Αφορμής δοθείσης από κάποιες αναρτήσεις στο facebook που ανέφεραν τις απάτες που λέγονται κρουασάν βουτύρου σάντουιτς γαλοπούλα-τυρί, όχι μόνο ως πρωινά, θα αναλύσω με τη σειρά μου τελείως ψύχραιμα αυτή την τεράστια απατεωνιά που λέγεται πεϊνιρλί ζαμπόν τυρί.
Αυτήν την κοροϊδία που μας παίζουν στα μούτρα πουλώντας μας ένα προϊόν που ξεκινάς να το φας και πρέπει να περάσεις υποφέροντας το 50% του προϊόντος που είναι σκέτο ψωμί. ΣΚΕΤΟ ΨΩΜΙ. Από μπρος και από πίσω. Και το τρως το σκέτο άγευστο ζυμάρι ελπίζοντας να φτάσεις σε κάτι φοβερό. Και πού φτάνεις; Σε ένα μικρό κομμάτι που είναι 80% σκέτο ζυμάρι και 20% ζαμπόν τυρί. Άρα είναι ακόμα χειρότερο από το σάντουιτς-τοστ ζαμπόν τυρί γιατί εκεί τουλάχιστον είχαν τα άντερα να απλώσουν ζαμπόν τυρί κάτω από όλη την επιφάνεια του ψωμιού. Άσε που 95/100 των μαγαζιών που πουλάνε πεϊνιρλί δεν πουλάνε τον αδερφό του ζαμπόν-τυρί, τον πεϊνιρλί τυρί-κιμάς που έχεις μια μικρή ελπίδα να σε αποζημιώσει. Όχι ρε, δεν πουλάμε με κιμά. Θα φας ζαμπόν τυρί και θα μας κάνεις και τεμενάδες αν είσαι από τους τυχερούς της κλήρωσης και περάσει κατά λάθος και ένα κομματάκι μπέικον πάνω στο τυρί.
Πόσο απατεώνας πρέπει να ήταν αυτός που σχεδίασε στο μυαλό του πρώτος το κόνσεπτ του πεϊνιρλιού; Τον βάζω πολύ ψηλά στους απατεώνες, μαζί με αυτόν που σκέφτηκε τα τσέιν μέιλς και την τηλεόραση χωρίς τηλεκοντρόλ που έπρεπε να σηκωθείς για να αλλάζεις κανάλι. Το πεϊνιρλί σε κοροϊδεύει πρώτα ως ιδέα και μετά ως γεύση. Σου υπόσχεται πολλά και στο τέλος σου δίνει λίγα.
Ο πεϊνιρλάς είναι, εκτός από μέγας απατεώνας, και μίζερος αφού προφανώς προσπαθούσε να φτιάξει ένα είδος πίτσας αλλά δεν είχε ούτε τον όγκο των υλικών, ούτε την ποικιλία. Οπότε λέει θα φτιάξω την πιο μίζερη πίτσα της πιάτσας, σε άλλο σχήμα και θα της δώσω άλλο όνομα για να τους παγιδεύσω τους μαλάκες. Και το κατάφερε. Σαν τον μίζερο τύπο που τα Χριστούγεννα λέει ότι δε θα στολίσει δέντρο αλλά καραβάκι. Για να μην κατεβάζει δέντρα, να μην στολίζει κλαρί κλαρί με μπάλες. Παίρνει από το ντουλάπι το καράβι των Πλεϊμομπίλ και σου λέει έτοιμος. Φάτε διακόσμηση ελληνική, παραδοσιακή.
Ο πεϊνιρλάς είναι ο τύπος που προσπαθεί να σου πουλήσει τα ψεύτικα ρολόγια γιατί διαβάζει στα μάτια σου τη μιζέρια. Θα πάρεις κάτι που θυμίζει κάτι καλό αλλά δε θα είναι ούτε κατά διάνοια.
Δεν είναι τυχαίο ότι το κομμάτι της πίτσας όρθιο έχει σχήμα χριστουγεννιάτικου δέντρου ενώ το πεϊνιρλί μοιάζει με βαρκούλα. Η βαρκούλα του Χάροντα που πρέπει να πληρώσεις ναύλα για φας σκέτο ζυμάρι φουσκωμένο.
Δεν είναι τυχαίο ότι το πεϊνιρλί έχει τη λέξη πέη στο όνομά του.
Δεν είναι τυχαίο όταν πας αργά σε τυροπιτάδικο ή φούρνο και ρωτήσεις τι έχει μείνει θα σου πούνε «Μόνο πεϊνιρλί φίλε».
Δεν είναι τυχαίο ότι ποτέ μια παρέα που πεινούσε δεν είπε «δεν πάμε για πεϊνιρλί/ δεν παραγγέλνουμε πεϊνιρλάρες;».
Μόνο ο Βλάσης στους Απαράδεκτους είχε πει σε ένα επεισόδιο να πάνε για πεϊνιρλί. 25 χρόνια πρίν. Και προφανώς αναφερόταν σε κιμά-τυρί. Γ@μ# το πεϊνιρλί και τον εφευρέτη του.
https://www.youtube.com/watch?v=URUn-rlm8uo&feature=youtu.be&t=670
Μια στο τόσο θα βρεθεί κάποιος αλλιώτικο πεϊνιρλί, ένας μεσσίας του κόσμου των πεϊνιρλί που θα έχει παρθένα γέννηση, θα εμφανιστεί στη Γηκαι θα είναι διαφορετικό από όλα τα άλλα. Αυτό το πεϊνιρλί θα ξεχειλίζει από λιωμένο τυρί, θα έχει σπάταλα τα αλλαντικά σε όλη του την έκταση και στη θέα του θα σου δημιουργήσει υποσυνείδητα την εικόνα ότι όλα τα αδέρφια του θα έχουν την ίδια ποσότητα γέμισης. Άρα πρέπει να αγοράζεις γιατί θα περάσετε καλά όταν βρεθείτε τα δυο σας. Πρόσεχε καημένε μου, ΠΡΟΣΕΧΕ! Είναι η μέγιστη παγίδα, η απόλυτη κομπίνα των πεϊνιρλάδων.
Θυμάστε τι έκανε ο Βέγγος στον Παπατρέχα; Στην ταινία που είχε τις πολλές ανύπαντρες αδερφές και μία ανύπαντρη θεία; Έβαζε στο παράθυρο που έβλεπε στον δρόμο να κάθεται η πιο όμορφη από τις αδερφές του. Με την ελπίδα ότι κάποιος γαμπρός θα την δει και θα έρθει στο σπίτι. Και αφού τον είχε παγιδέψει στο σπίτι, μετά θα ήταν πιο εύκολο να του πλασάρει για νύφη κάποια άλλη αδερφή του. Αυτόν τον ρόλο παίζει τo πεϊνιρλί-μεσσίας. Τον πληρωμένο κράχτη, το δόλωμα, το σαρκοβόρο λουλούδι με τα φωτεινά χρώματα που περιμένει να θέλξει με τα χρώματά του το έντομο και όταν πλησιάσει κοντά να το κλείσει μέσα στα δολοφονικά του σαγόνια.
Γ@μ# το πεϊνιρλί και τον εφευρέτη του αλλά τόσην ώρα γράφω και πείνασα λίγο. Να ‘χαμε ένα ζουμερό πεϊνιρλάκι τώρα, βασιλιάδες θα ‘μαστε.