Οι βιογραφίες αποτελούν για το σινεμά το εύκολο μονοπάτι για την καταξίωση. Την ποιοτική και την εμπορική. Το ίδιο και για τους σεναριογράφους. Είναι πολύ πιο εύκολο να πείσουν μια εταιρεία παραγωγής να βγάλει μπάτζετ για ταινία ενός θρυλικού μουσικού. Είτε με ένα draft σενάριο είτε και χωρίς καν να υπάρχει αυτό.
Τις περισσότερες φορές οι βιογραφίες χαρακτηρίζονται από σπουδαίες ερμηνείες των κεντρικών προσώπων. Δεν βλέπουμε δηλαδή κάτι το εντυπωσιακό απ΄όλο το καστ ή από σκηνοθετικής άποψης. Αλλά υπάρχει ένας πρωταγωνιστής που επισκιάζει τα πάντα και σου γεμίζει τις αισθήσεις.
Για το επερχόμενο Bohemian Rhapsody που κυκλοφορεί την Πέμπτη στις αίθουσες από την Odeon όλες οι κριτικές από το εξωτερικό, όλες οι περιγραφές μιλάνε για μια ταινία που σπάει αυτόν τον κανόνα. Για μια ταινία που δίνει μεν την ευκαιρία ζωής στον Ραμί Μάλεκ κι εκείνος την εκμεταλλεύεται στο έπακρο, αλλά είναι αρκετά ακόμα πράγματα να αποκομίσεις και να κρατήσεις μέσα σου.
Αυτή η διαφορά είναι που μας προσφέρει την ευκαιρία να θυμηθούμε βιογραφικά φιλμ που μας άνοιξαν την πόρτα στις ζωές μεγάλων μουσικών προσωπικοτήτων. Όχι απαραίτητα στο στόρι της ζωής τους. Κάποιες επικεντρώθηκαν σε μια χρονική περίοδο και σε περιστατικά που θα τους επέτρεπαν να μεγαλουργήσουν.
Born to Be Blue
Ο Τσετ Μπέικερ άφησε εποχή με την τρομπέτα του στην τζαζ και μπλουζ μουσική. Έφτασε όμως και για εκείνον ένα σημείο που ήρθε η κατηφόρα. Και δεν βρήκε τον τρόπο να τη σταματήσει. Πήρε όμως την απόφαση να πάρει από την αρχή την ανηφόρα.
Το Born to Be Blue εστιάζει στην περίοδο της ζωής του Μπέικερ που προσπαθούσε να επανέλθει μουσικά και την ίδια στιγμή ερωτευόταν μια ηθοποιό, την Τζέιν Οζούκα. Ήταν η ίδια εποχή που ο Μπέικερ είχε μόλις ξεκινήσει θεραπεία μεθαδόνης για να απεξαρτηθεί από την ηρωίνη, αλλά ο ξυλοδαρμός του από ληστές του κατέστρεψε το χέρι, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να παίξει την τρομπέτα του, παρά μόνο σαν ένας αρχάριος.
Το Born to Be Blue είναι εν μέρει βιογραφικό εν μέρει fiction, αλλά ίσως να πρόκειται για ένα έξυπνο τρικ του Ρόμπερτ Μπιντρό που το σκηνοθετεί. Φυσικά ο Ίθαν Χοκ κερδίζει ένα μεγάλο χειροκρότημα για άλλη μια φορά.
I’m Not There
Ο Τοντ Χέινς επιλέγει μια μοναδική μέχρι σήμερα αφήγηση για τον Μπομπ Ντίλαν. Μια ομάδα τρομερών ηθοποιών ενσαρκώνει τον μύθο του μέσα από διαφορετικά στάδια της ζωής του. Προσωπικής και τραγουδιστικής, Κέιτ Μπλάνσετ, Κρίστιαν Μπέιλ, Τζούλιαν Μουρ, Ρίτσαρντ Γκιρ, Χιθ Λέτζερ, Μισέλ Ουίλιαμς παίρνουν διαφορετικά ονόματα και χαρακτήρες που σχετίζονται με τον Ντίλαν.
Walk the Line
Το Walk the Line είναι από τις πιο χαρακτηριστικές one man show biopics. Ο Χοακίν Φοίνιξ ως Τζόνι Κας, ο Τζόνι Κας μέσω του Χοακίν Φοίνιξ. Αυτές οι δύο προσωπικότητες γίνονται ένα στην ταινία και καλύπτουν τα πάντα.
