Αν κάνεις μια αναζήτηση σε όλα τα αφιερώματα που έχουν γίνει για το Παγκράτι, τότε σίγουρα θα βρεις αναφορά σε ένα συγκεκριμένο σουβλατζίδικο. Το Piggy-πόπουλο είναι ξακουστό και έχει τιμήσει τη φήμη του που προηγείται, άρα και τις προσδοκίες των πελατών.
Εγώ όμως δεν θα σου μιλήσω γι΄αυτό. Όχι μόνο γιατί είναι ξακουστό και δεν θα ήταν καμία τρομερή ανακάλυψη από μένα. Αλλά και γιατί πριν από κάτι βδομάδες έπεσε από τη δική μου πρώτη θέση όσον αφορά τα σουβλατζίδικα στο Παγκράτι.
Τονίζω το «κάτι εβδομάδες», γιατί για μένα δεν είναι ποτέ σοβαρό το συμπέρασμα που βγάζει κανείς από μία φορά. Ούτε από πολλές εύκολες μέρες. Πρέπει να βγάλεις συμπέρασμα στις δύσκολες συνθήκες για το μαγαζί κι εκεί να το μετρήσεις. Έτυχε σε αυτό το διάστημα να υπάρξει και μία Τσικνοπέμπτη, οπότε πέραν των Παρασκευοσαββατοκύριακων και ημερών με αθλητικές μάχες, είχα και την ευκαιρία να το τεστάρω στην ύψιστη δοκιμασία.
Το Αλεξανδρινό Κεμπάπ είναι ένα μαγαζί που το έβλεπα αρκετά στο e-food και δεν επέλεγα ποτέ να παραγγείλω. Ίσως γιατί ήμουν κολλημένος στα μαγαζιά που πάντα προτιμούσα, ίσως γιατί το κεμπάπ στο όνομα με χαλούσε. Όχι γιατί δε μου αρέσει το κεμπάπ, αλλά γιατί πλέον δεν το επιλέγω για προσωπικούς λόγους. Τουλάχιστον όχι τόσο συχνά όσο παλιά που έτρωγα μόνο κεμπάπ.
Επιπλέον, έχω συγκεκριμένα κριτήρια όταν παίρνω από σουβλατζίδικο. Θέλω εγγυήσεις για τις πατάτες, πέραν της ποιότητας των υλικών, αλλά και της ποσότητας, σε συνάρτηση πάντα με την τιμή.
Τελικά, με κάποια συναστρία που έκατσε σωστά, βρέθηκα στο σπίτι ενός φιλικού ζευγαριού και ο φίλος, που δεν είναι κανένας τυχάρπαστος στο φαγητό, μου πρότεινε Αλεξανδρινό Κεμπάπ με πομπώδεις εκφράσεις. Πεπεισμένος ότι δεν πρόκειται να μην το παραδεχτώ. Το αποτέλεσμα το διαβάζετε.
Θεωρώ πως το καλό σουβλατζίδικο φαίνεται σε πράγματα που ο περισσότερος κόσμος δεν δίνει σημασία. Ή δεν έδινε μέχρι πριν λίγα χρόνια. Το ένα είναι πως αποτιμά το προϊόν της η ίδια η επιχείρηση και πόσο σίγουρη είναι ότι θα πουλάει. Για παράδειγμα αν μπεις και δεις ότι η μερίδα πατάτες έχει 3 ευρώ, θα το θεωρήσεις πανάκριβο. Λογικό.
Όταν όμως έρθει η μερίδα μπροστά σου και συνειδητοποιήσεις ότι την τρως κανένα 10λεπτο και τελειωμό δεν έχει, θα καταλάβεις. Αλλά και λιγότερες να ήταν, το τόσο καλό τηγάνισμα και η ιδανική αναλογία ζουμερού μέρους και κρατσανιστού κάμπτουν τις αντιστάσεις. Έχω παρατηρήσει ότι ακόμα και τις καλύτερες πατάτες να κάνει ένα σουβλατζίδικο, κάθε τρίτη ή τέταρτη φορά θα πέσεις σε πανιασμένες ή τηγανισμένες για δεύτερη φορά πατάτες.
Στο Αλεξανδρινό Κεμπάπ δε νομίζω ότι θα σου τύχει. Αν σκεφτείς ότι σε ένα μήνα έχω δοκιμάσει 8 φορές από εκεί και σε μέρες με μεγάλη κίνηση, τότε καταλαβαίνεις.
Στις πατάτες του βρίσκεται και η δεύτερη λεπτομέρεια. Πολλά σουβλατζίδικα αρκούνται να σου δώσουν καλό και μπόλικο κρέας πιστεύοντας πως αυτό θα καλύψει όλα τα υπόλοιπα Και δεν έχουν άδικο. Γι΄αυτό όμως θα εκτιμήσεις ακόμα περισσότερο ότι στο Αλεξανδρινό Κεμπάπ λειτουργούν προσεγμένα για κάθε τους υλικό.
Τρίτη λεπτομέρεια είναι η σκεπαστή του. Είμαι φανατικός της σκεπαστής και ίσως να το έχετε καταλάβει. Όταν έγραφα το εν λόγω κείμενο, δεν είχα δοκιμάσει από το Αλεξανδρινό. Αν το έγραφα τώρα, θα το προσέθετα και μάλιστα στην δεύτερη θέση. Με 5,80 μπορείς κυριολεκτικά να χορτάσεις υπερβαίνοντας το όριο που είσαι γεμάτος. Εδώ πας λίγο παραπάνω.
Τις υπόλοιπες λεπτομέρειες καλύτερα να τις ανακαλύψεις μόνος σου. Φυσικά υπάρχουν και τα κλασικά πιάτα κεμπαπτζίδικου που αν είσαι φαν αξίζει να τα δοκιμάσεις.
Είτε είσαι της περιοχής του Παγκρατίου είτε σε βγάλει κάποια μέρα ο δρόμος προς τα εδώ, αν αναρωτιέσαι, το Αλεξανδρινό θα καλύψει όλα τα κουτάκια σου σε σχέση με του σουβλάκι πάσας μορφής.
Αλεξανδρινό Κεμπάπ, Υμηττού 90 & Ιφικράτους, Παγκράτι, 2107240599