Έχω πέσει για ύπνο λαέ μου και βλέπω μαγικό όνειρο. Η ΑΕΚ έχει φτάσει τελικό Τσάμπιονς Λιγκ και παίζει εντός έδρας με την Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου (το κάναμε τράμπα με την Αγιά Σοφιά). Κι ενώ το ματς είναι 1-1 στο 91′ (γκολάρα του Πλατέλλα στο 4’ και αυτογκόλ του Λαμπρόπουλου στο 84’) κάνει μια σέντρα απ’ τα δεξιά ο Λάζαρος και με βον πλανέ ο Πέκχαρτ θα σημείωνε το 2-1 αν οι οπαδοί της Μπάρτσα δεν πέταγαν στον αγωνιστικό χώρο ένα αγριογούρουνο για να διακόψουν το ματς.
Πετάγομαι ιδρωμένος και ορκίζομαι στα γάντια του Ανέστη ότι το αγριογούρουνο θα πλερώκει. Το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει…
Τρεις ώρες αργότερα βρίσκομαι στην Ορεινή Κορινθία, στην Καρυά, σε μια απ’ τις 2 ταβέρνες της περιοχής.
Με τζακάκι φουλ που κάνει δουλίτσα, το μαγαζί είναι ζεστό και οικογενειακό.
Ο ιδιοκτήτης χαιρετά έναν έναν τους πελάτες (όπως έκανε και ο Κουβέλης με τους 5 ψηφοφόρους του), το σέρβις είναι άμεσο και τα κρέατα λουκούμι. Αβάντι μαέστρο.Κάνουμε μια μικρή προθέρμανση (επικό ψωμί ζυμωτό ψημένο με ρίγανη και λάδι, μιαμ μιαμ, σλουρπ σλουρπ)
Για να αποφύγουμε τις κράμπες στα δόντια…
Δοκιμάζουμε και τις πατατούλες που είναι κομμένες στο χέρι…
Και αφού μπει το νερό στο αυλάκι…
Και η πίτα στο στομαχάκι…
Φωνάζουμε το παιδί να φέρει τη χλωρίδα…
Πριν πέσουμε με τα μούτρα στην πανίδα…
Το λιμπίζεστε;
Το λιγουρεύεστε;
Το ζαχαρώνετε; (ορθή επανάληψη)
Κάτι είχε αρχίσει να γίνεται, αλλά δεν μπορούσα να κάνω πίσω. Ήταν θέμα τιμής. Ο λόγος του ταξιδιού ήταν πια μπροστά μου! Το αγριογούρουνο που μου στέρησε το Τσάμπιονς Λιγκ είχε γίνει στιφάδο (για να μάθει να σέβεται)
Με γρήγορες και χειρουργικές κινήσεις, το ξεκλήρισα σε ένα τέταρτο. Αν θέλει ξανακόβει τον Πέκχαρτ σε τετ α τετ!
Οι τιμές στην Καρυά λαέ μου λογικές…
Να δοκιμάσετε και χύμα κρασί. Νέκταρ…
Αν ποτέ ο δρόμος σας βγάλει προς την Ορεινή Κορινθία, να ‘ρθείτε στην Καρυά. Δεν θα το μετανιώσετε…