Μεσημέρι Σαββάτου λαέ μου, έχω πάει στο Smart Park στα Σπάτα όπου γίνονται πραγματάκια. Και ενώ ήμουν γεμάτος ενέργεια και αποφασισμένος να σπάσω το προσωπικό ρεκόρ αφαγίας (12 λεπτά. Το 1992) μετά τα 17 πρώτα βήματα με έπιασε σκοτοδίνη. Κοίταξα στο ταμπλό μου (ακριβώς πάνω απ’ τα sixteen pack μου) και είδα ότι ο δείκτης των καυσίμων είχε χτυπήσει κόκκινο. Πριν πάρω το 166 να έρθει να μαζέψει τα συντρίμμια μου είδα στο φως της ερήμου, μια όαση τσίκνας εξ Ιταλίας ορμώμενη. Το il Barretto στον πάνω όροφο του εμπορικού…
Μόλις με είδε η νοσοκομ… συγγνώμη η ευγενέστατη σερβιτόρα ήθελα να πω, της έκλεισα πονηρά το μάτι και της ζήτησα, να μου δώσει τη caesar της ζωής…
Αφού βόσκησα για λίγο στην εξαιρετική ομολογουμένως πρασινάδα της, ξαναφώναξα τη σερβιτόρα για να της κάνω παράπονα. Τα πιρούνια ήταν σε ετοιμότητα, αλλά εκτός από το βαθύ άσπρο του πιάτου, δεν έβρισκαν τίποτε άλλο να τροχιστούν…
Ευτυχώς το πρόβλημα λύθηκε γρήγορα με τον ερχομό του ιππικού. Ξαφνικά προσγειώθηκε στο τραπέζι μου μια καρμπονάρα-δυναμίτης που άγγιζε την τελειότητα.
Χωρίς να κολυμπάει στην κρέμα γάλακτος και να κάνει την κοιλιά σου πιο τούμπανο και απ’ τη γυναίκα του Μπαρόχα. Ιδανική ποσότητα, απίθανη γεύση. Μισό λεπτό να κάνω μια μικρή επέμβαση…
Πόση τελειότητα να αντέξει το στομάχι μου πια;
«Άφθονη ακόμα, μην ανησυχείς. Και τελειότητα και ποσότητα» ήταν η απάντηση του στομαχιού μου που με ανάγκασε να παραγγείλω μια Pizza Pesto. Δεν μπορείτε να φανταστείτε όμως τι γκαντεμιά με βρήκε τότε. Εκείνη την ώρα μπήκε στο μαγαζί ένα γιγαντιαίο ρακούν με ένα κασετόφωνο που έπαιζε το «Πες το ξανά» της Βίσση. Η σερβιτόρα άκουσε δυο Pesto (ένα από μένα και ένα απ’ την απόλυτη ελληνίδα σταρ και έτσι συνέβη το κακό. Έφερε μια Pesto…
Και μια ΞαναPesto…
Φέρτε το αυτί σας λίγο πιο κοντά στον υπολογιστή. Ακούτε ένα μουγκρητό απόλαυσης απ’ το βάθος; Μαντέψτε ποιος είναι…
Ναι, καλά καταλάβατε. Απολάμβανα αυτό το καλοψημένο όνειρο με τη λεπτή ζύμη και την άριστη θερμοκρασία σερβιρίσματος. Πριν μπω στον τρίτο γύρο (πίτσα ματαξαναPesto) ήπια μια κοακόλα ζέροου γιατί πάνω απ’ όλα η σιλουέτα μας.
Να έρθετε στο il Barretto. Εκτός των άλλων έχει και εξαιρετικό καφέ. Και από τιμές; Με 17 ευρώ το άτομο τρώτε περισσότερα και απ’ τον Ανέστη στο Καραϊσκάκη…