Είναι εδώ και χρόνια μια αέναη μάχη για το ποιος (χμ, πώς να το θέσουμε κομψοεπώς) την έχει… πιο μεγάλη- την πίτα, με τον γύρο και τα λοιπά γευστικότατα «συμπράγκαλα» μέσα.
Αν μέσα στον γαστριμαργικό χαμό βάλετε και την προαιώνια- ενίοτε διασκεδαστική, μα στη βάση της ανούσια- κόντρα του «Σουβλάκι/ καλαμάκι», «Επομένως τον Αθανάσιο Διάκο τον καλαμακώσανε και δεν τον σουβλίσανε», «Βάζετε και αλοιφές στα πιτόγυρα; Αν ναι, τότε θέλω ένα με bepanthol…», καταλαβαίνει εύκολα κανείς πως εδώ δεν είναι παίξε-γέλασε το ζήτημα, αλλά απέχουμε ελάχιστα από το να βγούμε (όταν τελειώσει η καταραμένη η πανδημία φυσικά…) στους δρόμους και να εκθέσουμε, σε κόσμιο πλαίσιο πάντα, η κάθε πλευρά τα δικά της επιχειρήματα.
Παρά το γεγονός, ωστόσο, πως η μεγάλη «διαμάχη» είναι μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης, είναι η συμπρωτεύουσα μαζί με την Κρήτη (και μάλλον και την Ξάνθη) που ερίζουν για το νο1 των κοιλιόδουλων σε ό,τι έχει να κάνει με πιτόγυρα-γίγας.
Και μπορεί οι υποψηφιότητες να είναι πολλές και όλες τους άξιες, όμως μάλλον βρήκαμε το- εξυπακούεται υποκειμενικό- κορυφαίο από άποψη εμφάνισης-μεγέθους-γεύσης. Και ναι, όπως σωστά μαντέψατε μονάχα εσείς και ίσως ο Σέρλοκ Χολμς, το «σαντουιτσάδικο» (όπως το λέμε εμείς οι Βόρειοι) βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη.
Κι επειδή καλό το μυστήριο, αλλά το ποτάμι περιμένει στωικά εδώ και 200+ λέξεις να το πάρει, ας το πάρει: «Γιοκ Μπαλίκ» κυρίες και (κυρίως) κύριοι, στον Εύοσμο.
Στα αλάδωτα χαρτιά το «Γιοκ Μπαλίκ» είναι μαγειρείο και έχει πληθώρα από λαχταριστά πιάτα που μπορεί να δοκιμάσει ο ξελιγωμένος καταναλωτής, όμως, ας μην κρυβόμαστε, στην πράξη αυτό που κλέβει, και δικαίως, τα φώτα είναι το μπουρί.
Κι αν σας φάνηκε ελαφρώς πικάντικο το παραπάνω, επιτρέψτε μας να εξηγηθούμε: αραβική πίτα χωρίς λάδια, μέσα ό,τι κρεατικό τραβάει η όρεξή σας, συνδυασμός με αλοιφές (ναι μωρε, τα τζατζίκια, τις αγγουρομαγιονέζες, τη ρωσική και την χτυπητή- οπ, να ακόμα ένα πεδίο «μάχης»: τυροκαυτερή τη λένε στην Αθήνα- εννοούμε), εννοείται πατάτες τηγανιτές προκειμένου να φέρουμε τη δυσπεψία ένα κλικ πιο κοντά και ντοματούλα ή μαρούλι για να… γλιστράει.
Το «μπερδεμένο» που έχει γύρο κοτόπουλο και γύρο χοιρινό είναι μάλλον τον best seller του μαγαζιού, όμως η αλήθεια είναι πως στο «Γιοκ Μπαλίκ» ενισχύεται ο μύθος που θέλει το μέγεθος να μετράει: ανεξαρτήτως του αν θα βάλεις μέσα γύρο, μπριζολάκι, πανσέτα, κότα ψητή ή σουτζουκάκια, το μπουρί δεν πρόκειται ποτέ, μα ποτέ, μα ποτέ των ποτών να σε απογοητεύσει.
Θα χορτάσεις, θα σκάσεις, θα δοκιμάσεις τις αντοχές σου και αν, ω μη γένοιτο, νιώσεις τα πάντα να σβήνουν γύρο σου (επ, είδατε τι κάναμε;) και τη λιποθυμία να σε καλεί στην αγκαλιά της, τουλάχιστον θα «σβήσεις» χαρούμενος.
Μέχρι, φυσικά, ν’ ανακτήσεις τις αισθήσεις σου και να πιάσει το δεύτερο μπουρί…