Γελάνε και τα σκυλιά- κι όχι τίποτα χαρούμενα, σαν τα λαμπραντόρ για παράδειγμα που είναι φύσει εκδηλωτικά, αλλά ακόμα και τα τσιουάουα (εκείνα που μοιάζουν με τετράποδο κινούμενο μίσος σε κορμί 15 εκατοστών): πας στην πρωτεύουσα, ρε φίλε, και σε λέει ο άλλος θα σε κάνει ένα σπέσιαλ πιτόγυρο κι έχεις πλειάδα επιλογών για να βάλεις αλοιφές μέσα- τζατζίκι, σως μουστάρδας ή γιαουρτιού, τζατζίκι, σως, ε… κάτσε να δεις πώς το είπε το άλλο… Α ναι, τζατζίκι και σως μουστάρδας.
Ντεμέκ σάντουιτς σε λέει μετά.
Μιας και η επανάληψη είναι συγγενής πρώτου βαθμού της μαθήσεως (ποντάρουμε τα λεφτά μας στη μητρότητα), ας το ξαναπούμε: γελάνε και τα σκυλιά. Γιατί, βλέπετε, μπορεί η συμπαθέστατη πρωτεύουσα να το παλεύει στο θέμα των τυλιχτών (μη γελάτε Θεσσαλονικείς, τα λένε πράγματι τυλιχτά!), όμως από αλοιφές η κατάσταση είναι πιο απελπιστική κι από εγκαταλελειμμένη καντίνα Νοέμβριο μήνα στη Σέριφο.
Εν αντιθέσει με τους Αθηναίους, εμείς στη Θεσσαλονίκη έχουμε σαλάτες αλοιφές να φάνε και οι κότες- των κοκόρων συμπεριλαμβανομένων. Γιατί, βλέπετε, στα σάντουίτς μας (πιτόγυρα, τυλιχτά- το πιάσατε το νόημα) υπάρχει πληθώρα επιλογών στο τι θα βάλεις για ν’ «αγκαλιάσει» την πίτα σου.
Και, όπως θα καταλάβατε, αφήνουμε έξω τις προφανείς επιλογές του τζατζικιού και των διαφόρων σως, ενώ δεν μπήκαμε καν στον κόπο ν’ αναφέρουμε την κέτσαπ και την μουστάρδα που ουδείς βάζει στην πρωτεύουσα αν δεν το ζητήσεις.
Ποιες αλοιφές μένουν, λοιπόν;
Μα, φυσικά η…
Πάπρικα
Αν είστε κι εσείς Θεσσαλονικιός που κάνει εκτός έδρας εμφανίσεις όπως ο γράφων, μην υποπέσετε στο λάθος και ζητήσετε πάπρικα από το σαντουιτσάδικο. Θα σας φέρουν πάπρικα σε σκόνη μέσα σ’ ένα πλαστικό μπολάκι κι εσείς θα μείνετε να τους κοιτάζετε η γνωστότερη ελληνική λέξη.
Στην συμπρωτεύουσα, από την άλλη, πάπρικα είναι η κόκκινη αλοιφή που τη βάζεις στο σάντουιτς με γεμιστό μπιφτέκι και σε φέρνει ένα- δυο βήματα πιο κοντά στη δυσπεψία.
Το γευστικό αποτέλεσμα, όμως, είναι απλά εξωπραγματικό. Φάτε μια φορά και θα μας θυμηθείτε.
Menshouse, εσύ;
Ουγγαρέζα
Σε περίπτωση που την πατήσεις και πας σε ψητοπωλείο (έτσι λένε τα γυράδικα στη νο1 πόλη της Ελλάδας) ζητώντας ουγγαρέζα- Αληθινές Ιστορίες: Δημήτρης, 32: Δεν μπορεί να βρει σάντουιτς με ουγγαρέζα στην Αθήνα- κατά πάσα πιθανότητα θα πέσεις σε πλακατζή σουβλατζή που θα σου κοτσάρει φωτογραφία του Δημήτρη Ουγγαρέζου στη σακούλα.
Σε μας, όμως, βάζεις ουγγαρέζα στο σάντουιτς με κυπριακή πίτα και γύρο κοτόπουλο και με κάθε μπουκιά αρχίζεις να πείθεσαι πως πράγματι υπάρχει Θεός.
Αν δεν υπήρχε, πώς στο καλό γίνεται να υφίσταται τέτοιος συνδυασμός;
Ρωσική
Μην παιδεύεστε αδίκως: στην Αθήνα από «ρωσική» μόνο αυτοκρατορία- καμιά Αικατερίνη Α΄, κάνας Νικόλαος Β΄, μέχρι εκεί. Αν απαιτήσεις να φας ρωσική στο σάντουιτς, θα σε κοιτάξουν σα να είσαι κάποιο τέρας με κεφάλι λιονταριού και σώμα λιονταριού, αλλά από διαφορετικά λιοντάρια, που λέει και μια ψυχή.
Μέγα, μέγιστο λάθος: η ρωσική πάει τέλεια με χοιρινό σουβλάκι ή μπριζολάκι (α, ναι, ξεχάσαμε: βάζουμε και τέτοια στις πίτες μας εμείς), καθώς μετατρέπει το γεύμα σου από εύγευστο σε αμβροσία.
Φανταζόμαστε ξέρετε ποιοι έτρωγαν αμβροσία, έτσι;
Πάντως όχι η Αικατερίνη Α΄ ή ο Νικόλαος Β΄…
Τυροκαυτερή
Μισό λεπτό να ενεργοποιήσουμε το google translate: τυροκαυτερή Θεσσαλονίκης= τυροσαλάτα Αθήνας. Στην πρωτεύουσα οι πιθανότητες να συναντήσεις μαγαζί που θα τη βάζει στα πιτόγυρα είναι περίπου όσες και να μπορεί ο Τσίπρας να πει στ’ αγγλικά «Το οικονομικό οικοσύστημα που δημιουργεί η Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία διακρίνεται από σταθερότητα, διαχρονικότητα και ανθεκτικότητα».
Κακώς: η τυροκαυτερή στο σάντουιτς με πατημένο ψωμάκι και χωριάτικο λουκάνικο είναι μια γαστριμαργική κόλαση, στο βούρκο της οποίας θέλεις να κυλιστείς μέχρι να διαολιστείς.
Και μετά, θα χτυπήσεις κι ένα δεύτερο ίδιο σάντουιτς.
Ε, εντάξει: δεν έχεις το Θεό σου.
Μελιτζανοσαλάτα
Μη νομίζετε, σας βλέπουμε- το ελαφρώς υπερυψωμένο φρύδι που μαρτυρά την έκπληξή σας και συνδυάζεται αρμονικά με το ανασήκωμα των ώμων που υποδηλώνει πλήρη άγνοια: «Μα καλά, βάζουν μελιτζανοσαλάτα στα πιτόγυρα;».
Εννοείται βάζουν. Για την ακρίβεια, αν ήμασταν πραγματικό κράτος δικαίου, θα έπρεπε η χρήση της μελιτζανοσαλάτας στο σάντουιτς με πανσέτα να είναι επιβεβλημένη και το να μην την επιλέξεις αντισυνταγματικό.
Αλλά τι περιμένεις, κυρία μου;
Δεν υπάρχει κράτος…
