Ταβέρνα είναι, εξαιρετική μάλιστα. Τότε γιατί τόσοι και τόσοι τη νιώθουν (σαν το) σπίτι τους; Γιατί αυτό συμβαίνει σαν βρίσκεις ένα μέρος που σου ζεσταίνει την καρδιά με την εξυπηρέτηση και το στιλ του, που οι γεύσεις σου γεννούν ασίγαστη ικανοποίηση και ισχυρή οικειότητα. Ο Μίστερ Λουκιδέλης είναι απ’ αυτά τα μαγαζιά, δεν έχουν απομείνει και πολλά πια, που νιώθεις την Αθήνα του άλλοτε να ζωντανεύει μπροστά σου…
Στην οδό Γ. Παπανδρέου 79, στα πέριξ της Εθνικής Οδού, κοντά στο άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας και ανάμεσα στην λεωφόρο Κηφισού και στη Δεκελείας, βρίσκεται «κρυμμένο» ένα θρυλικό μαγαζί στις τάξεις των καλοφαγάδων, που αγαπούσε ιδιαίτερα μάλιστα ο Στέλιος Καζαντζίδης. Μπορεί να είναι κάπως απομακρυσμένο από το κέντρο, αλλά αυτό δεν το εμπόδισε να δημιουργήσει ισχυρή φήμη, να γίνει πόλος έλξης για τους κατοίκους όλης της Αθήνας. Δεν έχει σύνορα η ποιότητα. Ούτε… οπαδικά. Γιατί ναι μεν είναι κατά βάση ΑΕΚτζήδικο στέκι, πώς να γινόταν αλλιώς στα χώματα που είναι, αλλά στα τραπέζια του και στις ψάθινες καρέκλες – που παρεμπιπτόντως έχουν πάνω τους ονόματα καλλιτεχνών και αθλητών – έχουν κάτσει φίλαθλοι όλων των ομάδων. Κι αυτό είναι το σωστό. Δεν χωράει διχόνοια στη νοστιμιά!
Ιστορική και ξακουστή ταβέρνα ο Μίστερ, από το 1932 λειτουργεί, κοντεύει δηλαδή αιώνα. Που τα κάνει απλά, γι’ αυτό μάλλον και είναι τόσο νόστιμα. Φαγητά αυτά που λίγο πολύ φαντάζεσαι. Τα κλασικά «μαμαδίστικα», με το αλατάκι τους, τα… όλα τους! Τι σου προτείνουμε να δοκιμάσεις; Οπωσδήποτε τηγανητό μπακαλιάρο, είναι το τοπ πιάτο ίσως. Εξαιρετικά επίσης τα κεφτεδάκια Σίφνου, το χοιρινό κρασάτο, τα σαλιγκάρια και η μυκονιάτικη τυρόπιτα, ενώ μην παραλείψεις «πρασινάδες», έχει πολύ ωραία χόρτα και ξέρουν να τα αναδεικνύουν οι της κουζίνας. Στα μεγάλα συν και το χύμα σπιτικό κρασί, είναι από τα καλύτερα που θα συναντήσεις εκεί έξω στην κατηγορία.
Κι όλα αυτά σε πολύ νορμάλ τιμές. Η επιτυχία δεν αλλοίωσε τον Μίστερ Λουκιδέλη. Συνεχίζεις να τρως δηλαδή και φθηνά πέρα από καλά. Κι αυτό προφανώς κάθε άλλο παρά μικρό πράγμα είναι στης ακρίβειας τον καιρό που ζούμε. Τον χειμώνα, η δράση επικεντρώνεται στο υπόγειο, διακοσμημένο με βαρέλια και με εσάνς παλιάς ελληνικής ταινίας. Τώρα που καλοκαιριάζει, οι θαμώνες την βγάζουν έξω, στα τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο και η αίσθηση της γειτονιάς γίνεται ακόμα πιο έντονη.
Αν αναζητάς συνεπώς μια ταβέρνα που θα σε κάνει να καταλάβεις πως το παλιό μπορεί κάλλιστα να έχει εκλεκτή θέση και σε ένα σύγχρονο περιβάλλον, η βόλτα ως τη Νέα Φιλαδέλφεια δεν προτείνεται απλώς, αλλά επιβάλλεται. Και να ξέρεις, την παραγγελία σου την γράφεις μόνος σου, ο σερβιτόρος σου φέρνει το μενού και εσύ κάνεις «τικ» στο τι θες και πόσο.