Υπάρχουν λαχταριστά φαγητά τα οποία τα βλέπεις και σε πιάνει χτυποκάρδι μεγαλύτερο και από εκείνο που θα σε έπιανε αν έβλεπες τη Μόνικα Μπελούτσι! Μπιφτέκια, παϊδάκια, πίτσα, σουβλάκια και δεκάδες ακόμη γευστικοί πειρασμοί που θα λύγιζαν και ραβίνο μπροκολομάχο…
Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα που δεν θα τα έβαζες στο στόμα σου ακόμα και αν σου έταζαν το τζόκερ με 16πλό τζακ ποτ. Το Menshouse.gr βούτηξε στα βαθιά νερά της σιχασιάς και ζήτησε από 4 συντάκτες του να γράψουν το φαγητό εκείνο που δεν θα έτρωγαν ούτε αν βρίσκονταν στο νησί του survivor και είχαν να βάλουν κάτι στο στόμα τους από τη μέρα που πέτυχε το τελευταίο του χατ τρικ ο Φρανκ Κλόπας. Διαβάστε τις απαντήσεις τους:
Θείος Λάρι
Ψάρια. Τι πάει να πει γιατί; Επειδής έχουνε κόκκαλα. Κι όχι ωραία, μεγάλα κόκκαλα με κολλημένο πάνω τους καλοψημένο κρέας, το οποίο σε προκαλεί να το πιάσεις με τα χέρια σου και να του αλλάξεις την μπαναγία στο γλείψιμο, προκειμένου να δείξεις την αρχοντιά σου. Όχι. Έχουνε κόκκαλα ύπουλα και σατανικά, μικρούς υμνητές του Βεελζεβούλη που χρησιμοποιούν τα ψάρια ως ξενιστές με απώτερο σκοπό να κάτσουν στο λαιμό μας. Ψάρι καλό μόνο μαλάκιο, οστρακόδερμο ή μαλακόστρακο, με εξαίρεση αυτή την αηδία που λέγεται απομίμηση καβουροουράς, μακριά από εμάς και όπου θέλει.
Στέργιος Πουλερές
Ξεκίνησα την θητεία μου στο menshouse με αυτό εδώ το κείμενο οπότε το ερώτημα που τίθεται με δυσκολεύει αφάνταστα. Νομίζω ότι αν έχω να διαλέξω μεταξύ κατσαρίδας σε καλαμάκι και του κουνουπιδιού, η κατσαρίδα κερδίζει με διαφορά στήθους. Πέρα από την γεύση, η μπόχα που σου αφήνει στο στόμα είναι χειρότερη κι από αυτό που κάνει ο παστουρμάς στις μασχάλες σου το καλοκαίρι. Το κουνουπίδι αν ήταν άνθρωπος θα ήταν μάγισσα στον Μεσαίωνα και θα το έκαιγαν στην πυρά. Θα ήταν ο Εφιάλτης, θα ήταν λόγος για να θεωρείς τον Κουασιμόδο πανέμορφο εξωτερικά.
Όλγα Παρθενέα-Γεωργάτσου
Συκώτι. Μια λέξη, πολλές (εφιαλτικές) αναμνήσεις. Τότε που παιδί ακόμα δεν σου πολυέπεφτε λόγος για το τι θα φας, αφού γονείς, γιαγιάδες, θείες και γειτόνισσες ήξεραν καλύτερα από σένα τι πρέπει να φας και τι όχι #not. Πλέον, στα 26 μου το έχω εντάξει πρώτο στη λίστα με τα φαγητά που δεν θα έτρωγα ακόμα κι αν μου έταζαν διαρκείας σε εργοστάσιο σοκολάτας. Όχι. Ποτέ. Το συκώτι ήταν, είναι και θα είναι σε οποιαδήποτε version του ό,τι χειρότερο πέρασε ποτέ από το στομάχι μου και δεν θα το έβαζα ξανά στο στόμα μου ακόμα κι αν με πλήρωναν. Α. Και κάτι ακόμα. Σας εκνευρίζει κι εσάς να σας λένε για το φαγητό που μισείτε πως… αυτό που φταίει και δεν θα σας αρέσει είναι το ότι «δεν το έχετε φάει απ’ τα χεράκια τους»;
Βαγγέλης Χαντζής
Δεν είναι ακριβώς φαγητό αλλά το βρίσκεις μέσα σε πολλά φαγητά, πίτες, σαλάτες γιατί σα λαός είμαστε τόσο άγουστος και αρρωστημένος με ότι μυρίζει άσχημα αλλά θεωρείται «δικό μας» που δεν μπορούμε να δούμε πέρα από τη μύτη μας. Η φέτα, αυτό το άσπρο πράγμα που τρίβεται και μποχάει από την ώρα που συσκευάζεται μέχρι την ώρα που θα τη δεις στο τραπέζι και θα σηκωθείς να φύγεις είναι το φαγώσιμο που δε θα έτρωγα, στη μορφή που σερβίρεται, ακόμα και να με πλήρωναν. Είναι το φαγώσιμο που όταν το βλέπω σε οικογενειακό τραπέζι αποχωρώ και επιστρέφω όταν έχει καταναλωθεί και δεν υπάρχει ούτε σαν ιδέα στο τραπέζι. Το ίδιο κάνω αν δω μαχαίρι να έχει κόψει φέτα και πάνε να το χρησιμοποιήσουν για να κόψουν κάτι άλλο. Φωτιά και τσεκούρι στη φέτα, στους φετάκηδες και σε όλους τους φίλους της.
