Πού να το φαντάζονταν οι Μικρασιάτες πριν από έναν αιώνα. Την έφεραν στην Ελλάδα μαζί με ένα σωρό άλλα βρώσιμα και πολιτιστικά παράγωγα. Για την μπουγάτσα λέμε. Αρχοντάνθρωποι και μερακλήδες, στην πλειοψηφία τους, οι πρόσφυγες. Ήξεραν να τρώνε, να χορεύουν, να ψυχαγωγούν και να ψυχαγωγούνται. Ώσπου τώρα αυτό το ξακουστό αρτοσκεύασμα έφτασε στο σημείο να γίνει παγωτό!
Ας παρατεθεί, όμως, αρχικά ένας μικρός πρόλογος:
Δείξε μου το… φύλλο σου να σου ποιος είσαι. Είσαι βορειοελλαδίτης ή όχι; Η απάντηση εύκολη. Καταλαβαίνεις την καταγωγή κάποιου από τον τρόπο που παραγγέλνει την μπουγάτσα.
Στη Μακεδονία, κατά βάση, όσοι επιθυμούν να καταναλώσουν κάτι πρόχειρο, απλά ζητούν «μια με τυρί» ή «μία με κρέμα». Συνεννοούνται μια χαρά. Σερβίρεται κομμένη σε κομμάτια μεγέθους μπουκιάς. Σέρρες και Θεσσαλονίκη θεωρούνται οι μέντορες.
Στη Νότια Ελλάδα παραγγέλνεται ως «τυρόπιτα ταψιού» (μπουγάτσα με τυρί) ή «μπουγάτσα» (μπουγάτσα με κρέμα) και προσφέρεται ολόκληρη, ενώ υπάρχει διαφορά στο φύλλο.
Να θυμίσουμε ότι στα γήπεδα της χώρας οι Αθηναίοι αποκαλούν περιπαικτικά «μπουγάτσες» τους Θεσσαλονικείς. Το αναφέρουμε για να γίνει αντιληπτο το μέγεθος της σύνδεσης Βορρά-αρτοσκευάσματος. Και, βέβαια, μακάρι τα συνθήματα και τα πανό να περιλάμβαναν μόνο τέτοιους αθώους χαρακτηρισμούς.
Το όνομά της προέρχεται από το ιταλικό focacia/focaccia (=τύπος ψημένου ψωμιού). Στην Τουρκία λέγεται poğaça (=ζύμη) και συνήθως έχει λιγότερη γέμιση από την ελληνική. Επίσης σερβίρεται μόνο αλμυρή (με τυρί, κιμά).
Ο τρόπος παρασκευής/δομής της την καθιστά μοναδικό προϊόν με ξεχωριστά στοιχεία. Δεν το λέμε εμείς οι… άμπαλοι. Το λένε έμπειροι σεφ. Και, μάλιστα, στα σούπερ μάρκετ διαχωρίζονται τα προϊόντα πίτας και μπουγάτσας.
Επίσης για τη δημιουργία της γίνεται πάντα χρήση τετράγωνου ταψιού, διότι μόνο αυτό εξυπηρετεί το σωστό δίπλωμα του φύλλου. Τώρα, βέβαια, όταν μιλάμε για παγωτό, η συζήτηση αποκτά προεκτάσεις. Πραγματικά φαεινή (ή καλύτερα… φαγανή) ιδέα.
Η έμπνευση για γεύση μπουγάτσα ήρθε τον περασμένο χειμώνα από ένα κατάστημα που βρίσκεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης (ε, πού αλλού θα γινόταν;).
Ο ιδιοκτήτης Στέλιος Ρίμπας παραχώρησε συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, όπου εξήγησε πώς δημιουργήθηκε αυτό το πρωτότυπο παγωτό.
«Ξεκινήσαμε τον χειμώνα να κάνουμε ένα τσουρέκι με κρέμες και πραλίνες. Φτιάξαμε την ποσότητα που θέλαμε και περίσσεψε ένα μικρό κουβαδάκι με κρέμα μπουγάτσα. Σκεφτόμουν τι να το κάνω, πώς να το αξιοποιήσω για να μην πάει χαμένη η νόστιμη κρέμα και μού ήρθε η ιδέα, αν και ήμασταν στα μέσα του Δεκέμβρη, να φτιάξω παγωτό. Η δοκιμή έτυχε και… πέτυχε!
Το παγωτίνι έχει το χρυσοκίτρινο χρώμα της κρέμας μπουγάτσας και την ιδιαίτερη γεύση της. Πριν από το σερβίρισμα, το βουτάμε στο γλάσο, βάζουμε ζάχαρη άχνη και το πασπαλίζουμε με κανέλα, όπως ακριβώς και στη ζεστή με το φύλλο.
Σκεφτόμαστε να τοποθετήσουμε και κανονικές μπουγάτσες δίπλα στο παγωτό. Για να ξέρουν ακόμη και οι λιγότερο ενημερωμένοι περί τίνος πρόκειται και να είναι δίπλα-δίπλα το ζεστό με το παγωμένο μπουγατσίνι», ήταν τα λόγια του στο Πρακτορείο 104,9 FM.
Δεν έχει περάσει μεγάλο διάστημα από τότε που λανσαρίστηκε το νέο προϊόν, όμως, ήδη το έχουν τιμήσει αρκετά τόσο οι Έλληνες όσο οι ξένοι τουρίστες. Οι πολλές δοκιμές και τροποποιήσεις έχουν πιάσει τόπο. Τα ξυλάκια-μπουγάτσα έχουν γίνει ανάρπαστα! Αλίμονο. Στα μέσα του καλοκαιριού βρισκόμαστε, γιατί να μην επιλέξει κάποιος μία δροσερή λιχουδιά; Εξάλλου οι γεύσεις είναι σχεδόν ίδιες, όπως επισημαίνουν οι -τυχεροί- καταναλωτές.
Οι πληροφορίες από τη Θεσσαλονίκη αναφέρουν ότι, πλην φυσικά των ντόπιων, οι Γερμανοί και οι Κινέζοι είναι εκείνοι που το έχουν τοποθετήσει σε περίοπτη θέση για επιδόρπιο.
Εμείς να ευχηθούμε καλή απόλαυση σε όσους έχουν την ευκαιρία να το δοκιμάσουν σύντομα, λίγη υπομονή σε αυτούς που δεν βρίσκονται στη «νύμφη του Θερμαϊκού» και, γιατί όχι, κάποια στιγμή να φτιαχτεί και ένα οικογενειακό παγωτό με γεύση μπουγάτσα!