Αυτή τη στιγμή θα σκέφτεσαι «ο τύπος πρέπει να μην έβρισκε με τίποτα θέμα και να σκέφτηκε να γράψει αυτό το άκυρο». Θα απέρριπτα την σκέψη σου, αλλά έχει μια αρκετή δόση αλήθειας. Έχει όμως και την ίντριγκα της αυτή η κόντρα που πάμε να ξεκινήσουμε. Το ένα αποτελεί τηλεοπτικό φαινόμενο 7 ετών. Το άλλο τηλεοπτικό φαινόμενο 7-8 μηνών.
Το δίλημμα μεταξύ αυτών των δύο που τίθεται δεν είναι εντελώς τυχαίο ούτε απόλυτα κάτι που μου κατέβηκε στην κούτρα. Μετά και τη χθεσινή επισημοποίηση του HBO για την επιστροφή του Game of Thrones τον Απρίλιο, δεν αποκλείεται το Netflix να έχει κρατήσει το δικό του μεγάλο χαρτί για να χτυπήσει τον ανταγωνισμό και να πάρει λίγη από τη δόξα.
Σαφώς το ένα θα έχει καινούργιο επεισόδιο κάθε βδομάδα, ενώ το άλλο θα βγει μια κι έξω, αλλά μόνο και μόνο ότι θα αφαιρεθεί λίγος ντόρος από το GoT με το Casa έχει το ενδιαφέρον του. Θα είναι μια τηλεοπτική τιτανομαχία. Αν υποθέσουμε όμως ότι έπρεπε να επιλέξεις ποιο από τα δύο θα δεις, τι θα διάλεγες; Ποιο είναι το καλύτερο για σένα;
Ναι, εννοείται πως δεν μιλάμε για ομοειδή πράγματα σε περιεχόμενο και είδος. Μιλάμε όμως για ίδια ένταση, πολλούς χαρακτήρες και στα δύο και πολλές εικασίες που εξάγονται μετά από κάθε επεισόδιο και μας οδηγούν κάπου. Κι αυτό το κάπου ανατρέπεται για να το αντικαταστήσει ένα νέο κάπου. Και το νέο κάπου σκοντάφτει και πέφτει για να μας ξαναστείλει σε ένα προγενέστερο κάπου.
Με λίγα λόγια δε είναι τόσο αταίριαστα μεταξύ τους. Πέραν αυτού, πρόκειται για δύο από τις πολύ λίγες σειρές που όταν κυκλοφορεί trailer τους γίνεται ο κακός χαμός. Όπως έγινε με αυτό το βίντεο από την πρώτη συγκέντρωση για διάβασμα του σεναρίου στο Casa de Papel. Όπως έγινε με το βίντεο του HBO για το GoT πριν δύο μήνες και χθες.
Και τα τρία δεν έδειχναν απολύτως τίποτα για τις επερχόμενες σεζόν. Ήταν μόνο μέλι και τηγανίτα τίποτα. Αυτό δεν εμπόδισε κανέναν από το να ενθουσιαστεί. Όσο στο περιγράφω τόσο συνειδητοποιείς κι εσύ μαζί μου ότι μιλάμε για σειρές που δομικά είναι συγγενείς. Όχι αδέρφια, ούτε ξαδέρφια. Δεύτερα ξαδέρφια σίγουρα.
Για μένα δεν τίθεται δίλημμα ανάμεσα στα δύο. Θεωρώ πως στο Game of Thrones θα δυσκολευτεί ο οποιοσδήποτε να βρει ατέλειες σεναριακές και σκηνοθετικές. Το Casa αντίθετα δεν είναι μια τέλεια σειρά. Έχει σημεία που υπερτερεί του GoT, αλλά είναι λίγα. Στο σύνολο έρχεται αρκετά πίσω. Αυτή βέβαια είναι μια προσωπική άποψη και ατεκμηρίωτη. Υπάρχουν αρκετοί που αρνούνται να δουν GoT και πορώνονται με το Papel.
