Α, Καλοκαίρι. Μας περιμένουν οι χαρές της θάλασσας. Της καθαρής θάλασσας. Γι’ αυτό προσέξτε: όχι σκουπίδια, όχι 5 συγκεκριμένα φαγητά σε θάλασσες και ακτές. Για να μπορούμε να χαιρόμαστε την καθαρή θάλασσα και αυτό το καλοκαίρι.
Σε έναν πιο δίκαιο κόσμο, αυτά θα έλεγε ο πελαργός της γνωστής διαφήμισης. Γιατί αγαπητοί αναγνώστες, ας είμαστε ειλικρινείς: όλα θα ήταν πολύ καλύτερα αν το καλοκαίρι απαγορεύονταν 5 φαγητά.
Να εξαφανίζονταν όπως ο πτερόσαυρος και ο πελυκόσαυρος. Να μην μπορούσε κανείς να τα μαγειρέψει ή να τα παραγγείλει. Ποια είναι αυτά;
5 σεσημασμένοι καλοφαγάδες του Menshouse.gr έχουν την απάντηση
Μάκης Ρηγάτος: Πένες με σάλτσα πέστο
Ξεκινάμε απ’ τα βασικά. Κακώς αυτό το καθίζημα που αυτοαποκαλείται «πένες» μπαίνει στην κατηγορία «ζυμαρικά». Είναι σαν να μπαίνει ο σπάρος στην ίδια κατηγορία με τον σαργό επειδή του φέρνει λίγο στα πτερύγια. Ό,τι και αν κάνουν οι πένες, όσο και αν προσπαθήσουν να τρυπώσουν στα σαλόνια της Barilla, θα είναι πάντα ο σπάρος των ζυμαρικών.
Και δεν αρκεί που σου βάζουν μπροστά σου τον Χαλκ των φαγητών, τον περιχύνουν και από πάνω με ένα αηδιαστικό μείγμα που πριν γίνει σάλτσα ήταν τραγούδι της Καιτούλας της Γαρμπή (Πέστο με ένα φιλί αστοιχείωτοι).
Που αν κάνεις το λάθος και το βάλεις στο στόμα σου στο Παγκράτι, φτάνουν οι αναθυμιάσεις απ’ το σκόρδο μέχρι τη λίμνη Πλαστήρα. Κανονικά όποιος φτιάχνει αυτό το πράγμα καλοκαιριάτικα (εκτός αν το κάνει για να διώξει τα κουνούπια επειδή του τέλειωσε το φιδάκι) θα πρέπει να τιμωρείται με 13 αγωνιστικές κεκλεισμένων των χυτρών και απαγόρευση εισόδου για 7 μήνες σε σουβλατζίδικο.
Δημήτρης Πετρίδης: Γιουβαρλάκια
Δεν είναι κακό φαγητό- σε καμία περίπτωση. Ωστόσο, όπως σοφά είπε κάποτε η Δέσποινα Βανδή, πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις:
Nα έχει, ας πούμε, έξω θερμοκρασία που να συναγωνίζεται στα ίσια αυτήν της Αλάσκας στις 3 Φλεβάρη και ώρα 23:52, να έχεις αγοράσει την ετήσια παραγωγή σε καρβέλια του φούρνου της γειτονιάς για να μπορείς, σαν παπάρας που είσαι, να κάνεις καμιά παπάρα, και να υπάρχει κάποιος αθεράπευτος πλακατζής κοντά σου για να σε ρωτάει «Τι μου ‘πες;» κάθε φορά που θα δείχνεις τα γιουβαρλάκια και θα λες «Σούπα».
Αλλά όχι γιουβαρλάκια το καλοκαίρι (μαμά, δώσε βάση): με κάθε μπουκιά αισθάνεσαι over 15.5 στάλες ιδρώτα να «γεννιούνται» στο μέτωπό σου, ενώ ο συνδυασμός ζέστης+ δυσπεψίας είναι εξίσου ευχάριστος με το να σου βγάζουν τα νύχια με πένσα, την ώρα που τοποθετούν με μαθηματική ακρίβεια βραστά αυγά στις μασχάλες σου.
Λέμε λοιπόν, σαν βελτιωμένες εκδόσεις του Μεταξά, “ΟΧΙ” στα θερινά γιουβαρλάκια.
Χωρίς «σου ‘πα, μου ‘πες».
