Αν ρωτήσεις κάποιον μεγαλύτερο, από αυτούς που μεγάλωσαν στις δεκαετίες του 70 και του 80, θα σου πουν ότι υπήρξαν στιγμές μέσα στο σπίτι που έκαναν πράγματα αρκετά ανοίκεια στο σήμερα. Έχοντας ζήσει εποχές που η τεχνολογία προκαλούσε μεγάλη έκπληξη και δεν ήταν αναμενόμενη, κάποιοι μαζεύονταν γύρω από τις συσκευές και τις κοιτούσαν με το στόμα ανοιχτό. Πάρε για παράδειγμα το πλυντήριο. Άπειρα παιδιά εκείνων των δεκαετιών στέκονταν μπροστά στο πορτάκι και κουνούσαν το κεφάλι τους στην φορά του.
Το πλυντήριο είναι η πιο αγνή τοποθεσία στη Νοσταλγία πολλών γενεών. Αντί για τα ρούχα, πετάς μέσα όλες τις ωραίες αναμνήσεις που έχεις, τις αναμειγνύεις, τις μπουρδουκλώνεις, βάζεις τις κόκκινες με τις άσπρες και τις κάνεις ροζ. Κάπως έτσι το σκέφτηκαν πριν κάποια χρόνια μερικοί τύποι και άνοιξαν στο Μεταξουργείο το μέρος που καταθέτουν τα παιδιά των 80’s και 90’s το παρελθόν τους. Το Πλυντήριο έκανε τις Πέμπτες, τις Παρασκευές και τα βράδια του Σαββάτου να μοιάζουν αλλιώς στο Μεταξουργείο. Μαζί με το Κεραμείο, τον Μπλε Παπαγάλο και τον Έλβις έδωσαν μια άλλη οπτική στα πέριξ των σπιτιών με τα κόκκινα φωτάκια. Κατάθεση της αδυναμίας στην μία περίπτωση, κατάθεση αδυναμίας και στην άλλη.
Το Πλυντήριο γέμιζε τόσο ασφυκτικά που μετά από τη 1 και κάτι δύσκολα θα τα κατάφερνες να μπεις. Ήταν στενά. Ίσως και να ίδρωνες. Δε σε ένοιαζε όμως, γιατί εκεί γινόσουν υπερβατικός και έμπαινες σε διονυσιακή κατάσταση. Από φέτος τον Οκτώβριο το Πλυντήριο μεταφέρθηκε γιατί στην παλιά γειτονιά υπήρχαν παράπονα από τους περίοικους, βρίσκεται στο Γκάζι (μια περιοχή για την οποία δεν υπάρχουν και πολλά θετικά να πεις πλέον), σε έναν μεγαλύτερο χώρο και γεμίζει το ίδιο. Ένα πλυντήριο πάνω από το μπαρ με έναν προβολέα μέσα του, μια μπουγάδα σε έναν τοίχο και μια οθόνη με εικόνες από πράγματα που σημάδεψαν τις προηγούμενες δύο δεκαετίες, από το 2006 και πίσω.
Ο Κόκκοτας, ο Μπίγαλης, ο Καλλίρης, οι Backstreet Boys, οι One, τα Spice Girls, οι Bonfunk Mc’s και άλλα ονόματα που υπήρξαν τότε, αλλά εγκαταστάθηκαν για πάντα στον χρόνο που στέκεται πίσω, θα ηχήσουν έντονα στ΄αυτιά σου. Είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς αυτό που περιγράφεται, αλλά αρκετά εύκολο να το νιώσει, άπαξ και βρεθεί στο Πλυντήριο. Η αλήθεια είναι ότι ξενίζει κάπως που φέτος προσέθεσαν και μερικά non trash κομμάτια στην playlist, αλλά στο γενικότερο feeling δεν σου κάθεται καθόλου ενοχλητικά. Φαντάσου ένα παζλ που το έχεις σχεδόν τελειώσει. Λείπει ένα κομμάτι, αλλά δεν το ψάχνεις. Γιατί αν το βρεις τελειώνει το παζλ. Δεν το θες αυτό.
Κάπου εδώ είναι το σημείο που σκέφτεσαι ότι η μουσική είναι ο πυρήνας της διαμόρφωσης της διασκέδασης σου. Αυτή που θα ορίσει αν ήταν καλό το βράδυ ή όχι. Θες όμως και να απολαύσεις το ποτό σου. Η λογική και το σύνηθες θα επέτασσαν το Πλυντήριο να μην ασχολείται με το τι σου δίνει. Η λογική εδώ ηττάται. Καθαρά ποτά, πάμφθηνα, μπορείς να πάρεις μια μπύρα 500ml με 4 ευρώ και να περάσεις ένα φθηνό στην τσέπη, με ανεκτίμητη όμως προσφορά στο θυμικό σου.
Ένα στέκι με την αυθεντική έννοια του όρου που δύσκολα το συναντάς στο Γκάζι. Βάζει μαλακτικό στην διάθεση σου, σε «πυροβολεί» με ωραία, χαμογελαστά πρόσωπα και απλώνει τα νιάτα σου στο σχοινί με μανταλάκι. Αυτό είναι το Πλυντήριο!