Έχω την αίσθηση ότι για την έννοια της αδικίας τα έχουμε συζητήσει ξανά. Δεν πειράζει. Επανάληψη μήτηρ μαθήσεως και δεύτερη επανάληψη μήτηρ παθήσεως. Η αδικία που λέτε είναι μια λέξη με διπλή έννοια. Η μία αφορά κάτι που είναι άδικο υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Η άλλη αφορά κάτι που γίνεται σε σχέση με κάτι άλλο, το οποίο άλλο δε μπορεί να γίνει. Κι αν δεν έχετε μπερδευτεί μέχρι εδώ, μπορούμε να πάμε παρακάτω. Το Lady Bird είναι μια ταινία που θα έμπαινε άνετα στις 10 καλύτερες της δεκαετίας. Ακόμα ψηλότερα αν στενεύαμε λίγο ακόμα τα κριτήρια στο είδος που εκπροσωπεί. Έχει όμως την ατυχία να πέφτει πάνω σε αντίστοιχης αξίας ταινίες στα φετινά Oscar.
Στην φετινή 90η απονομή που θα μεταδώσει αποκλειστικά η Cosmote TV θα δούμε να απονέμεται δικαιοσύνη και αδικία την ίδια στιγμή. Αν μπορούσαν κάποια βραβεία να δι- και τριχοτομηθούν, θα ήταν ό,τι καλύτερο. Το Lady Bird είναι μια ταινία που συμπεριλαμβάνεται σε πέντε τέτοιες περιπτώσεις. Greta Gerwig, Saoirse Ronan, Laurie Metcalf. Πρωτότυπο σενάριο, σκηνοθεσία για την πρώτη, Ά Γυναικείο για την δεύτερη και Β΄Γυναικείο για την τρίτη. Προσθέστε σε αυτά τα τέσσερα και την μεγάλη κατηγορία της Καλύτερης Ταινίας και αντιλαμβάνεστε ότι το Lady Bird έχει τα φόντα να πάρει από τα πάντα μέχρι τίποτα.
Στο σενάριο και τη σκηνοθεσία η Gerwig συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες από τις δύο πρωταγωνίστριες της. Αλλά ο Martin McDonagh, ο Luca Guadagnino και ο Guillermo del Toro προπορεύονται. Στο Ά Γυναικείο όλα δείχνουν ότι η McDormand θα το πάρει. Στο Β΄η Alisson Janey είναι ακόμα πιο φαβορί μετά από τις επικρατήσεις στις απονομές που έχουν προηγηθεί των Oscar.
Γιατί όμως τόση πρεμούρα για την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους της Gerwig; Γιατί από τον περασμένο Σεπτέμβριο της έχουν υποκλιθεί όλοι; Γιατί αναφέρονται οι πάντες σε μια συγκλονιστική κοινωνική-αισθηματική κομεντί;
Πρώτα και κύρια γιατί η Gerwig μπόρεσε να ενσωματώσει την ψυχή της τόσο όσο σε αυτή την ιστορία. Είναι η ιστορία της δικής της πορείας προς την αυτονομία και την ενηλικίωση. Από το Σακραμέντο που γεννήθηκε για να ζει στη σκιά του Λος Άντζελες και του Σαν Φρανσίσκο, μια πόλη που φαίνεται αδιάφορη ως και απεχθής στους εφήβους της, αλλά γίνεται το καταφύγιο των αναμνήσεων τους όταν πια την έχουν αποχωριστεί.
Η Gerwig δεν έγινε φουλ συναισθηματική, αλλά ούτε κι απείχε. Κατέθεσε τα δικά της συναισθήματα και τα γνωρίσματα του Σακραμέντο και των ανθρώπων του, όπως τα ανέλυσαν οι δικοί της αμφιβληστροειδείς. Πιο μεγάλο επίτευγμα απ΄αυτό είναι ότι εμφύσησε στον χαρακτήρα της Laurie Metcalf τον ψυχισμό και τα κινητήρια συναισθήματα της μαμάς της. Ιδιαιτερότητες που θέλουν χειρουργική ακρίβεια στη διαχείριση.
Στο Lady Bird βλέπουμε τι σημαίνει να μεγαλώνεις στις ΗΠΑ. Μια καθαρή κοινωνική καταγραφή της Gerwig. Εκεί όπου οι μεγάλες αποστάσεις δημιουργούν μεγάλα όνειρα. Τα μεγάλα όνειρα απαιτούν μεγάλα ταξίδια. Τα ταξίδι τέτοιου μεγέθους ζητούν ως αντάλλαγμα χρόνια της ζωής σου. Χρόνια μακριά από ανθρώπους που συνωστίζονταν σε όλη την παιδοεφηβική σου ζωή στις καλύτερες σου στιγμές.
