Η λέξη «βουτιά» φέρνει πάντοτε ωραίους συνειρμούς.
Θυμίζει καλοκαίρι, μπάνια και θάλασσα.
Γενναίες παπάρες στη χωριάτικη, όπου βουτάς το ψωμί μέχρι να μουσκέψει στο μαγικό ζουμάκι.
Αποτυχημένες απόπειρες να εκβιαστεί πέναλτι, όπου το φχαριστήθηκες όταν ο δύτης πήρε κίτρινη για θέατρο.
Και κυριολεκτικά να το πάρεις όμως, το να βουτήξεις κάτι φαγώσιμο σε υγρό ή κρεμώδες στοιχείο δημιουργεί αναβάθμιση:
Άλλη γεύση έχει η τηγανητή πατάτα μόνη της και άλλη αν την περάσεις μια στρώση τζατζίκι.
Αλλάζει επίπεδο ένα ταπεινό κουλουράκι αν το βυθίσεις στο γάλα ή σ’ ένα μερακλίδικο ελληνικό καφέ.
Και γράφει ιστορία ένα μπαμπάτσικο μπισκότο βουλιαγμένο σε λαχταριστή σοκολάτα γάλακτος:
Όπως το εμβληματικό (και διαχρονικά λατρεμένο) Choco Bloom!
Ανάρτηση της σελίδας «Νοσταλγοί Ογδόντα Ενενήντα» μας θύμισε ότι λίγα πράγματα μπορούν να σημαδέψουν γενιές ολόκληρες όπως η θρυλική λιχουδιά.
Για ελάχιστα σνακ έχουν γίνει τόσα σπριντ προς το κυλικείο του σχολείου ή κάποιο περιφερειακό ψιλικατζίδικο.
Για κανένα άλλο «μπινελίκι» δεν θα χαλάλιζες 2,5 παιχνίδια στο Pacman και το Street Fighter, ώστε να διαθέσεις τις 50 δραχμές για χάρη του.
Κι όλα αυτά χωρίς να… προσπαθήσει ιδιαίτερα!
Δεν χρειαζόταν κάποια φανταχτερή συσκευασία ή κάποιο έξυπνο σλόγκαν.
Δεν είχε ανάγκη το αμπαλάζ ή κάποιο πολύπλοκο κόνσεπτ.
Ούτε καν στην ποσότητα δεν βασιζόταν (που πάντοτε έπαιζε ρόλο στις κοιλιόδουλες επιλογές μας).
Κατάφερνε να σε καψουρέψει μ’ έναν θρίαμβο της απλότητας:
Ένα παχύ αφράτο μπισκότο σε μέγεθος σουβέρ.
Ένα τραγανό σαντουιτσάκι τόσο… προκλητικό, που δεν του έφτανε η γέμιση, αλλά ήθελε να βουτήξει και στη σοκολάτα.
Μια ονειρεμένη βάφτιση, που δημιουργούσε γενναία σοκολατένια πανοπλία.
Και θωράκιζε (όπως θα μπορούσες ν’ ακούσεις στο Masterchef) το λαχταριστό της περιεχόμενο!
Μια μικρή φαντασίωση, εφικτή να γίνει πραγματικότητα για κάθε ουρανίσκο, ανά πάσα στιγμή:
Στο σπίτι (ως ανταμοιβή ενδεχομένως από τη γιαγιά επειδή ήσουν καλό παιδί).
Στο διάλειμμα του σχολείου (ή ακόμα και κλεφτά την ώρα του μαθήματος).
Στην αλάνα (μετά από αδυσώπητη μπάλα που τελείωνε μόνο αφότου είχε νυχτώσει).
Το Choco Bloom ήταν (και παραμένει ως και σήμερα) ιδανική λύση για κάθε έκτακτη λιγούρα:
Χορταστικό, αξιόπιστο, ικανό να σε ξελογιάσει ακόμα κι αν δεν πεινούσες.
Εκτός κι αν θυμάσαι φορά που αντιστάθηκες σε αυτόν τον σοκολατένιο σταρ με τη… σόλο καριέρα:
Στο μόνο μπισκότο που κατάφερε να σταδιοδρομήσει χωρίς την ανάγκη άλλων στην ίδια συσκευασία!