Δε θέλω να περιαυτολογώ αλλά εδώ που φτάσαμε θα περιαυτολογήσω. Πρώτον είμαι ένας άνθρωπος που δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ. Το λέω δεύτερη φορά γιατί κάποιοι μπορεί να αγνοήσατε την πρώτη. Δεύτερον είμαι ένας άνθρωπος που δεν πίνει και δεν έχει πιει ποτέ καφέ, δεν καπνίζει, ούτε έχει καπνίσει ποτέ, δεν έχει δοκιμάσει ποτέ ναρκωτικά, δεν πίνει βαρύ έως καθόλου αλκοόλ, το πιο βαρύ είναι 3-4 μπύρες το χρόνο σε καμιά γιορτή. Και όχι κάθε χρόνο. Και όχι βαριές μπύρες. Νεροζούμια του εμπορίου όπως τα λένε όσοι ξέρουν. Άντε να μην γίνομαι υπερβολικό, ίσως και ένα λικεράκι τσέρι μια φορά τον χρόνο
Θα μπορούσες να με πεις ξενέρωτο. Θα μπορούσα να σε πω μαλάκα. Δεν το κάνω όμως. Γιατί; Γιατί πρώτα απ’ όλα δεν είναι γλώσσα αυτή να μιλάς σε αναγνώστες σου αλλά και γιατί έχω και εγώ τις αδυναμίες μου, όσο και οξύμωρο αν ακούγεται αυτό αν με δεις, σε κάποιες καταχρήσεις. Η πρώτη και μεγαλύτερη είναι η ζάχαρη και τα παιδάκια της, τα γλυκά. Η δεύτερη είναι το βρώμικο, πρόχειρο και χωρίς ίχνος θρεπτικών συστατικών. Καλή γεύση να είναι και ας πάει χέρι χέρι με το έμφραγμα. Πολλοί συντάκτες του Menshouse, όπως θα έχετε παρατηρήσει από τις αναρτήσεις τους συντάσσονται μαζί μου στον κατήφορο της μη υγιεινής διατροφής.
Είναι κάποιες συγκεκριμένες από αυτές τις «τροφές» ή ψιψιψόνια ή σνακς ή όπως αλλιώς θέλει να τα πει ο καθένας που όσο δυνατός και αν προσπαθήσεις να φανείς δεν μπορεί να καταφέρεις να τους αντισταθείς. Υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που σας υποστηρίζουν ότι θα μπορούσαν να ανοίξουν τη συσκευασία που εμπεριέχει αυτές τις τροφές και να τσιμπήσουν μόνο μία μπουκιά. Ω πόσο μεγάλο ψέμα είναι αυτό. Θα μπορούσα να πιστέψω ότι πέρασαν, είδαν τις τροφές αυτές και δεν σταμάτησαν. Θα μπορούσα να το πιστέψω. Όχι όμως ότι τις δοκίμασαν και είπαν «φτάνει, ως εδώ. Μια μπουκιά αρκεί. Ξανακλείνω τη συσκευασία και τη βάζω στο ράφι». Γιατί τι είναι η συσκευασία και να την ξαναβάλεις στο ράφι. Γεροντοκόρη που χάλασε τελευταία στιγμή ο γάμος της και γύρισε στο μέρος που γεννήθηκε να υπηρετεί;
Οι τροφές που ακολουθούν είναι 5 τροφές που κανείς από τους πολιτισμένους ανθρώπους δε θα μπορούσε να αντισταθεί και θα φάει μόνο μία μπουκιά.
Caprice
Μεταφέρω ένα απόσπασμα του άρθρου του Menshouse για το πώς βγάζουμε το πρώτο πουράκι Caprice.
Το πρώτο Caprice το βγάζεις με ανυπομονησία. Το βγάζεις με τόσο άγχος όσο ο μαιευτήρας το πρώτο παιδί από γυναίκα με τρίδυμα. Το πρώτο Caprice το βγάζεις με τα σάλια να τρέχουν στο στόμα σου και με τα χέρια σου να γίνονται ξαφνικά χέρια επαγγελματία ληστή χρηματοκιβωτίων. Το πρώτο Caprice το βγάζεις πρώτα στο μυαλό σου και μετά όλα τα άλλα. Το πρώτο Caprice το βγάζεις Θανάση, Κώστα, Μήτσο, Έβελιν, Τζάκι Τσαν. Δεν έχει σημασία το όνομα όταν λιώνει στον ουρανίσκο. Το πρώτο Caprice το βγάζεις με κλάμα, με ματωμένα χέρια αν χρειαστεί, με κατσαβίδια, τροχούς, πριόνια, με κίνδυνο της ζωής σου. Το πρώτο Caprice το βγάζεις με την ελπίδα να πέσουν άλλα 7 μαζί του. Το πρώτο Caprice το βγάζεις βόλτα με το αυτοκίνητο σε ρομαντικό ραντεβού με την ελπίδα το βράδυ να καταλήξετε μαζί στο κρεβάτι.
