που θα αποζημιώσουν τους φανατικούς. Κρίνοντας από την συνολική καριέρα και το σημείο στο οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο Βιλνέβ, πάλι το πόρισμα είναι θετικό για τις ικανότητες του.
Σκεπτόμενοι με την επαγωγική μέθοδο, αυτή τη στιγμή είναι λίγοι οι σκηνοθέτες που θα είχαν τη διάθεση να αναμετρηθούν με αυτή την καυτή πατάτα και να την κρατήσουν σφιχτά στα χέρια τους. Από τους νεότερους εκείνος που είναι πιο συμβατός στο μυαλό μου είναι ο Κρίστοφερ Νόλαν, αλλά αυτό ισχύει κυρίως γιατί τον θεωρώ από τους πιο ευπροσάρμοστους σε διαφορετικά είδη σινεμά.
Άρα και με βάση αυτό ο Βιλνέβ είναι ο go to guy. Αυτό που παραμένει θολό τοπίο είναι αν έχει τη διάθεση να πάει σε τόσες πολλές out of the box επιλογές όπως αυτές που είχε στο νου του ο Χοδορόφσκι. Οι μέχρι στιγμής επιλογές για τους πρωταγωνιστές (Τίμοθι Σαλαμέ και Ρεμπέκα Φέργκιουσον) είναι ταυτόχρονα αταίριαστες και ταιριαστές. Είναι από τις επιλογές που αν πετύχουν θα κάνουμε λόγο για το μεγάλο κόλπο του Βιλνέβ.
Με το σενάριο να είναι έτοιμο και την διαδικασία της παραγωγής για τις 2 ταινίες να έχει αρχίσει, δεν θα αργήσουν να επαληθευτούν οι παραπάνω από αίσιες προσδοκίες που έχουμε για τον Βιλνέβ. Αν το Blade Runner 2049 είναι ένα από τα 2-3 καλύτερα sci-fi της δεκαετίας, το Dune μπορεί να γίνει το 2001: Space Odyssey του αιώνα μας!