Ψωμί ολικής άλεσης και δημητριακά ή πλιγούρι βρώμης, φυστικοβούτυτο, φρούτα, γιαούρτι και smoothies. Αν σας ενδιαφέρει η σιλουέτα σας και επιθυμείτε να φάτε κάτι υγιεινό και τόσο νόστιμο όσο η ομελέτα και οι γίγαντες στο στρατό, τότε επιλέξτε κάτι απ’ τα παραπάνω για το πρωινό σας…
Αν όμως σας ενδιαφέρει περισσότερη απ’ την υγεία σας η διατήρηση της μπάκας σας σε αξιοπρεπή επίπεδα «Μάριο Μπρέσκα» τότε διαβάστε με προσοχή το Ευαγγέλιο της αντρικής γουρουνιάς που ακολουθεί.
Είναι βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζεσαι όπως πάντα για τη νυχτερινή σου έξοδο. Θα το κάψουμε και απόψε κυρ-Στέφανε. Ντύνεσαι, χτενίζεσαι και αφού κλείνεις πρώτο τραπέζι καναπέ και κάνεις check in στο Kentro Athinon, δυναμώνεις τον ήχο και ακούς Πάολα στον Σπύρο Παπαδόπουλο να μερακλώσεις.
Κατά τις 12 παρά σε πιάνει μια λιγούρα. «Όχι, θα κρατηθώ» λες στον εαυτό σου, αλλά δεν πείθεις ούτε τρίχρονο που πιστεύει ακόμα ότι υπάρχει Άγιος Βασίλης και ότι το μαλλί του Χάρη Ρώμα είναι φυσικό. Μετά από 5 λεπτά έχεις ήδη παραγγείλει 3 πίτες καλαμάκι κοτόπουλο χωρίς κρεμμύδι και σκουπίζεις το σαλάκι που τρέχει απ’ τα χείλη σου…
Μοιραίο λάθος. Για να μην το μετανιώσεις πικρά κάνε τη σωστή κίνηση. Πάρε και ένα τέταρτο αναπληρωματικό, την αξία του οποίου θα εκτιμήσεις μετά από λίγες ώρες.
Πρωί Κυριακής. Ανοίγει το μάτι σου κατά τις 11 παρά. Κοιτάς δεξιά-αριστερά και βλέπεις στο τραπεζάκι τα συντρίμμια απ’ τα σουβλάκια που ξεκλήρισες το βράδυ (εννοείται ότι δεν έχεις πετάξει ούτε τη σακούλα ακόμα). Οι θύμησες του τζατζικιού και της τραγανιστής πίτας με το κοτόπουλο, ξυπνούν μέσα σου. Είναι η στιγμή που πρέπει να δράσεις…
Πιάνεις το εφεδρικό τέταρτο σουβλάκι που πάνω στο τραπέζι έχει παγώσει πιο πολύ και απ’ τον Τζακ Νίκολσον στη «Λάμψη» και ετοιμάζεσαι για την ιεροτελεστία. Γιατί το σουβλάκι, η πίτσα, το παστίτσιο και η χυλόπιτα είναι καλύτερα να τρώγονται κρύα…
Για την ακρίβεια όσο πιο κρύα, τόσο καλύτερα! Και ναι, είναι λαχταριστή η πίτσα, όταν είναι ζεστή και σου τσουρουφλίζει τη γλώσσα (οκ, αυτό το τελευταίο δεν το λες και πολύ ωραίο) αλλά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με ένα παγωμένο κομμάτι, όταν το τυρί έχει γίνει τσιμέντο που κόβεται δύσκολα, αλλά απολαυστικά στο στόμα σου. Η στιγμή που καταπίνεις την τελευταία μπουκιά και στη συνέχεια πίνεις και ένα ποτήρι παγωμένη κοακόλα για breakfast είναι για σένα, ό,τι είναι η Μεγάλη Παρασκευή για τον Πέτρο Γαϊτάνο…
Το ίδιο συμβαίνει και με το παστίτσιο. Ένας πεινασμένος θα ριχτεί σαν λύκος πάνω του με του που βγει από τον φούρνο και θα το φάει ζεστό. Ένας μερακλής θα περιμένω ένα 5ωρο να παγώσει. Ένας έξυπνος μερακλής θα φάει ένα κομμάτι όσο είναι ζεστό και θα βάλει και άλλα 3 στο ψυγείο για να τα απολαύσει και παγωμένα.
Κάποιοι βάζουν στην ίδια κατηγορία και τα γεμιστά. Πιστεύουν ότι παγωμένα είναι καλύτερα. Προσοχή όμως…
Γιατί αν το ρύζι παγώσει λίγο περισσότερο απ’ όσο πρέπει και το δαγκώσεις απότομα, είναι σαν να δαγκώνεις τσιμεντόλιθο με τρία κιλά ασβέστη πάνω. Ενώ με το σουβλάκι δεν διατρέχεις τέτοιους κινδύνους. Όσο παγώνει, τόσο η γεύση μεγαλώνει…