Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσουμε ότι η λέξη πίτσα μετά τη λέξη βίγκαν θα πρέπει να μπαίνει σε εισαγωγικά. Γιατί; Γιατί δεν είναι πίτσα ούτε τυπικά, ούτε ουσιαστικά. Γιατί και τα μακαρόνια με κολοκύθια από πάνω δεν τα λέμε παστίτσιο, ούτε το λεμόνι σκέτο δεν το λέμε παϊδάκια στα κάρβουνα.
Ειδικότερα θα έπρεπε να τιμωρείται η παραγγελία βίγκαν πίτσας στις πιτσαρίες που σέβονται τον εαυτό τους, το προϊόν που πουλάνε, την ιστορία του και την καταγωγή του. Αν κάποιος τους παραγγέλνει βίγκαν πίτσες θα έπρεπε να του στέλνουν ένα άδειο κουτί πίτσας και να τον χρεώνουν κανονικά για τον κόπο του παιδιού που τους το πήγε έξω από την πόρτα τους.
Μία άλλη επιλογή στους ανθρώπους που απαντούν στις τηλεφωνικές παραγγελίες ανθρώπων που ζητούν βίγκαν πίτσες θα ήταν να δεχτούν ήρεμα την παραγγελία και στο τέλος να προσθέσουν με όσο πιο σοβαρή φωνή μπορούν: «Την βίγκαν πίτσα σας τη θέλετε από αυθεντικούς βίγκαν;
Ή να το χοντρύνουν και άλλο και να απαντήσουν «τους βίγκαν πάνω στην πίτσα σας τους θέλετε με το αίμα τους, μισοψημένους ή καλοψημένους;». Έτσι θα καταλάβαιναν οι βίγκαν παραγγελιοδόχοι ότι είτε κανείς δεν παίζει μαζί σας γιατί δε σηκώνετε μύγα στο σπαθί σας σε ό,τι αφορά αυτό που πουλάτε είτε πως είστε τελείως για δέσιμο. Ό,τι και να καταλάβουν πάντως η ουσία είναι ότι δε θα σας ξαναενοχλήσουν. Ίσως να σταματήσουν να ενοχλούν και τους υπόλοιπους πιτσαράδες από το σοκ που θα πάρουν.
Επίσης μια έξυπνη ιδέα θα ήταν να τους στείλετε ένα μπουκάλι νερό, 3 ελιές και μισό πακέτο αλεύρι και να τους γράψετε σε ένα χαρτάκι με κεφαλαίο το μήνυμα «ΦΤΙΑΞΤΟ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ. ΣΕ ΑΝΩΜΑΛΟΥΣ ΔΕ ΜΙΛΑΩ».
Είναι ξεκάθαρο ότι οι βίγκανς που παραγγέλνουν βίγκαν πίτσα το κάνουν πρώτα απ’ όλα για να δείξουν ότι μπορούν να το κάνουν, ότι δικαιούνται να τους παρέχεται, χωρίς να υστερούν από όλους γιατί είναι και αυτοί πελάτες και έχουν όπως όλοι οι πελάτες δίκιο.
Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος όμως είναι για να σου δείξουν πόσο ανώτεροι από εσένα είναι. Αφού θα στο αποδείξουν σε κάθε ανοιχτή πλατφόρμα σχολίων σε ιστοχώρους κοινωνικής δικτύωσης πρέπει να στο τρίψουν στη μούρη και στην κανονική ζωή.
«Κοίτα, υπάρχει επιλογή, απολαμβάνω και εγώ την ίδια πίτσα με σένα χωρίς να γίνω συνεργός σε βασανισμό και σφαγή αθώων ζώων. Ούτε καν στο άρμεγμά τους, την παστερίωση του γάλακτος, την μετατροπή του σε κίτρινο τυρί και την αγορά του από το σούπερ μάρκετ δεν συμμετέχω. Γιατί να την ταλαιπωρείς την αγελαδίτσα; Αφού μπορείς να βάλεις πάνω στην πίτσα σου λαχανικά. Ή και φρούτα. Ναι, στα @@ μου αν πυροβολούν μετανάστες για να έχω εγώ 365 μέρες φρέσκια φραουλίτσα για την πιτσούλα μου. Τα βυζάκια της αγελαδίτσας δε θα τα ξανασφίξεις.»
