Από το 2010 και μετά η αθηναϊκή ζωή βιώνει την κυριαρχία της μόδας που έρχεται και παρέρχεται. Είτε πρόκειται για μπαρ είτε για κέντρα εστίασης. Σε 3-4 χρόνια δεν θα θυμάται κανείς για παράδειγμα τα διαφορετικής οπτικής Froyo που άνοιξαν γύρω στο 2012 σε κάθε σημείο της Αθήνας και της Αττικής εν γένει. Ύστερα εμφανίστηκαν νέα ερείσματα στις προτιμήσεις των Αθηναίων. Το μπιφτέκι φάνηκε να ανήκει σε αυτή την κατηγορία, αλλά κατάφερε να ξεφύγει από τα στενά όρια του mainstream και να γίνει κυρίαρχο.
Σε μια εποχή που θα περίμενε κανείς ο κόσμος να κάνει στροφή σε πιο φθηνές και εξίσου χορταστικές λύσεις, όπως το σουβλάκι, το μπέργκερ στάθηκε όρθιο και παγιώθηκε στην ίδια θέση με το πάντοτε εξουσιαστικό τυλιχτό. Μόνο που ως είθισται, ξέφυγε από αυτό που προοριζόταν. Πλέον, πολύ δύσκολα θα βρεις κατάλογο καταστήματος που να μην περιλαμβάνει τουλάχιστον μία επιλογή με μπιφτέκι ανάμεσα σε δύο ψωμάκια.
Οι αλυσίδες των μπεργκεράδικων θάλλουν και τα brand names του τομέα βλέπουν το rich της απήχησης τους να παίρνει την ανταπόκριση. Όμως δεν είναι το μπιφτέκι αυτό καθαυτό η βιτρίνα και ο λόγος που συμβαίνει. Η ποιότητα δηλαδή του κρέατος είναι grosso modo δεδομένη σε ένα τουλάχιστον αξιοπρεπές όριο ως κατώτατο κατώφλι κι από κει και πέρα παίρνει σειρά το μέγεθος. Έννοιες όπως value for money είναι μεν στην σκέψη του καταναλωτή, αλλά το μέγεθος του μπέργκερ μπορεί να διογκώσει και τα σύνορα της ανεκτικότητας και του «χαλάλι του μωρέ» τρόπου αντιμετώπισης.
Δες για παράδειγμα το διασημότερο μπεργκεράδικο της Αθήνας. Το Μπαρ Μπεε Κιου στον Πειραιά και εσχάτως στη Νέα Σμύρνη, έγινε η Πάραλος του μπέργκερ ποντάροντας στην από στόμα σε στόμα διάδοση. Στα social media του θα δεις άπειρες φωτογραφίες με ποσότητες που κάνουν το μυαλό να παίρνει χίλιες στροφές και να αγνοεί το φούσκωμα στο στομάχι. Η ποιότητα, αν και είναι σαφής και υψηλή, δεν μπαίνει στο τραπέζι της συζήτησης. Ο Παππούς του Γενναίου με τα 8 μπιφτέκια, το Σουμόκα και διάφορα άλλα πιάτα του μενού είναι η αποθέωση του σαρκοφάγου. Μπιφτέκια αγκαλιασμένα με λουκάνικα, μπέικον, κρεμμύδια, αυγά τηγανιτά και άλλες γαρνιτούρες. That’s the spirit.
Στην ίδια φιλοσοφία είναι και το Butcher’s Burger στο Χαλάνδρι όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο μπέργκερ που θα βρεις εντός Αθηνών και προαστίων των.
Όταν βρίσκεσαι σε έναν χώρο όπου η ποιότητα του προϊόντος σου δεν είναι δυνατό να έχει μεγάλες διαφορές από την ποιότητα του ανταγωνισμού, αναζητάς δικαίως νέους τρόπους για να βρίσκεσαι πιο κοντά στην επιφάνεια.
Άκρως γοητευτικά κόνσεπτ γύρω από το μπέργκερ – που τα προτιμώ έναντι του κορεσμού της ποσότητας – έχουν το Hops beer and Burger του Γιώργου Γεράρδου που βρίσκεται κοντά στο μετρό Συγγρού και το Burger Joint στο Ψυχικό και την Γλυφάδα. Το πρώτο κάνει το μπιφτέκι άρχοντα των ποδοσφαιρόφιλων και σου συνδυάζει κάθε επιλογή με μια συγκεκριμένη μπύρα. Το Burger Joint από την άλλη είναι πιο γκουρμεδιά στο μπέργκερ και πειραματίζεται αρκετά με τα υπόλοιπα υλικά που θα αναδείξουν μια διαφορετική οπτική του κιμά.
Το έτερο πολυδιαφημισμένο, το Hot Hot ποντάρει κυρίως στην εμπειρία του να βρεθείς σε κάποιο κατάστημα και να γευτείς τις επιλογές, που είναι σε καλύτερη τιμή μιας και το μέγεθος του μπέργκερ είναι σε πιο νορμάλ επίπεδα. Για εμάς τους Παγκρατιωτομετσογουβιώτες υπάρχει το Κολιμπρί που ήταν cool before it was mainstream, που παραμένει πιο κλασσικό και γήινο, ποντάροντας στο μπιφτέκι διαρρήδην.
Στα πιο βόρεια, στα Βριλήσσια και τη Νέα Ερυθραία υπάρχουν δύο μπεργκεράδικα που διατείνουν την ιδιαιτερότητα-διαφορετικότητα τους ως προς την διαχείριση του μπιφτεκιού. Το Barbara Que είναι κι αυτό στην κατεύθυνση του «ότι γεμίζει το μάτι, ξεχειλώνει την πείνα». Στο Burger Company στη Νέα Ερυθραία για παράδειγμα θα βρεις μια κουζίνα που επιχειρεί να φέρει μαζί με το μπέργκερ άλλα πιάτα όπως την πίτσα και τα ζυμαρικά του.
Σας έχω όμως και μια ακόμα πιο κουλή επιλογή: το ροκάδικο Bronco στην Κηφισιά έχει ένα τιμιότατο και ευμεγέθες μπέργκερ στο μενού του και αυτό είναι η απόδειξη όσων λέω. Όταν μπορείς να βρεις καλό ποιοτικά μπέργκερ σε ένα μπαρ, σε ένα μαγαζί που δεν ποντάρει το promo του σε αυτό, τότε το μπιφτέκι είναι παραπάνω από ιεροτελεστία, παραπάνω από κυρίαρχος παίχτης.