Γράφει ο Παύλος Παπαπαύλου
Το μεσημέρι της Παρασκευής λαέ μου, την ώρα που έπαιρνα τη μεσημεριανή μου σιέστα ονειρεύτηκα τον Αλέξη (όχι τον Τσιπραλίνα, τον 1,79). Πετάχτηκα όπως ο Θεολόγης Παπαδόπουλος όταν ήθελε να ομορφύνει με τη βουτιά του το γκολ. Το μήνυμα του Μορφέα ήταν σαφές…
Αλέξης=Το πιο ψηλό Χόμπιτ στη μέση Γη=Άρχοντας των δαχτυλιδιών=Ορκ=Ψητοπωλείο που σερβίρει μερίδες για Ορκ=Βασίλης στην Καλλιθέα. Πόσο πιο ξεκάθαρα να μου το πει ο Ύψιστος ότι είχε έρθει η ώρα για το κολατσό μου;
Με γρήγορες κινήσεις που θα ζήλευε και ο Βασίλης Τσάρτας (ένα βήμα το δεκαπεντάλεπτο) έφτασα στη Λασκαρίδου (και Σκίπη) και έπιασα στασίδι στο μαγαζί που με μεγάλωσε (συνδύαζα την μπεμπελάκ με τζατζίκι και τυροκαυτερή γι’ αυτό βγήκα τόσο hot). Η εντολή στους εξυπηρετικούς ομολογουμένως σερβιτόρους ήταν μια: «Να βλέπω κινητικότητα…».
Μετά από 3 λεπτά άρχισε η παρέλαση. Ξεκίνησα με μια Ζίροου, για να τη στείλω στο διαιτολόγο μου (πριν τον κάνω πλοκ)
Την ώρα που έβλεπα τα πιάτα να περνούν από δίπλα μου όπως οι μπάλες στα δίχτυα του Ανέστη, έκανα 4 κινήσεις…
Ράγιος ο Θεός…
Ράγιος ισχυρός…
Ράγιος αθάνατος…
Ελέησον ημάς…
Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που τα ‘χα κάνει «αχταρμά» και δεν με πείραζε. Ναι λαέ μου, αυτό το αριστούργημα λέγεται αχταρμάς και έχει μέσα ντομάτα, κρεμμύδι, πιπέρι και οτιδήποτε υπάρχει στην κουζίνα και καίει (το παπούτσι του Φουρτάδο, αν και καυτό δεν πιάνεται).
Πριν αρχίσω να γυμνάζω τους φρονιμίτες μου, ως σωστός πιστός που είμαι έκανα την προσευχή μου…
Έχοντας την ευλογία του κινήματος και του Ανδρέα (όταν έρθουμε ξανά στα πράγματα θα κρατικοποιήσω τον Βασίλη και θα με διορίσω ψήστη) ρίχτηκα στη μάχη…
Μετά το τέλος της προθέρμανσης ξεκίνησε το μεγάλο ματς. Άρχισαν να έρχονται τα σφαχτά…
Οι μερίδες τούμπανο…
Με μια μπριζόλα τρώει ένα στρουμφοχωριό τρία χρόνια και με το κόκκαλο μπορεί να κάνει Windsurfing η στρουμφίτα. Δείτε την πριν την κατεβάσω…
Ουπς, την κατέβασα…
Σας προτείνω να δοκιμάσατε εκτός από μπριζόλα, νουά και το φαγητό απ’ το οποίο πήρε το όνομά του ο Κλεφτάκης (κλέφτικο). Αν είστε παραδοσιακοί τύποι δοκιμάστε κλασικό σουβλάκι. Τυλιχτό ή και μερίδες. Ο γύρος είναι επίσης εξαιρετικός.
Οι τιμές λογικές. Με νορμάλ παραγγελίες (2 κοπάδια ξεκληρίσαμε) μας βγήκε γύρω στα 15 ευρώ το άτομο. Το μαγαζί είναι πολλά χρόνια στην περιοχή (από το 92) και δουλεύει πολύ delivery.
Τον «Βασίλη» δεν τον αλλάζουμε ποτέ γιατί είναι σαν το γάλα Βλάχας Εβαπορέ. Μεγαλώνει, μεγαλώνει γερά παιδιά (και Καλλιθεάτες)
