Ίσως είναι ο πρώτος σεφ στην Ελλάδα που έγινε σταρ. Ως ο «μάγειρας της διπλανής πόρτας» υπό μία έννοια, ο εθνικός μας μάγειρας. Το ξυπνούσε αυτό ως συναίσθημα ο Ηλίας Μαμαλάκης. Την οικειότητα, τη ζεστασιά. Γιατί ακριβώς ποτέ του δεν μεγαλοπιάστηκε, ποτέ δεν έπαψε να αναζητά τη θετική πλευρά των πραγμάτων, πάντα με γνώμονα την πραγματική αγάπη για το φαγητό. Όπως το σουβλάκι – υπομονή και θα μάθεις περισσότερα…
Ο ίδιος ο Ηλίας Μαμαλάκης, είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του, προτιμά να συστήνεται ως «μαγειριστής» – εκ του «αλχημιστής». Το σίγουρο είναι πως είναι ένας άνθρωπος που έχει θησαυρό γνώσεων για το αντικείμενό του. Και παρά τα συσσωρευμένα προβλήματα υγείας που τον έχουν χτυπήσει τα τελευταία χρόνια, δεν χάνει την αισιοδοξία του και το κέφι του να σχολιάζει ζητήματα που τον απασχολούν και νιώθει πως έχει κάτι να πει.
Κάπως έτσι, αυτή τη φορά, θέλησε να εξωτερικεύσει τις σκέψεις του για την κατεύθυνση που έχουν πάρει τα πράγματα για το εθνικό μας street food. Και σαν διαβάσεις την ανάρτησή του, το θεωρούμε βέβαιο, θα νιώσεις σε πολλά πράγματα να ταυτίζεσαι, ότι η φωνή του είναι και η δικιά σου φωνή. Απλά διάβασε τι έγραψε στο Facebook:
«Το σουβλάκι και οι σουβλατζήδες
Μ’ έναν πρόχειρο υπολογισμό σ όλη την επικράτεια πρέπει να υπάρχουν πάνω από 100000 σουβλατζίδικα
Τα περισσότερα εξ αυτών αγοράζουν έτοιμα τα υλικά τους (σουβλάκια, γύρο, κεμπάπ τζατζίκι, σάλτσες κτλ)
Κάποια εργοστάσια έχουν ποικιλία από σκευάσματα
Τρία είδη χοιρινά σουβλάκια αλλά τόσα κοτόπουλο
Μ αυτόν τον τρόπο ο σουβλατζής διαλέγει την ποιότητα που θέλει
Από κει και μέρα αστα να πάμε
Ψήστης, τυλιχτής αποφασίζουν για το τελικό προϊόν
Άλλοι βαριούνται άλλοι κάνουν μηχανικές κινήσεις και όλοι καμαρώνουν ότι κάνουν το καλύτερο σουβλάκι
Μπούρδες
Το σουβλάκι θέλει μεράκι, υπομονή και επιμονή
Η πίτα και λαδωμένη και καλά ψημένη
Η ντομάτα ψιλές φέτες μαζί με μπόλικο μαϊντανό και το κρεμμύδι περασμένο από αλμυρό νερό να φύγει η αψάδα και η ελαφρά πικρίλα
Τέλος αλάτι και μπόλικη γλυκιά πάπρικα
Άλλοι τα καταφέρνουν άλλοι τα κλείνουν
Είναι δύσκολη δουλειά και χρειάζεται επιμονή»
Λέει μετά και άλλα, για το μάρκετινγκ της όλης υπόθεσης, αλλά ας μείνουμε στο ζουμί. Στο τι είναι δηλαδή πραγματικό σουβλάκι. Επειδή κάπως έχει χαθεί η μπάλα εκεί έξω τα τελευταία χρόνια με αυτά που βλέπουμε. Ευτυχώς ανοίγουν και μαγαζιά που προσπαθούν να αναβιώσουν την παράδοση, ενώ τα κλασικά στέκια διατηρούν πάντα την πελατεία τους σε υψηλότατο επίπεδο. Κάτι είναι και αυτό, όλοι εμείς που αγαπάμε το σουβλάκι – και εδώ στο Menshouse στο έχουμε κάνει σαφές πως είναι αδυναμία μας – αυτό ψάχνουμε, αυτό θέλουμε…