Είμαι από τους ανθρώπους που θεωρούν ότι η Αθήνα υπερέχει δικαιωματικά έναντι όλων των άλλων πόλεων. Ακόμα και η Θεσσαλονίκη που υποστηρίζει ότι μας κοντράρει, απέχει παρασάγγας. Στην δική μου εκτίμηση απείχε ακόμα περισσότερο πριν τις αρχές του 2014. Εκεί ήταν το σημείο που η πόλη απέκτησε για πρώτη φορά ένα σημείο υπεροχής έναντι της Αθήνας. Αυτό είναι το Estrella. Ένα από τα λίγα μαγαζιά που έγιναν γνωστά, όχι όμως με το κανονικό τους όνομα. Ήταν και είναι ένα συγκεκριμένο προϊόν που ταυτίστηκε με το brand name του. Το μπουγατσάν. ΜΠΟΥ-ΓΑ-ΤΣΑΝ.
Προφανώς εν έτει 2017 πλέον, είναι ελάχιστοι όσοι δεν το γνωρίζουν. Αυτό που αρκετοί ακόμα δεν γνωρίζουν – κι εγώ μέσα σε αυτούς μέχρι πριν ένα δίμηνο – είναι ότι το μπουγατσάν δεν είναι το μόνο λαχταριστό και λιγωτικό πράγμα που θα φας στο Estrella. όπα, για μισό λεπτό. Ξέχασα να αναφέρω το σημαντικό. Το Estrella βρίσκεται από τον περασμένο Οκτώβριο και στα δικά μας μέρη, στην Αθήνα, και πιο συγκεκριμένα στη Ρόμβης, εκεί που ήταν παλιότερα το Bliss. Για εμάς τους φοιτητές που τριγυρνούσαμε το κέντρο, το Bliss ήταν ένα hot spot για να μαζευτούμε παρέα, να κάνουμε καμία εργασία ή και να διαβάσουμε. Τώρα πια δεν είμαστε φοιτητές και το Bliss έδωσε τη θέση του στο Estrella.
Συνήθως το μαγαζί είναι γεμάτο και θα χρειαστεί να έχεις μια υπομονή 15-20 λεπτών μέχρι να κάτσεις. Αν είσαι μάλιστα παρέα 4 ατόμων και πάνω ίσως και περισσότερο. Αυτό βέβαια ποικίλλει ανάλογα με την ώρα που θα πας. Το απόγευμα για παράδειγμα, από τις 6 ως τις 8 δεν είναι τόσο ώρα αιχμής. Αφού καταφέρεις να κάτσεις και ξεπεράσεις ορισμένα θεματάκια με το σέρβις του, θα αντικρύσεις έναν κατάλογο με πολλά πράγματα που λες ότι πρέπει να τα δοκιμάσεις.
Το μπουγατσάν είναι στανταράκι. Έρχεται με διπλάσια κρέμα μπουγάτσας από αυτή που χρειάζεται το κρουασάν για να καλυφθεί, ενώ αν θες μπορείς να προσθέσεις και φρούτα του δάσους. Από κει και πέρα υπάρχουν τα pop overs, που είναι σαν muffins, που βάζεις μέσα τους μπέικον, τσένταρ, γαλοπούλα ή κάποια γλυκιά επιλογή, και στην αλμυρή τους εκδοχή έρχονται με μια νοστιμότατη ροζ σάλτσα, υπάρχουν οι ομελέτες με διάφορους συνδυασμούς όπως scrambled eggs με κρουασάν και τέλος υπάρχουν τα pancakes που μπορείς να τα βουτήξεις σε κάποιο σιρόπι μόνο ή να τα καλύψει η σοκολάτα.
Όπως βλέπεις το μαγαζί είναι ιδανικότατο για brunch, αν και δεν χρειάζεται να περιοριζόμαστε. Μπορείς να το δοκιμάσεις κάθε ώρα.
Κάτι άλλο ωραίο για εμάς τους νοσταλγούς είναι αυτά τα μικρά χαρτόνια στα τραπέζια που δείχνουν έναν ήρωα κινουμένων σχεδίων να στέκεται σε ένα σημείο της Αθήνας του 1960 ή κάπου εκεί.
Μετά από όλα αυτά ένα πράγμα μένει να πούμε: Εμπ1!!!