Μετά από αυτό πιστεύετε ότι θα μπορούσατε να σταματήσετε στο ένα πουράκι; Πιστεύετε ότι ο Μπιλ Κλίντον με τη Μόνικα είχε σταματήσει στο ένα πουράκι; Σοβαροί να είμαστε.
Αν μου έκρυβε η μάνα μου τα Caprice, όπως έκανε η μεγαλύτερη αδερφή μου όταν ήμαστε μικροί, μπορεί να αντιδρούσα όπως ο Πάνος Μιχαλόπουλος στην περίφημη σκηνή της Στροφής. «Μάνα δω’ μου του κλειδί. Πονάω μάνα. Δω’ μου το κλειδί για τα Καπρίς. Μη μου πας κόντρα γ#μώ το στανιό μου.»
Pringles
Όλες οι γεύσεις, όλοι οι συνδυασμοί. Πάπρικα, μπάρμπεκιου, τσένταρ. Ονόμασέ τες. θα τις φάω. Και θα τις φας και εσύ. Όχι ένα «πατατάκι» αλλά μέχρι να φτάσεις στα διαλυμένα υπολείμματα στο πάτο του κυλίνδρου. Ο πάτος της αξιοπρέπειας να γλείφεις τα τρίμματα, που έριξες από τον πάτο του κυλίνδρου, στα χέρια σου. Ο όρος γουρούνισμα είναι ο πιο ταιριαστός για τον τρόπο που τρώγονται τα Pringles. Πολλά μαζί στο στόμα μέχρι να χαθεί το μέτρημα.
Μια εταιρεία του βεληνεκούς των Pringles με σλόγκαν μετά το ποπ δεν έχει στοπ νομίζετε ότι παίζει; Όχι δεν παίζει αν ακόμα το σκέφτεσαι. Το ξέρουμε ότι δεν είναι πατατάκια αυτό που κρύβει μέσα ο κύλινδρος του πάθους. Πώς θα μπορούσαν να είναι άλλωστε; Έχετε δει τέτοια πατάτα μακρόστενη, στο μήκος του κυλίνδρου, που να κοβόταν έτσι ώστε να βγαίνει τέτοια ομοιομορφία σε τσιπς; Ένα μείγμα είναι που όμως είμαι ξεκάθαρος όπως ήταν ο Γιώργος Κωνσταντίνου στο άκουσμα του προφιτερόλ. Δε θέλω να το μάθω, θέλω να το φάω.
Φιστίκια Αιγίνης
Το πιο υγιεινό από όλα τα παραπάνω. Σα να λέμε ότι ο Βασίλης Κικίλιας είναι ο πιο ταλαντούχος καλαθοσφαιριστής από ένα 3χρονο κοριτσάκι που ξεκίνησε να χορεύει μπαλέτο. Ναι ίσως είναι αλλά αν τον γεμίσεις αλάτι μέχρι πάνω και τον ψήσεις θα είναι το ίδιο ταλαντούχος; Νομίζω ξέφυγε λίγο η αναλογία αλλά με καταλαβαίνετε.
Τα φιστίκια Αιγίνης φτιάχτηκαν για να τρώγονται κατά δεκάδες. Το πάω πιο μακριά. Ο λόγο που υπάρχει η Αίγινα και δεν την έχουμε ακόμα βυθίσει είναι τα φιστίκιας της. Ήταν μάλιστα τόσο σίγουρος ο δημιουργός τους για την επιτυχία τους που τα έκανε λίγο πιο δύσκολα να φαγωθούν από τα υπόλοιπα φιστίκια που γεμίζεις χούφτες και τα μολάς στην καταπιόνα που ονομάζεις στοματική κοιλότητα. Έχουμε ματώσει χέρια, έχουμε σπάσει νύχια για να καταφέρουμε να φάμε μέχρι και το τελευταίο φιστίκι Αιγίνης της σακούλας που δεν είχε ανοίξει καθόλου. Κάποιοι παίξαμε και με την πιθανότητα να σπάσουμε δόντι. Και έρχεσαι εσύ κύριε ή κυρία Αγουστίδου να μας πεις ότι μπορείς να φας μόνο ένα;
Ποικιλία κρεατικών σχάρας και σούβλας
Είμαι τέτοιος λάτρης του κρέατος που το κατατάσσω στα αναγκαία για επιβίωση δίπλα στο οξυγόνο και το νερό. Τόσο ψηλά, στην τριάδα. Η ποικιλία κρεατικών είναι απλά ο βασιλιάς που διαφεντεύει τα υπόλοιπα κρέατα, ειδικά τα βραστά ή αυτά στον ατμό.
