Πολύ πριν η τηλεόραση γίνει της μόδας και αρχίσει και κοιτάει στα ίσια τον κινηματογράφο και το κύρος του, πολύ πριν η μικρή οθόνη διεκδικήσει ευθέως το μερίδιο της από το σινεμά για την 7η Τέχνη, οι τηλεοπτικές σειρές ήταν ένα αισθητά υποτιμημένο είδος δραματουργίας: χαζές ιστουριούλες στις οποίες πρωταγωνιστούσαν δευτεροκλασατοι ηθοποιοί, απλά συνοδευτικά για το φαγητό των τηλεθεατών.
Δεν είναι να απορεί κανείς λοιπόν αναφορικά με την τεράστια έκπληξη και τον υπέρμετρο που προκάλεσε στις αρχές των 90s εκείνη η περίεργη σειρά που έκανε ντεμπούτο στην αμερικάνικη τηλεόραση συνοδευόμενη από ένα μεγάλο ερώτημα: «Ποιος σκότωσε την Λόρα Πάλμερ;». Αυτό το μικρό ερώτημα είχε προκαλέσει πανζουρλισμό και μυστήριο πριν καν προβληθεί το πρώτο επεισόδιο: 35 εκατομμύρια άνθρωποι στήθηκαν μπροστά στις τηλεοράσεις τους για να δουν την πρεμιέρα αυτής της μυστήριας σειράς με όνομα «Twin Peaks».
Το Twin Peaks υπήρξε ένα πραγματικό φαινόμενο για την αμερικάνικη τηλεόραση και στη συνέχεια για ολόκληρο τον πλανήτη την εποχή. Και μάλιστα κόντρα στις προβλέψεις του προέδρου δικτύου ABC που το φιλοξενούσε, ο οποίος πίστευε πως η σειρά αυτή θα πάει άπατη, πως το τηλεοπτικό κοινό δεν θα μπορούσε να εναρμονιστεί με τη φιλοσοφία της.
Ακόμα και μετά την υπερεπιτυχημένη πρεμιέρα της, οι Ντέιβιντ Λιντς και Μαρκ Φροστ, ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος της σειράς δηλαδή, άκουγαν τον πρόεδρο του ABC να τους παραδέχεται για τον μυστηριώδη και ιντριγκαδόρικο τρόπο που προώθησαν τη σειρά αλλά να τους «προσγειώνει» λέγοντάς τους πως συνεχίζει να πιστεύει πως σε βάθος χρόνου η σειρά θα χάσει το κοινό της. Φυσικά έπεσε έξω.
Ο Ντέιβιντ Λιντς άλλωστε είχε διανύσει μια ολόκληρη δεκαετία στα 80s κατά τη διάρκεια της οποίας έδινε διαρκώς επιτυχημένες εξετάσεις όσον αφορά το αν μπορεί να δημιουργεί «περίεργες» δημιουργίες, που ταυτόχρονα είχαν και μεγάλη απήχηση. Επρόκειτο φυσικά για έναν σκηνοθέτη-φαινόμενο: μέσα από τις ταινίες κατάφερνε να αναδεικνύει την σκοτεινή πλευρά της Αμερικής κάνοντάς την ταυτόχρονα να θέλει τόσο να τον βλέπει να της βγάζει τη γλώσσα.
Όταν ο Φροστ είδε το 1987 το «Blue Velvet», αυτό το αλλόκοτο, οριακά σατιρικό και τόσο άβολο νουάρ του Λιντς που εξελισσόταν σε μια περίεργη, σχεδόν σουρεαλιστικού κλίματος κωμόπολη των ΗΠΑ, εκστασιάστηκε με το δημιουργικό ύφος του Λιντς. «Αυτή είναι η αληθινή Αμερική και εσύ πρέπει να την αποτυπώσεις», φέρεται να του είπε όταν προσπαθούσε να τον ψήσει να γυρίσουμε μαζί μια σειρά. Όταν τελικά ο Λιντς πείστηκε, η Ιστορία είχε ήδη γραφτεί: οι δυο τους θα υπέγραφαν την καλύτερη σειρά μυστηρίου που είδαμε ποτέ.
