Καθότι το σουβλάκι είναι κάτι που μας ήρθε από τη Μικρά Ασία και από την Αρμενία ως κόνσεπτ, είναι λογικό τα πιο καλά πρώτα σουβλατζίδικα της χώρας να έγιναν από πρόσφυγες.
Άρα, όταν μιλάμε για σουβλάκι στη Νέα Σμύρνη ή τον Πειραιά, τότε οι πιθανότητες λένε πως δύσκολα θα βρεις κάτι που να μην είναι καλό. Ναι, προφανώς τα τελευταία 15 χρόνια που το σουβλατζίδικο υπάρχει σχεδόν σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο, θα συναντήσεις και τους νεωτερισμούς, αλλά σε τούτες τις δύο περιοχές υπάρχουν τα περισσότερα πατροπαράδοτα μαγαζιά.
Οικογένειες Αρμένιων ή Μικρασιατών που έφεραν μια φιλοσοφία γύρω από το κεμπάπ αρχικά και μετά στο τυλιχτό, διατηρούν μέχρι και σήμερα την περηφάνια για το παρελθόν δεκαετιών τους στην παρασκευή τυλιχτού.
Γι΄αυτό και ο Στέλιος στο Κερατσίνι είναι ένα από τα σημεία που επισκέπτονται οι μερακλήδες από όλα τα μέρη για να φάνε σουβλάκι.
Το όνομά του βέβαια είναι άλλο και κάνει spoiler. Ο Στέλιος Σουβλάκι με το Μέτρο. Θα θέλαμε να έχουμε την ευκαιρία της ανακάλυψης, του ξαφνιάσματος, πηγαίνοντας εκεί δίχως να γνωρίζουμε τίποτα για το μέγεθος και να το δούμε να περιφέρεται γύρω μας και να πανηγυρίζουμε λες και είδαμε την πιο ωραία γυναίκα να μας ρίχνει ένα βλέμμα.
Ο Στέλιος λοιπόν, λες και έβαλε μια μέρα στόχο ζωής να ξεπεράσει τα τιτάνια τυλιχτά που συναντά κανείς στη Θεσσαλονίκη και την Κρήτη, δηλαδή τις δύο πόλεις-πρωταθλήτριες στο μέγεθος, αποφάσισε να φτιάχνει ειδικές πίτες που να φτάνουν το 1 μέτρο σε μέγεθος, ενώ κάποιες φορές, σε ειδικές παραγγελίες, μπορεί να ανεβάσει κι άλλο τον πήχη.
Αν σκεφτεί κανείς ότι η τιμή του είναι στα 6.5-7 ευρώ και το μέγεθός του είναι σαν 4-5 σουβλάκια (οι πίτες στα κανονικά τυλιχτά είναι 18-22 εκατοστά), τότε είναι και μια πολύ συμφέρουσα επιλογή.
Ιδίως από τη στιγμή που ο Στέλιος και οι άνθρωποι του μαγαζιού σου δίνουν την επιλογή να κάνεις custom made το τυλιχτό σου, βάζοντας μέσα διαφορετικά είδη κρέατος, όπως κεμπάπ, καλαμάκι κοτόπουλο και γύρο. Και να έχεις τρία διαφορετικά επίπεδα γεύσης.
Κάτι πολύ βασικό για ένα τέτοιο σουβλάκι, είναι πως η σκέψη λογικά πηγαίνει στον εξής κανόνα: όπου βλέπεις ποσότητα, είναι εις βάρος της ποιότητας. Και το έχουμε δει να συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις. Κι η ποιότητα δεν πέφτει απαραίτητα γιατί είναι κακά τα υλικά ή κακός ο ψήστης.
Πέφτει γιατί αν έχεις να ασχοληθείς με πολλά υλικά και παρασκευές, δεν δίνεις τον απαραίτητο χρόνο σε όλα. Κι ακόμα κι αν τον δώσεις, όταν υπάρχουν τόσα πολλά υλικά στο στόμα, χάνεται η εστίαση της γεύσης. Δε μπορείς να αντιληφθείς αν τρως καλό μπιφτέκι για παράδειγμα σε ένα μπέργκερ με αυγό, μπέικον, δύο σάλτσες, πατάτες, onion rings και ό,τι άλλο μπορεί να υπάρχει.
Στον Στέλιο αυτή η πτώση της ποιότητας δεν υφίσταται. Τρως κάτι μεγάλο και ταυτόχρονα πολύ ικανοποιητικό γευστικά.
