Υπό κανονικές συνθήκες σήμερα θα ξεχυνόμασταν στις εξοχές. Θα μαζευόμασταν σε αυλές και μπαλκόνια. Θα φτιάχναμε παρέες με φωνές, γέλια και τραγούδια.
Μπορεί λοιπόν όλα αυτά να μοιάζουν (για λίγο ακόμα) μακρινό παρελθόν αλλά ένα πράγμα δεν αλλάζει:Με ή χωρίς κορωνοϊό την Τσικνοπέμπτη δεν μπορεί κανείς να μας την πάρει.
Στερηθήκαμε (και συνεχίζουμε να στερούμαστε) σχεδόν τα πάντα, αλλά το Champions League της μάσας θα το τιμήσουμε και φέτος.
Διότι έστω και με τα μέτρα περιορισμού λόγω της πανδημίας είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι σήμερα θα γονατίσουνε οι ψησταριές. Ότι η γλυκιά τσίκνα θα κατακλύσει την ατμόσφαιρα μαστουρώνοντας όλους τους κοιλιόδουλους που σεβόμαστε τον εαυτό μας. Και ότι μερακλίδικοι μεζέδες (πέρα από τις παραδοσιακές μπριζόλες, πανσέτες, μπιφτέκια κλπ) θα ξαπλώσουν ανά μιλιούνια στις σχάρες.
Όπως, για παράδειγμα, το λαχταριστό απάκι!
Το πιο γνωστό αλλαντικό της Κρήτης έχει μπει δυναμικά τα τελευταία χρόνια στις ζωές (ή μάλλον στις καταπιόνες) των μερακλήδων και εκτός του νησιού. Έχει επάξια κερδίσει θέση δίπλα στους άλλους μεζέδες της κρητικής κουζίνας που κάνουν αναπόφευκτη τη σιελόρροια όποτε βρεθούν μπροστά σου.
Γιατί δεν είναι απλά νόστιμο, αλλά και αρκετά ιδιαίτερο ώστε να προσφέρει το κάτι διαφορετικό από τις συνηθισμένες γεύσεις κρεάτων.
Πώς θα μπορούσε εξάλλου να μη συμβαίνει αυτό, από τη στιγμή που η διαδικασία της παρασκευής του -από την αρχή ως το τέλος- αποσκοπεί ακριβώς σε αυτό τον εκρηκτικό συνδυασμό γεύσεων και αρωμάτων.
Επιλέγεται τρυφερό κρέας (ψαρονέφρι ή χοιρινό μπούτι χωρίς λίπος). Μαρινάρεται σε μυρωδικά όπως φασκόμηλο, ρίγανη, θρούμπι, θυμάρι και ξύδι από καλό κρητικό κρασί. Καπνίζεται υπομονετικά (σε συνέχεια της κρητικής παράδοσης που ήθελε τη σχετική διαδικασία να γίνεται στην καμινάδα).
Και φτάνει στο ασυναγώνιστο τελικό αποτέλεσμα, όπου το κοκτέιλ αρωμάτων από ξύλα ελιάς, κέδρου ή κυπαρισσιού έχει ποτίσει για τα καλά το κρέας.
Είτε καταναλωθεί λοιπόν ωμό, είτε ελαφρώς ψημένο σε τηγάνι ή στα κάρβουνα, η γεύση του παραμένει εξίσου πλούσια και πληθωρική.
Είτε αντιμετωπιστεί ως κύριο πιάτο, είτε ως μεζές για ρακή και κρασί, θα εξελιχθεί σε «σταρ» του τραπεζιού.
Και είτε χρησιμοποιηθεί για ν’ απογειώσει μακαρονάδες, να γίνει τηγανιά, να γίνει ομελέτα ή απλώς να δώσει άλλη διάσταση σε μια σαλάτα, το αποτέλεσμα είναι να κουδουνίσει το μυαλό σου από τη νοστιμιά!