Τα κρέατα αυτά προέρχονται από ζώα που θυσιάστηκαν, χωρίς τη θέλησή τους προφανώς, για να βγει αυτός ο ασύγκριτος συνδυασμός και ακόμα και χορτοφάγος να είσαι πρέπει να το σεβαστείς ότι πρέπει να καταναλώνονται στη μνήμη των πεσόντων. Δεν μπορούμε να τα φέρουμε πίσω, μπορούμε όμως να μην αδιαφορούμε τσιμπώντας μια πιρουνιά γύρο ή ένα κομματάκι λουκάνικο;
Είστε τρελοί δηλαδή; Βλέπεις στην πιατέλα γύρο χοιρινό, λουκάνικα, μπιφτέκια, κοντοσούβλια, κοτόπουλα και ό,τι άλλο βάζει ο κάθε μερακλής ψήστης, και σκέφτεσαι ότι μια δοκιμή φτάνει; Πέτα τις πίτες, αδιαφόρησε για τις πατάτες, γράψε εκεί που δεν το βλέπει ο ήλιος το τζατζίκι και τις άλλες σως αλλά εξαφάνισε τα κρέατα. Κρέατα που καταλήγουν στα σκουπίδια είναι αδικοχαμένα κρέατα και συνεκδοχικά αδικοχαμένα ζώα.
Παγωτίνια
Τα παγωτά τα μεγάλα να το καταλάβω είναι δύσκολο να τα φας σε ποσότητες μεγαλύτερες της 1 μονάδας . (Όχι δεν το καταλαβαίνω αλλά προσποιούμαι ότι το καταλαβαίνω για να συνεχιστεί το άρθρο) Τα παγωτίνια πώς μπορείς να σκεφτείς ότι μπορούν να είναι από τα πράγματα που με ένα μόνο είσαι ικανοποιημένος;
Δε λέμε για περιπτώσεις που σε κερνούν ένα παγωτίνι και ο πολιτισμένος άνθρωπος που πρέπει να βγάλεις προς τα έξω καταπιέζει τον πρωτόγονο αγροίκο που θα άπλωνε τα χέρια και θα γέμιζε δυο χούφτες. Ή ακόμα πιο πρωτόγονα θα έβαζε το κεφάλι στο κουτί. Μιλάμε για περιπτώσεις που ελέγχεις απόλυτα το κουτί ως δικό σου ή έχεις πάρει την άδεια να φας όσα θέλεις.
Θα πεις όχι ρε αθεόφοβε σε ένα δεύτερο; Θα έχει λιώσει το πρώτο στον ουρανίσκο σου, θα έχεις καθαρίσει τα υπολείμματα του κριτσανιστού χωνακίου και θα πεις ότι έγκωσες; Όταν σε ρωτάνε στα παιδί πόσα χρόνια θέλεις να ζήσεις έχεις απαντήσει ποτέ «ένα χρόνο ακόμα θα ήταν καλά. Ως εκεί όμως». Δε θα ήθελες να ζήσεις πολλά πολλά χρόνια, να γευτείς όλες τις ομορφιές της ζωής; Τι είσαι γαμώτο το @$#$%$##$%, emo είσαι; Ακόμα και emo Να είσαι δεν μπορείς να φας μόνο ένα παγωτίνι. Deal with it. Μα δεν αφήνω το παιδί μου να φάει ζάχαρη, θα μου πει κάποιος γονιός. Και δε θέλω να τρώω μπροστά του για να μην παίρνει κακό παράδειγμα. Έχεις απόλυτο δίκιο θα σου πω εγώ. Τσάκισε τώρα 3-4 παγωτίνια να στανιάρεις και δε θα πούμε στον μικρό τίποτα. Την ίδια συμφωνία έκανα και με τον μικρό, νωρίτερα όταν τον κέρασα μια 5άδα παρφέ.