Το «προσωπική άποψη» δεν μπορώ να το αλλάξω. Εκτός κι αν γίνω σαν την Άρια ή τον Faceless God. Το ατεκμηρίωτη μπορώ. Όχι με επιχειρήματα του στυλ «το ένα έχει δράκους, το άλλο όχι». Αυτό θα ήταν άδικο προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Επιχειρήματα μόνο για τα τεχνικά χαρακτηριστικά, αυτά που δεν αφορούν την πλοκή και το ίδιο το θέμα.
Το Casa de Papel έχει πάνω από έναν χαρακτήρες μέτρια ή κακογραμμένους. Η Ρακέλ Μουρίγιο πρώτη απ΄όλους. Ο πρώην άντρας της. Γενικά το 80% από την πλευρά της αστυνομίας και της κυβέρνησης δεν είχε τίποτα να σου δώσει και κατέπιασαν μεγαλύτερο χώρο απ΄αυτό που άντεχε σεναριακά ο ρόλος τους.
Στο Game of Thrones οι μόνοι μη λεπτομερώς φτιαγμένοι χαρακτήρες είναι κάτι γκεστ οι κάποιοι που πέθαναν πολύ γρήγορα. Οι 8 βασικοί και μερικοί γύρω τους δεν έχουν ψεγάδι. Ούτε ως προσωπικότητες ούτε σε υποκριτικό επίπεδο.
Κάτι που μας πάει στο δεύτερο επιχείρημα. Όλοι οι ηθοποιοί στη σειρά ερμηνεύουν σε ένα πάρα πολύ καλό επίπεδο. Κι αν για τον Πίτερ Ντίνκλατζ και την Λένα Χίντι αυτό είναι αναμενόμενο, δεν είναι για τους υπόλοιπους που μέχρι πριν το Game of Thrones ήταν άσημοι, underachievers ή…ανήλικοι. Η Εμίλια Κλαρκ πιάνει το ταβάνι της. Η Σόφι Τέρνερ και η Μέισι Γουίλιαμς παίζουν σαν έμπειρες.
Στην αντίπερα όχθη, υπάρχουν υποκριτικές αδυναμίες και το σενάριο δεν είναι ικανό να τις καλύψει, όπως κάνει το αντίπαλο δέος με τον Κιτ Χάρινγκτον. Ο Ντένβερ, ο Ρίο, η Ρακέλ, η Τόκιο σε κάποιες στιγμές της, είναι ελλιπείς, για να το θέσω εύσχημα και με επιείκεια. Κι αυτό δεν είναι μόνο μειονεξία των ηθοποιών ή του σεναρίου. Είναι και του σκηνοθέτη και της έμφασης που έχει δώσει στον κάθε έναν ξεχωριστά.
Μέχρι να φτάσουμε στον 4ο-5ο κύκλο, το Game of Thrones ήταν αρκετά πολύπλοκο με τόσους χαρακτήρες και διόλου παράλογα έχανε κάπου τον θεατή. Το Casa είναι ακριβώς στο μεταίχμιο των σωστά πολλών με τους υπερβολικά πολλούς χαρακτήρες. Όπως κατάλαβες αυτό είναι ένα μειονέκτημα που – τουλάχιστον εγώ – βρήκα στη σειρά του HBO.
Τρίτο επιχείρημα υπέρ του Game of Thrones είναι ότι δεν θυμάμαι άλλη σειρά να έχει σε κάθε επεισόδιο τόσες πιθανότητες να αιωρούνται πάνω από κάθε χαρακτήρα. Όλοι τους κρύβουν ένα παρελθόν, όλοι τους συνδέονται μεταξύ τους με κάποιον τρόπο που ούτε οι ίδιοι ξέρουν.
Αυτή η πολυδαίδαλη «γενεαλογία» είναι ντεσαβαντάζ στη θεωρία. Στο GoT το έκαναν ατού. Στο Casa, με εξαίρεση το ότι ο Μπερλόν απεδείχθη αδερφός του Καθηγητή, όλα είναι της μαθηματικής εξίσωσης 1+1 κάνει 1.
Το τελικό 4-1 είναι κάτι που εκτιμώ ότι θα φανεί όταν προβληθεί η 3η σεζόν του Casa. Ενώ το GoT είχε κάποια επεισόδια στις τελευταίες δύο σεζόν που είχαν πολλά fillers, το Casa είναι πιθανό να αποδειχθεί ολόκληρο filler στην 3η σεζόν.