Στο Παγκράτι ξέρουν να τρώνε: Κανένα σουβλάκι δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό το διώροφο θηρίο... (Pics)

Όνειρο!

Αν στεκόταν μπροστά μας ένας παραδοσιακός τύπος, ένας που θεωρεί ότι κάποιες αξίες πρέπει να μένουν άθικτες, θα μας έλεγε «βρε τι φλωριές είναι αυτές..; Άκου σκεπαστή! Φάτε βρε σουβλάκια με κεμπάπ να νιώσετε τι θα πει σουβλάκι».

Οκ, μπορεί να έχει δίκιο, μπορεί και σίγουρα να μην έχει δίκιο, αλλά δε θα κάτσουμε να σκάσουμε. Ο κόσμος εξελίσσεται. Και το σουβλάκι όταν πρωτοβγήκε, κάποιος θα βρέθηκε να πει για φλώρους και άλλα τέτοια αρχέγονα.

Εμείς εδώ στο Menshouse είμαστε φανατικοί με το να δοκιμάζουμε τα ίδια φαγητά από διαφορετικά μαγαζιά για να καταλάβουμε αν έχουν διαφορά και η σκεπαστή είναι ένα έδεσμα που το τιμάμε.

Πολύ περισσότερο σε καιρούς όπου το σουβλάκι είναι κοντά στα 3 ευρώ και ξέρεις πως με 2 δε θα χορτάσεις, γιατί εκτός της αύξησης τιμής, έχουν μικρύνει και τις ποσότητες και τα μεγέθη.

Αυτή η ακρίβεια δεν έχει επηρεάζει τόσο την σκεπαστή. Θα πει κάποιος «αφού ίδια υλικά είναι». Ναι, αλλά λιγότερες πωλήσεις κάνει η σκεπαστή, άρα αν αυξήσουν εκεί τις τιμές στην ίδια αντιστοιχία, δεν θα έχουν ιδιαίτερο κέρδος.

Οι σκεπαστές βγήκαν νικήτριες γιατί πολλά μαγαζιά τις κράτησαν σε νορμάλ επίπεδα οικονομικά, ώστε να νομίζει κι ο πελάτης πως το εκάστοτε μαγαζί έχει βάλει ένα στοπ στην άνοδο των τιμών.

Αρκετά όμως με τις τιμές, δηλαδή το αντίτιμο, ήρθε η ώρα για τις τιμές, αυτές που δίνουν σε έναν υψηλής καταγωγής ή θέσης καλεσμένο.

Κι η σκεπαστή που κάνει ο Χρήστος στο Παγκράτι, είναι ένας προσκεκλημένος υψηλής καταγωγής. Δεν έχει κάτι ιδιαίτερο σε υλικά. Είναι μια σκεπαστή. Αλλά ο τρόπος που την ψήνουν, οι πατάτες που περιλαμβάνει και το ότι μπορεί να κρατήσει χορτάτους δυο ανθρώπους, με 7 ευρώ, είναι 3 λόγοι που έχουν κάνει τον Χρήστο επιλογή must. Αν μάλιστα πάρεις σκεπαστή χωρίς κρέας, τότε θα δώσεις 5 ευρώ, χωρίς να χάνεις σε χόρταση.

Η πίτα, και στο σουβλάκι και στη σκεπαστή, δεν γίνεται να είναι μαλακή, ελαφρά ψημένη. Στη σκεπαστή περισσότερο από το σουβλάκι. Πρέπει να έχει ψηθεί αρκετά, να έχει καρβουνιάσει σχεδόν και να αναδύει όλα τα αρώματα της. Στον Χρήστο είναι αυτής της φιλοσοφίας και η όσφρηση έχει ενεργοποιηθεί.

Μετά, βλέπεις τη συσκευασία, κοιτάς μέσα, περιλαμβάνει σχεδόν μια μερίδα πατάτες, χώρια τις πατάτες που έχεις μέσα στη σκεπαστή. Κι οι πατάτες του Χρήστου έχουν το ιδανικό: είναι κρατσανιστές σε όλη τους την επιφάνεια εξωτερικά και κάτω από την πέτσα που κρατσανάει, γίνονται αφρός.

Αν είσαι λίγο πιο ικανός, τότε δεν θα μπορέσεις να την μοιραστείς. Αλλά ξέρεις πως με 7 ευρώ θα έχεις καταφέρει να είσαι γεμάτος όσο δεν πάει, δεν θα έχεις ένα κενό στο στομάχι.

Αυτός είναι ο Χρήστος και θαυμαστή η σκεπαστή του!

Υμηττού 129, Παγκράτι