Όλγα Παρθενέα-Γεωργάτσου: Μύδια και αχινοί
Δηλαδή τι σκεφτόταν όποιος αποφάσισε πρώτη φορά να φέρει μια τεράστια πιατέλα με ζωντανά (!) μύδια στο τραπέζι; Η όποιος βρήκε ωραία ιδέα να ρίξει λίγο λεμόνι πάνω σε φρσκοσπασμένους, ωμούς αχινούς και να τους φάει; Ότι θα είναι δελεαστική αυτή η εικόνα;
Ότι θα δώσει international αέρα στο γεύμα του; H πως αυτή η… λαμπρή ιδέα θα ενθουσιάσει τους γευσιγνώστες; Το χειρότερο βέβαια, δεν είναι η αποκρουστική αυτή έμπνευση μα το γεγονός ότι υπήρξαν –και δυστυχώς υπάρχουν- άνθρωπο που τα τρώνε.
Ναι, μάλιστα: Τα μύδια και τους αχινούς. Φροντίζουν δε να τους ακούσουν μέχρι τη διπλανή ταβέρνα τα ρουφούν τα ζουμιά από τα έρημα τα ζωντανά που καταλήγουν στα στομάχια τους. Ειλικρινά, αυτό το πράγμα πρέπει να σταματήσει. Είναι ό,τι πιο αηδιαστικό έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία της κουζίνας και σίγουρα αποτελεί έναν καλό λόγο να εγκαταλείψεις το τραπέζι…
Ερρίκος Βούλγαρης: Σκορδαλιά
Δεν είναι από μόνο του φαγητό. Συνοδεύει όμως άλλα. Άλλοι το λένε σαλάτα, άλλοι αλοιφή, άλλοι «καλά τρελός είσαι ρε που θα φας καλοκαιριάτικα αυτή τη μ…κία;». Αυτοί οι τελευταίοι ξέρουν καλύτερα. Καλά καταλάβατε, μιλάμε για την σκορδαλιά.
Αυτό το υπέροχο έδεσμα από τα βάθη της κολάσεως που ήρθε στη Γη να δοκιμάσει τις αντοχές μας. Ένα μπολάκι σκορδαλιά το καλοκαίρι ισούται με 2 Dracarys της Ντενέρις στον Ντρόγκον. Δεν είναι μόνο επικίνδυνη για εσάς αλλά κυρίως για τους γύρω σας.
Είσαι ένα κινητό ναρκοπέδιο μετά από βρώση σκορδαλιάς. Ένας βομβιστής αυτοκτονίας όταν μπαίνεις σε MMM. Ακόμα και με δεμένο στόμα να μπείτε , η σκορδαλιά θα βρει τρόπο να μεταδοθεί μέσα από τους πόρους του δέρματός σας. Είναι χειρότερη από ταινία με ιό που μεταδίδεται μέσω αέρα. Κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και γλείψτε το νερό που τρέχει από το κλιματιστικό στο μπαλκόνι. Καλύτερο από την σκορδαλιά θα είναι.
Στέργιος Πουλερές: Αγκινάρες
Από μικρό παιδί οι γονείς μου με έμαθαν ότι δεν είναι όλα τα φαγητά για κάθε εποχή. Δεν μπορείς για παράδειγμα να τρως γεμιστά το χειμώνα. Μπορείς δηλαδή, αλλά δεν κολλάνε τόσο πολύ όσο το καλοκαίρι. Έχοντας γαλουχηθεί σε τέτοιες αντιλήψεις έτρωγα τα γεμιστά κυρίως τέτοια εποχή.
Αλλά και το χειμώνα. Ώσπου κατάλαβα ότι τα καλοκαιρινά φαγητά είναι απαραίτητο να τα τρως και εκτός εποχής. Τα χειμερινά από την άλλη δεν γίνεται. Κάπως έτσι έχω πάψει εδώ και πολλά χρόνια να αγγίζω τις αγκινάρες καλοκαίρι. Όχι ότι τις αγγίζω άλλη εποχή.
Αλλά αν τυχόν δω άνθρωπο να τις τρώει Ιούνιο, Ιούλιο, Αύγουστο, φωνάζω αστυνομία να κάνω καταγγελία. Γενικά μην τρώτε αγκινάρες μπροστά μου ρε παιδιά…