Στις 22 Οκτωβρίου 1894 ιδρύθηκε ο Πειραϊκός Σύνδεσμος ως Μουσικός Γυμναστικός Σύλλογος.
Το 1909 συστάθηκε η Πειραϊκή Ένωση, ένας αθλητικός και πολιτιστικός σύλλογος.
Στις αρχές του 1924 οι δύο ομάδες συγχωνεύθηκαν και «γεννήθηκε» ο ΑΠΣΠ, δηλαδή ο Αθλητικός & Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Πειραιώς.
Ο ΑΠΣΠ κατέκτησε το πρωτάθλημα της ΕΠΣ Αθηνών-Πειραιώς της σεζόν 1923-24 και το φθινόπωρο του 1924 διαλύθηκε λόγω ασυμφωνιών των μελών του.
Από τη διάλυση του ΑΠΣΠ δημιουργήθηκαν δύο ομάδες. Η επικρατέστερη εκδοχή για το όνομα της μίας ήταν Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς. Η δεύτερη ονομαζόταν Πειραϊκός Ποδοσφαιρικός Όμιλος.
Στις αρχές του 1925, σύμφωνα με μεταγενέστερο δημοσίευμα της εφημερίδας «Αθλητισμός», διενεργήθηκε συνέλευση του ΠΠΟ, όπου ο ποδοσφαιριστής Χρήστος Πέππας πρότεινε η ομάδα να ονομαστεί Ολυμπιακός, όμως, τα μέλη έδωσαν αρνητική απάντηση.
Λίγο αργότερα, ο Νότης Καμπέρος, ανώτατος αξιωματούχος του Πολεμικού Ναυτικού, πρότεινε να δοθεί το όνομα Ολυμπιακός στην ομάδα που θα προέκυπτε από τον ΟΦΠ. Έτσι κι έγινε.
Δεκάδες επιφανείς άνδρες της εποχής, μεταξύ των οποίων τα μέλη της οικογένειας Ανδριανοπούλου, ο βιομήχανος Μιχάλης Μανούσκος, ο συμβολαιογράφος Αθανάσιος Μέρμηγκας, ο Δημήτρης Σκλιας (αξιωματικός του Στρατού) και ο Σταύρος Μαραγκουδάκης (διευθυντής του Ταχυδρομείου), υποστήριξαν τον νεοσυσταθέντα σύλλογο.
Το πρώτο Δ.Σ. του Ολυμπιακού αποτέλεσαν οι: Μιχάλης Μανούσκος (πρόεδρος), Νότης Καμπέρος (αντιπρόεδρος), Τριαντάφυλλος Κρέμος (αντιπρόεδρος), Σταύρος Μαραγκουδάκης (γεν. γραμματέας), Θανάσης Κόκκινος (ταμίας), Παναγιώτης Λαγουρατζής (έφορος), Κώστας Κυρίμης, Νίκος Ζαχαρίας, Γιάννης Λουλουδάκης και Ε. Κασιμάτης.
Το μέρος που «γεννήθηκε» ο Ολυμπιακός
Η ιστορική συνεδρίαση για τον νέο σύλλογο έγινε στις 10 Μαρτίου 1925 στην ταβέρνα του Μοίρα, όπου ο θρύλος λέει ότι οι παρευρισκόμενοι ήπιαν κόκκινο κρασί.
Το μαγαζί βρισκόταν στη συμβολή των σημερινών οδών Καραολή και Δημητρίου & Καραΐσκου 89.
Στις αρχές του αιώνα η οδός ονομαζόταν Άρεως και κατά τη δεκαετία του 1920 μετονομάστηκε σε Ναυάρχου Μπήττυ.
Το 1956 ονομάστηκε σε Καραολή και Δημητρίου, έπειτα από σχετική απόφαση του δημάρχου Δημητρίου Σαπουνάκη και του Δ.Σ. της πόλης.
Ήταν η χρονιά που οι Κύπριοι ήρωες Μιχαλάκης Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου είχαν απαγχονιστεί από τους Βρετανούς, οι οποίοι τότε είχαν το νησί υπό την κατοχή τους.
Η ταβέρνα του Μοίρα λειτουργούσε κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, ενώ αργότερα στέγασε επί σειρά ετών βιβλιοπωλεία/χαρτοπωλεία, υπό διάφορες διευθύνσεις.
Αρχικά, το βιβλιοπωλείο «Τσαμαντάκης», έπειτα το βιβλιοπωλείο/χαρτοπωλείο «Νέος Κύκλος» και από το 2019 το βιβλιοπωλείο «Μπαλαμπάνης».
Πρόκειται για ένα διώροφο νεοκλασικό διατηρητέο κτίριο, παραπλεύρως του οποίου βρίσκεται η αρτοποιία-ζαχαροπλαστική του Έξαρχου, με έτος ιδρύσεως το 1926.
Ακριβώς απέναντι από την ταβέρνα του Μοίρα υπήρχε επί σειρά δεκαετιών μια σειρά ισογείων κτιρίων/αποθηκών/καταστημάτων, τα οποία κατεδαφίστηκαν πριν από μερικά χρόνια, προκειμένου να δημιουργηθεί υπαίθριος χώρος στάθμευσης.
Φυσιολογικό είναι η οδός Καραΐσκου να παραπέμπει στο… «Γ. Καραϊσκάκης». Εξάλλου το πραγματικό όνομα του ήρωα της Επανάστασης του 1821 προερχόταν από το «Ίσκος» ή «Καραΐσκος».
Και το μόνο σίγουρο, για να βάλουμε στην εξίσωση και την ταβέρνα, είναι ότι η… μοίρα του Ολυμπιακού τον ήθελε να πρωταγωνιστήσει σε πολλά ομαδικά και ατομικά αθλήματα, κατακτώντας εκατοντάδες τίτλους. Δεν τον είπαν τυχαία «Θρύλο».