Είναι στενάχωρη η φάση με το MEGA. Ανεξάρτητα από το τι έχει συμβεί και πώς οδηγήθηκε σε αυτή την κατάσταση, είναι το τέλος μιας εποχής.
Μιας εποχής που (θέλοντας και μη) συνδέθηκε με δυο και τρεις γενιές. Και έφτιαξε αναμνήσεις και ήρωες που, όπως και να το κάνουμε, δύσκολα ξεχνιούνται.
Από το διάστημα λοιπόν που ελλείψει προγράμματος ξεκίνησε να παίζει επαναλήψεις μέχρι και τώρα που έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για να πέσει το «μαύρο», είχαμε την ευκαιρία να θυμηθούμε μεγάλες σειρές.
Να θυμηθούμε τα μακρινά χρόνια που ήμασταν πιτσιρίκια και οι μανάδες μας παρακολουθούσαν με προσήλωση τους «Φρουρούς της Αχαΐας».
Ν’ αναπολήσουμε το αβίαστο χιούμορ των «Απαράδεκτων» που προσπαθούσαμε κι εμείς να μιμηθούμε στις παρέες μας.
Να νοσταλγήσουμε τις εποχές που ως έφηβοι ανυπομονούσαμε να ξεκινήσει το πρώτο σίριαλ που έδειξε «τσοντούλα» (Αναστασία) ή γουρλώναμε τα μάτια με το φονικό δίδυμο Βάνας Μπάρμπα-Τζένης Μπότση στο «Σημάδι του έρωτα».
Πέρα απ’ αυτές τις αναμνήσεις όμως (και δεκάδες ακόμα που αν ξεκινήσουμε θα λέμε μέχρι το πρωί) θυμηθήκαμε και μεμονωμένες μεγάλες μορφές.
Αξεπέραστους χαρακτήρες των ελληνικών σίριαλ. Πραγματικούς «αρχόντους» που ταυτιστήκαμε μαζί τους:
Όπως ο Μίλτος Καραβοκύρης!
Ως εξέχον μέλος της παρέας συμμαθητών που αναβίωσαν έπειτα από χρόνια τον ραδιοφωνικό σταθμό που είχαν στήσει στο σχολείο, ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης δεν υπήρξε απλώς ένα από τα σύμβολα του «Είμαστε στον αέρα».
Έπαιξε και έναν από τους ρόλους που (με τα θετικά και τα αρνητικά του) προσέγγισαν εκπληκτικά τον νεοέλληνα της δεκαετίας του ’90. Και γι’ αυτό άλλωστε μίλησε στην καρδιά του!
Μαλαγάνας και παγαπόντης, απατεωνίσκος και πάντα έτοιμος να την ψάξει πλαγίως, ο Μίλτος είχε παρόλα αυτά τον τρόπο του να γίνεται σε όλους συμπαθής.
Θες επειδή ήταν γνήσιος και λαϊκός τύπος; Θες επειδή ήταν ντόμπρος και «έξω καρδιά»;
Θες επειδή το παρουσιαστικό του και ο cool τρόπος που το αντιμετώπιζε τον έκανε υπόδειγμα ακομπλεξάριστης συμπεριφοράς;
Όπως και να ‘χει, ο ιδιωτικός ντέτεκτιβ που παράλληλα ασχολούνταν με το παράνομο στοίχημα (σε μια εποχή που κάτι τέτοιο ήταν άγνωστη έννοια στην Ελλάδα) πέτυχε κάτι σπάνιο:
Περισσότερο από τα πλεονεκτήματα, λατρεύτηκε για τις αδυναμίες και τα ελαττώματά του!
Αυτός ήταν εξάλλου και ο λόγος που ποτέ η παρέα των παλιών συμμαθητών δεν του κρατούσε κακία για κάποια από τις επικές του γκάφες.
Που ποτέ δεν μπορούσε να θυμώσει μαζί του για περισσότερα από λίγα λεπτά, παρά τις παρανομίες του που ενίοτε απειλούσαν να μπλέξουν και τους ίδιους.
Γιατί είπαμε, ο Μίλτος (εκτός από αλανιάρης) ήταν και καταφερτζής. Παίζοντας λαϊκά στη μεταμεσονύχτια εκπομπή του -στην οποία απαραιτήτως παρουσιαζόταν με μια φιάλη ουίσκι- συντρόφευε τα ντέρτια του κοσμάκη.
Μα πάνω απ’ όλα κέρδισε τον αιώνιο σεβασμό του μέσου Έλληνα τηλεθεατή για έναν άλλο λόγο. Για το ότι κατάφερε τον απόλυτο ανδρικό στόχο.
Για το ότι -κόντρα στα προγνωστικά- υλοποίησε το όνειρο χιλιάδων και χιλιάδων:
«Έριξε» (στην πρώτη τηλεοπτική της παρουσία) τη Δήμητρα Ματσούκα!
Και δεν επιβεβαίωσε απλώς τον στίχο «η θεωρία καταρρέει, οι χοντροί είναι ωραίοι». Μα απέδειξε πως όταν είσαι ωραίος τύπος και ξηγημένο παλικάρι, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο!