Αν σου έλεγα να πάμε ένα βράδυ να φάμε σε ένα μαγαζί δίπλα στο μετρό Εθνικής Άμυνας, πάνω στη Μεσογείων, θα ερχόσουν; Λογικά όχι. Γιατί δεν με ξέρεις. Μπορεί να είμαι κανένας επικίνδυνος. Αλλά αυτό δεν μας αφορά. Δε θα ερχόσουν κυρίως γιατί το σημείο φαντάζει πολύβουο. «Πάνω στη λεωφόρο θα τρώμε μωρέ; Και αντί για μουσική θα ακούμε μηχανάκια να γκαζώνουν;» θα μου έλεγες. Η Φυσαρμόνικα δεν θα σε αφήσει να κάνεις τέτοια ερώτηση.
Την επισκέφθηκα πρώτη φορά πριν από τρία χρόνια σχεδόν και θυμόμουν ότι είχα εντυπωσιαστεί με το φαγητό τους. Αλλά η μια φορά δεν είναι ποτέ ικανή για να κάνεις κρίσεις. Έτυχε να ξαναπάω πριν λίγες μέρες και μάλιστα δύο φορές σε μια βδομάδα. Συνέλεξα τα δεδομένα μου και νομίζω ότι μετά από τρεις φορές εκεί, μπορώ να υποστηρίξω στεντόρεια αυτό που αναφέρει ο τίτλος. Εδώ δεν μιλάμε για μια από τις κλισέ ατάκες που συνηθίζουμε να γράφουμε. Δεν πρόκειται γι΄αυτά τα σαχλά, παρωχημένα και ορισμένες φορές πληρωμένα. Το μόνο που έχω πάρει από αυτό το μαγαζί είναι οργασμοί στη σκέψη, στο βλέμμα, στον ουρανίσκο και τους γευστικούς μου κάλυκες.
Η Φυσαρμόνικα με έκανε να αναθεωρήσω και να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα. Δεν είμαι πια ο τύπος που σκέφτεται «πάμε να αρμέξουμε κρέας δίχως αύριο». Όχι πάντοτε τουλάχιστον. Φτάνει για όλους μας μια ηλικία που νιώθουμε ότι πρέπει να πάμε για το κάτι παραπάνω. Με τους μεζέδες της Φυσαρμόνικας το κατάλαβα για πρώτη φορά.
Αρχικά, να ξεδιαλύνουμε την απορία. Αν και είναι πάνω στη Μεσογείων – στον παράδρομο για την ακρίβεια – δεν παίζει να ακούσεις βουή του δρόμου ούτε για ελάχιστο. Περιφραγμένος με τζαμαρίες χώρος, μπόλικο πράσινο με μικρές γλαστρούλες, η Φυσαρμόνικα είναι ένας παράδεισος παλαιάς εποχής, με έντονη αίσθηση του ξύλου. Ακόμα και η μικρότερη λεπτομέρεια συνηγορεί σε μια άλλη εμπειρία.
Στον κατάλογο θα βρεις πολλές επιλογές σε μεζέδες κυρίως. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κυρίως πιάτα. Απλώς η φάση μετράει περισσότερο όταν κινείσαι στη μέση. Γύρω στα 10 πιάτα μεζέδων με βάση το τυρί και γενικώς χωρίς κρέας. Άλλες τόσες επιλογές με επίκεντρο το κρέας. Εδώ μπορείς άνετα να κάνεις αυτό που λέμε για πλάκα στις ταβέρνες. «Παιδί, βλέπεις τη σελίδα 3 του καταλόγου; Φέρτην όλη». Στη Φυσαρμόνικα ο κατάλογος είναι μια σελίδα και αξίζει να πάρεις όλη την αριστερή του μεριά.
Σφακιώτικα λουκάνικα, τηγανιά κοτόπουλο μοχίτο (!), μπιφτέκια γεμιστά με τυρί, μπιφτέκια γαλοπούλας, κεμπάπ με κους κους, πουγκιά κολοκυθιού, συκωτάκι, χοιρινό ψαρονέφρι, καβουρμάς και ένα τρομερό σαγανάκι φορμαέλας με μαρμελάδα ντομάτας.
Μπιφτεκάκια γεμιστά με καπνιστό τυρί Μετσόβου & σάλτσα φρέσκιας ντομάτας
Βουβαλίσιος καβουρμάς
Σαγανάκι Φορμαέλα
Τηγανιά κοτόπουλο Mojito… lime,μαύρη ζάχαρη και δυόσμο,σβησμένη με μαύρο ρούμι
Κι αφού μιλήσαμε για το φαγητό, ας μην αφήσουμε εκτός το τι θα πιεις. Έχουν μια ικανοποιητική ποικιλία σε κρασιά και εσχάτως διαθέτουν ένα πολύ καλό ημίγλυκο κόκκινο. Αν δεν είσαι του κρασιού υπάρχει και η επιλογή της μαστίχας, που κατεβαίνει για πλάκα.
Αν δεν έχεις πειστεί, τότε μάλλον έχεις πρόβλημα. Για περισσότερη πειθώ τσέκαρε και τη σελίδα της Φυσαρμόνικας στο Facebook.