Η χρονιά που φτάνει στο τέλος της ήταν μια από τις καλύτερες τηλεοπτικές στην Αμερική, όσον αφορά το επίπεδο της παραγωγής και των ιδεών. Τόσο στις σειρές που έχουν ξεκινήσει πιο πριν, όσο και σε αυτές που έκαναν το ξεκίνημα τους μέσα στο 2016. Όπως πάει το πράγμα η τηλεόραση θα καπελώνει όλο και περισσότερο το σινεμά, αλλά αυτό δεν είναι κάτι απαραίτητα καλό ή κακό. Εμείς είμαστε θεατές και μας αρκεί η ικανοποίηση ενός άρτια στημένου πρότζεκτ. Η επιλογή των καλύτερων νέων σειρών δεν ήταν εύκολη φέτος. Αυτές που ακολουθούν είναι εκείνες που αγγίζουν το τέλειο κι όχι απλώς το πολύ καλό.
Westworld : Για τούτο εδώ δεν χρειάζεται να πούμε κάτι. Γράφτηκαν όλα εδώ.
This Is Us : Ποιος να το περίμενε ότι μια οικογενειακή dramedy θα μπορούσε να είναι τόσο καλή…Ο Νταν Φόγκελμαν και η ομάδα σεναριογράφων του κατάφεραν να φτιάξουν την καλύτερη νέα σειρά του φθινοπώρου. Με Μάντι Μουρ, Μάιλο Βεντιμίλια και Στέρλινγκ Κ. Μπράουν σε πρώτο πλάνο, αλλά και τους Κρίσι Μετζ, Ρον Σίφας Τζόουνς και Τζάστιν Χάρτλι να εκπλήσσουν πολύ ευχάριστα.
The Get Down : Ο Μπαζ Λούρμαν είδε ότι το Vinyl δημιούργησε προσδοκίες γύρω από την θεματική «η γέννηση της μουσικής» και με το Get Down έφερε την πρώτη μέρα της χιπ χοπ στο προσκήνιο, έχοντας ένα καστ από πιτσιρίκια και ηθοποιούς που κάνουν τα νηπιακά τους βήματα στην τηλεόραση και την υποκριτική συνολικά.
Stranger Things : Επιστροφή στα 80’s με ολίγη από Goonies και ολίγη από κάθε τι ωραίο έχεις στο μυαλό σου από horror movies. Η Γουινόνα Ράιντερ στο μεγάλο της comeback, 4 πιτσιρίκια για φίλημα (ιδίως η Eleven), ο David Harbour στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του (ναι, ακόμα κι από τον παρανοϊκό στο Walk Among the Tombstones) και κάπως έτσι έγινε άλλο ένα success story για το Netflix. Ο πρώτος κύκλος που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι ήταν ένα ευχάριστο τσουνάμι. Ο δεύτερος αναμένεται εξίσου για το ερχόμενο καλοκαίρι.
The Crown : Ο Πίτερ Μόργκαν έδωσε στο Netflix άλλο ένα διαμάντι στο στέμμα του, με την Κλερ Φόι να γίνεται η Βασίλισσα Ελισάβετ από τα χρόνια λίγο πριν γίνει βασίλισσα και φυσικά στην μετέπειτα πορεία της ως σύμβολο ενός εσωστρεφούς και περήφανου έθνους.
The Night Of : Ίσως η καλύτερη μίνι σειρά της χρονιάς. Με Τζον Τουρτούρο, με τον Ριζ Αχμέντ στο outbreak της καριέρας του και μια δομή με επίπεδα αστυνομικού μυθιστορήματος, αλλά ιδωμένο υπό ένα διαφορετικό πρίσμα.
Atlanta : Άλλη μια music theme επιτυχία, με την ραπ να αποτελεί και πάλι το σημείο απ΄όπου ξεκινάει κάθε ιστορία. Η Ατλάντα είναι η πόλη-franchise για κάθε ανερχόμενο ράπερ και ο νεαρός καλλιτέχνης Άλφρεντ Μάιλς πηγαίνει εκεί για να ξεχυθεί το ταλέντο του στα σωστά μονοπάτια. Ο Ντόναλντ Γκλόβερ, εμπνευστής της σειράς, έδωσε άλλο ένα μάθημα στο whitewashing του Χόλιγουντ, αφού ήρθε σχετικά ταυτόχρονα με το Get Down και παρείχε ταύτιση στο μαύρο κοινό και αλλαγή της νόρμας στο άσπρο κοινό. Ήδη άρχισε να μαζεύει βραβεία από τα Critics’ Choice Awards που έγιναν προχθές.
*Στη λίστα θα μπορούσε να υπάρξει χώρος για το Vinyl, όμως εν τέλει η σειρά δεν δικαίωσε τις προσδοκίες, ενώ το Luke Cage ήταν μεν αρκετά καλό, αλλά σε μια γνώριμη πεπατημένη που δεν έδωσε το διαφορετικό στοιχείο. Το Young Pope δεν το βάζω μόνο και μόνο από αντίδραση (πολύ αντικειμενικός).