Η ευτυχία στη ζωή είναι να μπορείς να νιώθεις γεμάτος με αυτά που σου προσφέρονται περισσότερο απ΄αυτά που κυνηγάς. Να εκτιμάς τις μικρές λεπτομέρειες και να τους επιτρέπεις να σου δώσουν ελπίδες. Από τα μικρά παίρνεις κίνητρο για να συνεχίσεις να αναζητάς τα μεγάλα.
Βλέπεις λόγου χάρη το βίντεο που κυκλοφόρησε το Netflix από τη συγκέντρωση των ηθοποιών του Casa de Papel για να κάνουν ανάγνωση το σενάριο της τρίτης σεζόν. Σκέφτεσαι «οκ, τις δύο πρώτες σεζόν δεν τις ξεπερνάει, το κόβω για μεγάλη φόλα, χωρίς τον Μπερλίν κιόλας». Έχεις μπει σε αυτή τη λογική, ώσπου σκάει 3-4 δευτερόλεπτα στο τέλος κι εμφανίζεται ο λόγος που αυτή η σειρά έγινε ό,τι έγινε.
Μπορεί ο Professor να ήταν ο ιθύνων νους, μπορεί αυτός να έλυσε όλους τους γόρδιους δεσμούς, αλλά ο Μπερλίν είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο της υπόθεσης. Αυτός που κουβαλάει τη νοοτροπία του νικητή. Δείτε τι κάνει φέτος η Ρεάλ εν τη απουσία του Κριστιάνο. Δείτε πως άλλαξε η συμπεριφορά της Γιουβέντους με αυτόν στην ομάδα.
Ε, ο Μπερλίν κάνει ακριβώς το ίδιο. Δεν διακρίνεται με τόση σαφήνεια όσο είναι παρών. Οι διαφορές αναπτύσσονται όσο δεν είναι εκεί. Στο τέλος της δεύτερης σεζόν πέθανε. Κι αυτό σήμαινε-σημαίνει ότι από δω και πέρα η υπόλοιπη συμμορία θα πορευτεί χωρίς αυτόν και θα πρέπει να βρει τρόπο να καλύψει το κενό.
Η παρουσία του σε αυτό το κάτι σαν τρέιλερ μπορεί να λέει πολλά μπορεί και τίποτα. Το τίποτα σημαίνει ότι μπήκε εκεί απλά και μόνο για να ξεκινήσει ένα σούσουρο, να αρχίσουν οι υποθέσεις, να καλπάζουν οι θεωρίες και στο τέλος να υπάρχει μόνο μέλι και καθόλου τηγανίτα.
Το πολλά όμως είναι το ευνοϊκό σενάριο. Κι αξίζει να εξεταστεί. Όχι, δεν θα απαντήσω θετικά στο ερώτημα αν θα έχουμε την «ανάσταση» του με κάποιο τρόπο. Έφαγε τις σφαίρες του αιώνα, είναι νεκρός. Δεν είναι νεκρός όμως και στο παρελθόν του.
Ένα από τα σενάρια που κυκλοφορούσαν για το τι θα δούμε στην 3η σεζόν και δεν συγκέντρωνε ιδιαίτερες πιθανότητες, έλεγε ότι αντί να δούμε τη συμμορία να κάνει μια νέα ληστεία, θα δούμε ξεχωριστά το παρελθόν του καθενός πριν καν ληστέψουν το Νομισματοκοπείο. Κάτι που έτσι σκέτο δεν θα είχε και πολύ νόημα.
Αν συνδυαστεί με μια νέα ληστεία, τότε αποκτά νόημα. Οι σκέψεις των παραγωγών είναι να ελέγξουν αν μπορεί η σειρά να τελειώσει στον 4ο κι όχι στον 3ο κύκλο. Αν απλωθεί λοιπόν με flashback και επεισόδια-origin για κάθε έναν ξεχωριστά και παράλληλα επενδύει στο παρόν, θα έχει προσφέρει ένα διαφορετικό πρίσμα.
Το Casa de Papel μπορεί να αποτελεί ένα τεράστιο hype, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνιστά μια τέλεια σειρά που δεν έχει ελαττώματα. Αυτά φάνηκαν και με τον Μπερλίν, απλώς όχι τόσο. Με τον Μπερλίν έξω από το χορό, αυτά θα αποκτήσουν λίγο όγκο παραπάνω κι εκεί θα έχει χαθεί οριστικά η σειρά. Ο Μπερλίν, τόσο ως ρόλος όσο και ως φιγούρα, είναι ένα αξιόπιστο αντίβαρο. Μακιγιάρει τα μειονεκτήματα.
Εκείνο που θα ανανέωνε για τα καλά το Casa de Papel είναι ένας μεγαλύτερος χώρος για την κοινή πορεία του Μπερλίν με τον Καθηγητή μέχρι και το Νομισματοκοπείο. Η αποκάλυψη του δεσμού που τους συνδέει ανασήκωσε ερωτήματα. Καιρός να απαντηθούν λοιπόν!