Δεν υπάρχει κάποιος νόμος που να το γράφει αλλά διάολε, μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις: όταν βγαίνεις για καφέ ή για ποτό ΠΡΕΠΕΙ να αφήσεις πουρμπουάρ. Θα μου πεις ότι αυτό είναι αντίφαση. Θα μου πεις ότι εφόσον δεν υπάρχει κάποιος αντίστοιχος νόμος γιατί να ΠΡΕΠΕΙ να το κάνεις; Μα γιατί, λογικά πάντα μιλώντας, ζεις σε αυτόν τον κόσμο και ξέρεις τα βασικά για αυτόν. Αλλά αν δεν τα ξέρεις ας σου πούμε μερικά: όταν φταρνίζεσαι βάζεις το χέρι μπροστά και ας μην το λέει κάποιος νόμος. Όταν περπατάς στον δρόμο και κατά λάθος πέφτεις πάνω σε κάποιον άλλο λες «συγγνώμη» και ας μην το λέει κάποιος νόμος. Εκείνοι που σε σερβίρουν στα μαγαζιά βγάζουν λεφτά της πλάκας οπότε τους αφήνεις πουρμπουάρ και ας μην το λέει κάποιος νόμος.
Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Και τώρα που το ξεκάθαρίσαμε ας πάμε και στους πέντε επιμέρους, απαράβατους κανόνες σχετικά με το πουρμπουάρ. Διότι τα καθήκοντα σου δεν τελειώνουν απλά στο να αφήνεις:
Κανόνας 1: Αφήνεις ΠΑΝΤΑ!
Το αναλύσαμε επαρκώς αλλά πρέπει να το ξαναπούμε μιας και είναι ο νούμερο ένα κανόνας, αυτός που κυβερνάει όλους τους άλλους: μην διανοηθείς να μην αφήσεις πουρμπουάρ, ΟΦΕΙΛΕΙΣ να αφήνεις πάντα. Αν δεν το κάνεις δεν θα τιμωρηθείς φυσικά από πουθενά… σε αυτή τη ζωή. Αλλά υπάρχει ένας θρύλος που λέει πως τα καζάνια της κόλασης είναι γεμάτα από ανθρώπους που ήταν πολλοί καλοί πριν πεθάνουν αλλά μια φορά δεν άφησαν πουρμπουάρ. Εμείς δεν υιοθετούμε αλλά σκέψου το…
Κανόνας 2: Δεν αφήνεις ποτέ κάτω από πενήντα λεπτά!
Κοίταξε: αν αφήσεις ένα πενηντάλεπτο είσαι απλά τσιγκούνης αλλά εντάξει γι’ αυτό μάλλον δεν θα καείς στην κόλαση, άλλωστε θα έχεις τηρήσει τον Κανόνα 1. Κάτω από πενήντα λεπτά ρε φίλε είναι ξεφτίλα όμως. Θα μου πεις τι 40 λεπτά, τι 50 λεπτά. ΌΧΙ ρε! Το ζήτημα είναι ψυχολογικό και παίζει τον ρόλο του. 40 λεπτά τα χάνεις στον δρόμο και δεν ασχολείσαι. Ενώ ένα πενηντάλεπτο το χάνεις και βρίζεις για μισό λεπτό τουλάχιστον. Έχει διαφορά. ΠΟΤΕ λοιπόν κάτω από 50 λεπτά. Μόνο με πάνω από 50 λεπτά θεωρείται πως έχεις τηρήσει τον Κανόνα 1.
Κανόνας 3: Αν τα ρέστα είναι στρογγυλά βάζεις από την τσέπη σου
Σου έρχεται ο λογαριασμός. Είναι πέντε ευρώ και δίνεις δέκα. Σου δίνουν ένα στρογγυλό πεντάευρω για ρέστα. Είσαι έτοιμος να πανικοβληθείς διότι πως θα δώσεις τώρα πουρμπουάρ; Να δώσεις πέντε ολόκληρα ευρώ δεν γίνεται, είναι πολλά. Νομίζεις λοιπόν πως την σκαπούλαρες. Νομίζεις πως είναι η αυτονόητη στιγμή που ΔΕΝ θα δώσεις πουρμπουάρ. Νομίζεις πως η κόλαση θα δείξει κατανόηση. Όχι! Θα βάλεις το χεράκι σου στην τσέπη και θα δώσεις εσύ πουρμπουάρ. Δεν χρειάζεται αυτό να περισσεύει από τα ρέστα. Δώσε από την τσέπη σου. Δεν έχεις ΚΑΘΟΛΟΥ ψιλά. Πάντα υπάρχει λύση, βρες την, μεγάλο παιδί είσαι.
Κανόνας 4: Αν το ποσό βγαίνει με την μία μην τραβάς τον σερβιτόρο για να σου δώσει ρέστα
Πάμε από την αρχή: σου έρχεται ο λογαριασμός. Είναι τέσσερα ευρώ και δίνεις πέντε. Ή είναι οκτώ ευρώ και δίνεις δέκα. Το ποσό είναι ό,τι πρέπει για πουρμπουάρ. Απλοποίησε τα πράγματα, μην περιμένεις να πάρεις ρέστα. Ξέχνα τα, πες πως ήταν ένα όνειρο. Βασικά, απλά άσε τα λεφτά στο τραπέζι και άντε γειά. Να σου δίνουν τα ρέστα και μετά να κάθεσαι να επιλέγεις τι από αυτά θα δώσεις κτλ είναι μια μιζέρια. Απλά μην παίρνεις ρέστα!
Κανόνας 5: Αν ο σερβιτόρος ψάχνει μπόλικη ώρα τα ρέστα αυτόματα του τα χαρίζεις
Τον βλέπεις εκεί πως έχει χώσει το χέρι στην τσέπη και ψάχνει, ψάχνει, ψάχνει. Όλα αυτά απλά για να πάρεις τα ρέστα σου. Ρε φιλαράκι, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Θεώρησε πως αυτά τα λεφτά δεν υπάρχουν, θεώρησε πως αυτόματα έχουν γίνει πουρμπουάρ. Απλά βγάλε τον σερβιτόρο από την δύσκολη θέση και χάρισέ τα. Αλλά να θυμάσαι: αν το κάνεις αυτό δεν πρέπει να παραβιάζεται ο κανόνας 2, έτσι;