Ο πρώτος κύκλος ήταν μια πραγματική πρωτοπορία τόσο για το είδος του μυστηρίου όσο και για την ίδια την τηλεόραση εν γένει. Ο Ντέιλ Κούπερ, ο πράκτορας του FBI, εθισμένος με τον καφέ και λίγο ατσούμπαλος και αντικοινωνικός αλλά ικανός μέχρι εκεί που δεν πάει, έγινε ένας από τους πιο αγαπημένους τηλεοπτικούς ήρωες ever και η έρευνά του στην μυστήρια πόλη του Twin Peaks για να βρει τον δολοφόνο της έφηβης Λόρα Πάλμερ, μια πόλη που φαινομενικά έμοιαζε αθώα και άκακη αλλά πίσω της άπειρα μυστικά φαίνεται να κρύβονταν.
Η ατμόσφαιρα των επεισοδίων, η υποβλητική μουσική, το αριστοτεχνικό ξεδίπλωμα του κουβαριού του μυστηρίου, η εμπλοκή μεταφυσικών στοιχείων που σήκωναν την τρίχα κάγκελο, το αυτοσαρκαστικό ύφος της σειράς, το αλλόκοτο παίξιμο των πρωταγωνιστών, όλα αυτά τα στοιχεία μαζί δομούσαν μια απίστευτη σειρά μυστηρίου και το κοινό αυξανόταν διαρκώς.
Στον κόσμο του θεάματος ωστόσο υπάρχει ένα άλλο μυστήριο: πως διάολο γίνεται οι παραγωγοί να είναι τόσο άσχετοι; Με αυτό το ερώτημα αναμετρήθηκε και το Twin Peaks, οι δημιουργοί του οποίου πιέστηκαν από το κανάλι να προβούν σε μια εγκληματική απόφαση: να αποκαλύψουν τον δολοφόνο στις αρχές της δεύτερης σεζόν. Παρά τις αντιστάσεις του Ντέιβιντ Λιντς, η παραγωγή πέρασε το δικό της και μόλις στα πρώτα επεισόδια της δεύτερης σεζόν έγινε το ακατανόητο: ο δολοφόνος αποκαλύφθηκε.
Το Twin Peaks πήρε την κατιούσα. Με απαντημένο το ερώτημα που κινούσε όλη την πλοκή -το «ποιος σκότωσε τη Λόρα Πάλμερ;»- η σειρά έχασε τη μισή της υπόσταση. Ο Λιντς, φανερά ξενερωμένος, αποστασιοποιήθηκε από τη σειρά. Πολλά επεισόδια έπαψαν να φέρουν την σκηνοθετική του υπογραφή. Το σίριαλ έγινε άνοστο και ανούσιο, χάθηκε κάθε διακύβευμα, άλλαξε η ταυτότητά του και όπως ήταν φυσικό η τηλεθέαση έπεσε κατακόρυφα με αποτέλεσμα να «κοπεί» απότομα και ξαφνικά, άδοξε με βάση τη σημασία του.
Αν και κάποιοι θεώρησαν πως αυτό το μη-τέλος ήταν… μια χαρά τέλος (και όντως, πολλοί οπαδοί του Twin Peaks έχουν μάλλον δίκιο όταν θεωρούν το ημιτελές φινάλε του ένα τέλειο κλείσιμο με βάση την ιδιαιτερότητα της σειράς) η αλήθεια είναι ότι η απόφαση της αποκάλυψης του δολοφόνου χάλασε όλη τη μαγεία.
Ο Λιντς γύρισε ένα prequel υπό μορφή ταινίας ένα χρόνο μετά το κόψιμο του σίριαλ -το οποίο ήταν εξαιρετικό και επανέφερε το franchise στο λιντσικό ύφος που όφειλε να έχει- και στη συνέχεια το brand name έμεινε στα συρτάρια για περίπου 25 χρόνια. Ο Λιντς γύρισε έναν τρίτο κύκλο το καλοκαίρι του 2017, που είχε αποθεωτική υποδοχή και άφησε τελικά ανάμεικτες εντυπώσεις. Κανείς δεν ξέρει ωστόσο που θα μπορούσε να το πάει τότε, στις αρχές των 90s, αν η πρωτοποριακή του σειρά δεν βίωνε ποτέ τις πιέσεις των άσχετων παραγωγών της. Κανείς δεν ξέρει και κανείς ποτέ δεν θα μάθει. Δυστυχώς.