Στο Walk the Line επίσης δεν βλέπουμε μια συγκεκριμένη περίοδο του Κας που σημαδεύτηκε από μια ψυχολογική κατάρρευση. Βλέπουμε την πορεία του από παιδί που βοηθάει τον αυταρχικό πατέρα του στα χωράφια μέχρι την εύρεση του μουσικού του στίγματος, τον γάμο του με την Τζουν Κάρτερ και τις μέρες που αυτή η σχέση δεχόταν χτυπήματα από την επιτυχία του ενός και την μη επιτυχία της άλλης.
Control
Με ένα καστ που μετά απ΄αυτή την ταινία έπεσε στην ανυποληψία και στην αφάνεια, το Control είναι η ιστορία του Ίαν Κέρτις, του frontman των Joy Division. Με τις κρίσεις επιληψίας να είναι σταθερή αναφορά στη ζωή του και με τον γάμο του με την Ντέμπορα να καταρρέει μέρα τη μέρα τη στιγμή που μουσικά ανέβαινε τα σκαλιά της δόξας, ο Κέρτις έζησε στα χαρακώματα της ύπαρξής του. Μέχρι που σε ηλικία 24 ετών δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τίποτα, αφέθηκε ολοσχερώς και αυτοκτόνησε.
Ray
Το τι ήταν ο Ρέι Τσαρλς για τη μουσική συνολικά και για την soul ειδικά, δεν μπορεί να απαντηθεί από εμάς τους μεταγενέστερους. Εμείς μπορούμε να το πούμε μόνο ως μια στείρα γνώση που μας μεταφέρθηκε. Οι παλιότεροι μπορούν να το πουν ως βίωμα. Κι αυτό, ευτυχώς, πάντοτε θα κερδίζει.
Όπως κέρδισε και ο Τζέιμι Φοξ την απανταχού υπόκλιση για την ερμηνεία του. Δεν μιλάμε για έναν απλό ρόλο. Ο Τσαρλς έχασε τον αδερφό του σε ηλικία 7 ετών, έμεινε τυφλός στα 9, εθίστηκε στα ναρκωτικά και οι πρώτες του προσπάθειες στη soul στέφθηκαν με απορρίψεις και αποτυχία. Κάθε ένα απ΄αυτά ο Φοξ έπρεπε να το εμφανίσει στο εύρος των εκφράσεων του. Το πέτυχε.
Love and Mercy
Ο Πολ Ντάνο είναι από τις μεγάλες κινηματογραφικές μου αγάπες και στο Love and Mercy καλείται να υποδυθεί τον Μπράιαν Γουίλσον στο πιο καταστροφικό κομμάτι της ζωής του. Ο ένας από τους ιδρυτές των Beach Boys έπαθε έναν νευρικό κλονισμό το 1965, έχασε τα λογικά του και αποχώρησε από τη μπάντα συνθέτοντας δικά του κομμάτια με τον δίσκο Pet Sounds να είναι ενδεικτικός της πνευματικής του κατάστασης.
Ο Γουίλσον πέρασε πολλά χρόνια σε κλινικές, κάποια στιγμή στράφηκε στα χάπια και κατάφερε να επανέλθει μουσικά, όχι βέβαια στο ίδιο επίπεδο. Αποτέλεσε πάντως έναν πρωτοπόρο στον τομέα της μουσικής παραγωγής. Ο τρόπος που παραδίδει στο κοινό ο σκηνοθέτης Μπιλ Πόλαντ τις πνευματικές καταιγίδες του Γουίλσον είναι εντυπωσιακά καλός και «ξαπλώνει» πάνω στην πραγματικότητα.
Straight Outta Compton
Οι NWA, το συγκρότημα για το οποίο μιλάει η ταινία, δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ένα έργο που να αγγίξει την καλλιτεχνική τους επίδραση στην hip hop και πιο συγκεκριμένα στην gangsta rap.
Το Straight Outta Compton αποτέλεσε την πιο πολυσυζητημένη ταινία για το 2015 και τις αρχές του 2016. Όχι μόνο για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα που ήταν από το πάνω ράφι. Αλλά και γιατί είχε ελάχιστες συμμετοχές στα Όσκαρ, κανέναν από τους ηθοποιούς υποψήφιο και αποτέλεσε το άρμα που ξεκίνησε τη μάχη κατά των All White Oscars εκείνης της χρονιάς.
* Το Bohemian Rhapsody κυκλοφορεί αυτή την Πέμπτη στις αίθουσες από την Odeon.