Σας το λέω εγώ που έχω δει μάνα, γιαγιά και δύο αδερφές να τρώνε όλη την μεγάλη εβδομάδα «πίτσα» με πιπεριές, ντομάτα, μελιτζάνες και κολοκύθια από πάνω και να μου κάνουν διάλεξη για το πόσο ωραία είναι. Αυτό το πράγμα να ψήνεται στον ίδιο φούρνο με την παραδοσιακή σπιτική πιτσούλα με όλα τα αγαθά του Αβραάμ και εγώ να ψάχνω σκοινί να κρεμαστώ. Σαν παρατεταμένη κλωτσιά στα καλαμπαλίκια επί μία εβδομάδα. Μη σας τύχει σας εύχομαι.
Γιατί μας το κάνετε αυτό, πέρα από τους λόγους που ανάλυσα παρα πάνω; Ήρθαμε εμείς ποτέ στα χιπστερομαγαζιά που πουλάνε φρόζεν γιόγκαρτ να ζητήσουμε κοντοσούβλι μέσα στο παγωγιάουρτo; Πήγαμε ποτέ σε ζαχαροπλαΣτείο να ζητήσουμε πατσά; Γιατί πρέπει να είναι όλα για όλους; Γιατί βάζετε φιστίκια ρε παλαβοί πάνω στα ζυμάρια της πίτσας; Να πάθουμε έμφραγμα από τα λίπη να πούμε ότι το ευχαριστηθήκαμε μέχρι το τέλος; Γιατί να πάθουμε έμφραγμα από το σοκ να δαγκώνουμε πίτσα και να γευόμαστε σκόρδο, αγγούρι και στραγάλι στην ίδια μπουκιά;
Νιώστε λίγο, δεν είναι κακό. Κακό είναι ο ανανάς με μαϊντανό και κρεμμύδι πάνω στην πίτσα για να δίνει και χρώμα, όπως λένε οι βίγκαν αρτίστες. Γιατί τι του λείπει του ψωριάρη, το χρώμα πάνω σε αυτό το τερατούργημα. Αν θέλαμε να τρώμε χρώματα θα δαγκώναμε τις κυρομπογιές ή τα δεινοσαυράκια από χρωματιστές πλαστελίνες που είχαμε φτιάξει όταν είδαμε το Art Attack μικροί.
Κάθισα και σκέφτηκα μήπως υπάρχουν χειρότερα φαγητά από την βίγκαν «πίτσα». Θα ήταν άδικο για κανονικά φαγητά να συγκριθούν με κάτι που δεν είναι φαγητό. Και αν είναι δεν πρέπει να λέγεται πίτσα. Δεν είναι το ζυμάρι που λέγεται πίτσα, όπως είναι η μπουγάτσα το φύλλο, άρα μπορεί και να υπάρχει μπουγάτσα με τυρί, μπουγάτσα με κιμά, μπουγάτσα με βίγκαν.
Ακόμα και τα πέη ταράνδων, τα σκουλήκια, οι κατσαρίδες Μαδαγασκάρης και όλα τα άλλα σιχαμένα που έτρωγαν ωμά στο Fear Factor έχουν μεγαλύτερη αξία από την βιγκανόπιτσα γιατί δε συστήθηκαν με άλλο όνομα. Δεν πήγε η κατσαρίδα και είπε «με λένε πιτόγυρο, φάε με». Θα την είχαν λιώσει σαν κατσαρίδα αν το έλεγε. H κατσαρίδα είναι πιο αξιοσέβαστο φαγώσιμο από την βίγκαν πίτσα.