Μπορεί να είναι προσωπική παρατήρηση, μπορεί και όχι.
Ίσως αυξήθηκαν με την πάροδο των χρόνων, ίσως και να ήταν εξαρχής τόσοι και ντρέπονταν (δικαιολογημένα) να εκδηλωθούν.
Το θέμα είναι ένα:
Γέμισε ξαφνικά ο τόπος με τύπους που σιχαίνονται τη φέτα!
Προφανώς και δεν μπορείς να κάνεις παρατήρηση σε κάποιον για το τι γουστάρει να τρώει.
Εννοείται ότι το φαΐ είναι από τα πιο υποκειμενικά πράγματα σ’ αυτή τη ζωή.
Όμως είναι πραγματικά εντυπωσιακή η οργή που εκδηλώνεται τα τελευταία χρόνια εναντίον της φέτας!
Και ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως δεν υπάρχει μια μέση κατάσταση για εκείνον που δεν του αρέσει.
Δεν αρκείται απλώς στο να παραδεχθεί τη… διαστροφή του και να μην την τρώει, αλλά δηλώνει ορκισμένος εχθρός της!
Και εδώ (αν και τελείως αντίθετος στο συγκεκριμένο θέμα) πρέπει να δώσω έναν πόντο σ’ αυτόν που αναγουλιάζει μαζί της.
Η υφή της φέτας είναι όντως ιδιαίτερη. Η μυρωδιά της είναι όντως έντονη (και ενίοτε δυσάρεστη). Το θολό ζουμί στο οποίο κολυμπάει μοιάζει όντως αντιαισθητικό.
Και τελοσπάντων δεχόμαστε ότι και μόνο η όψη ενός τροφίμου ή ενός φαγητού μπορεί να είναι αρκετή για να το σιχαίνεσαι.
Εξάλλου, το ίδιο ακριβώς έχω εξομολογηθεί κι εγώ ότι μου συμβαίνει (αν και Κρητικός) με τους χοχλιούς.
Απ’ αυτό το σημείο όμως μέχρι τις υπερβολές που κάνουν ενίοτε οι φετομάχοι υπάρχει διαφορά.
Απ’ τη λογική απορία τους πώς γίνεται οι υπόλοιποι να συνδυάζουμε τη φέτα με όλα τα φαγητά μέχρι τα παράπονα ότι δέχονται… bullying επειδή κάποιος τους ρωτά «πώς γίνεται, ρε μαλάκα, να μην τρως φέτα» υπάρχει απόσταση.
Από τον εκνευρισμό τους πώς γίνεται να χαρακτηρίζεται εθνικό προϊόν κάτι που (όπως αποδεικνύεται) έχει τόσους εχθρούς μέχρι την υστερία μήπως κάποιο θρύμμα φέτας τρυπώσει κατά λάθος στο στόμα τους μαζί με κάποια μπουκιά μεσολαβεί χάος.
Και άντε, να δικαιολογήσω μια ακόμα πτυχή της τροφικής τους ιδιαιτερότητας. Κι εμένα που φαίνεται αδιανόητο ένα απ’ τα κλασικότερα ταιριάσματα που κάνουν οι φανατικοί της φέτας: Αυτό με το καρπούζι.
Μην τα ισοπεδώνουμε, όμως, όλα.
Προς Θεού, μην βεβηλώνουμε ιερά και όσια της μάσας.
Οπότε, μην πετάγεσαι, αγαπητέ (κατά τ’ άλλα) φετομάχε, την ώρα της παραγγελίας να διευκρινίσεις «τη χωριάτικη, αν γίνεται, με τη φέτα χωριστά».
Όχι, δεν γίνεται! Γιατί τι νόημα θα έχει τότε η παπάρα, ΡΕ ΠΑΠΑΡΑ;;;