Αυτούς καλείσαι να αφήσεις και μόνο όταν πια τους βλέπεις ως κουκκίδες από το αεροπλάνο που σε απομακρύνει κατανοείς πόσα κενά πας να μεγαλώσεις εν τη απουσία τους. Η Christine πηγαίνει σε ένα σχολείο που το διοικούν καλόγριες και αυτό σημαίνει πολλά για την αυστηρότητα των πραγμάτων. Είναι στα 17 της και βρίσκεται ένα έτος από το να αναζητήσει την κολεγιακή της πορεία. Όλα αυτά τα χρόνια χτίζει μέσα της μια απέχθεια για το Σακραμέντο.
Πώς γίνεται μια πόλη να συνορεύει με τη Μέκκα των πάρτι και της γκλαμουριάς, το Λος Άντζελες, και να μην μοιάζει σε τίποτα με αυτήν; Ίσως αυτό την ενοχλεί στο Σακραμέντο. Ότι αν και την έχει δίπλα στον κόσμο των μεγάλων ονείρων, αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο του που της κόβει τα φτερά. Που την παρεμποδίζει.
Η Christine συστήνεται ως Lady Bird και καταργεί το θρησκευτικό της όνομα, αλλά και το επώνυμο. Ζει με τους γονείς και τον αδερφό της. Και την κοπέλα του. Ο αδερφός είναι ταμίας σε σούπερ μάρκετ. Ο πατέρας της απολυμένος σε μια ηλικία που δεν πρόκειται να τον προσλάβει κανείς. Η μητέρα της νοσοκόμα που κάνει δύο βάρδιες για να τα φέρουν βόλτα.
Κι όπως είθισται, μια 17χρονη που θέλει να αρπάξει όλο τον πλανήτη με τα δάχτυλα της, δεν δύναται να αντιληφθεί τις θυσίες της μητέρας της. Αναθεματίζει μόνο την τύχη της που δεν γεννήθηκε σε μια άλλη πόλη. Κατηγορεί τους δικούς της, λες κι αυτοί δεν θα ήθελαν να ορίζουν τις ζωές τους. Η Christine περνά όλα τα πιθανά στάδια που ψάχνει μια κοπέλα στην πορεία προς την ενηλικίωση. Φιλίες, πάρτι, πιώματα, πρώτη φορά σεξ. Και στο τέλος την περιμένει ο δρόμος του αποχωρισμού με όλα αυτά. Πάντοτε πίστευε ότι δεν θα σκεφτεί καν να κοιτάξει πίσω της. Ο χρόνος και η ίδια η ζωή μοιάζουν να γνωρίζουν πολλά περισσότερα για εμάς απ΄ότι εμείς.
Η Saoirse Ronan συνεχίζει στο μοτίβο που ξεκίνησε με το Brooklyn και ξεβγάζει όλων των ειδών τα συναισθήματα, σα να είναι χταπόδια και να πρέπει να χτυπηθούν 39 φορές στα βράδια. Συγκλίνουν μέσα της η ανωριμότητα, η επαναστατική διάθεση, η τάση για κόψιμο κάθε δεσμού με οικογένεια και παρελθόν, αλλά και η αγάπη, η βαθιά κατανόηση για το τι θυσιάζουν οι γονείς της για εκείνη. Ιδίως η μάνα της.
Μια μάνα που βρίσκει τον προαιώνιο ορισμό της στο πρόσωπο και την ερμηνεία της Laurie Metcalf. Είναι πραγματικά κρίμα που δεν θα πάρει το Oscar. Όμως τα διδάγματα που «μαστορεύει» για κάθε μητέρα, πρωτίστως της ίδιας της αμερικανικής κοινωνίας, είναι θησαυρός που αξίζει όλες τις φουρτούνες και τις μάχες όλων των κουρσάρων της Ιστορίας.
Το Lady Bird είναι ένας ζωντανός οργανισμός, μια προσομοίωση ανθρώπου. Αναπνέει, ματώνει, εξοργίζεται, γδέρνει εαυτόν και αλλήλους.
Αν είσαι γονιός με κόρη, δείτε αυτή την ταινία. Θα μάθεις κι εσύ, θα μάθει κι εκείνη. Αν δεν είσαι, μη νομίζεις πως θα βγεις χαμένος. Όλες οι μελαγχολικές μελωδίες της ευτυχίας αντηχούν σε κάθε σκηνή. Παρατηρείς το κουβάρι της μέχρι τώρα ζωής σου να συνταξιδεύει με την Lady Bird. Σμίλεμα ασύγκριτης συγκίνησης και ομορφιάς!
* Η φετινή απονομή των Oscar θα μεταδοθεί αυτή την Κυριακή (4/3) από τα κανάλια της COSMOTE TV. Μέχρι τότε μπορείς να παρακολουθείς το αποκλειστικό κανάλι COSMOTE CINEMA OSCARS HD, όπου θα βρεις 85 οσκαρικές ταινίες που ξεχώρισαν και έλαβαν υποψηφιότητα ή κέρδισαν το χρυσό αγαλματίδιο.