Είμαι ένας άξεστος τύπος που οι γαστριμαργικοί του ορίζοντες δεν πάνε και πολύ μακριά. Μια φορά έφαγα στη ζωή μου κάτι περίεργα τύπου σεβίτσε και κόντεψε να παραιτηθεί το στομάχι μου χαρίζοντας την αποζημίωση 25 ετών εργασίας.
Γενικώς τα τελευταία χρόνια τα έχω μαζεμένα στην πλειοψηφία των σεφ, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως. Για ποιο λόγο δηλαδή θα πρέπει να κάθεστε να σκοτώνετε ελάφια, ταράνδους, φώκιες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, για να γεμίσουν οι στομάχες της μπουρζουαζίας; Δεν τους φτάνει που έχουμε ξεπαστρέψει μοσχάρια, κοτόπουλα και γουρούνια;
Ας μην ξεφεύγω όμως. Τα αναφέρω τα παραπάνω για να δείξω ότι ίσως να μην είμαι ο πιο κατάλληλος κριτής και αρθρογράφος για τέτοιο θέμα. Όμως, δε νομίζω πως δεν υπάρχει κάποιου είδους συμφωνία, μια άφατη ομόνοια μεταξύ ημών των λογικών γι΄αυτά που θα δεις παρακάτω.
Κατάφερα να σταματήσω στα οχτώ φαγώσιμα-φαγητά-πιάτα κι αυτό επειδή μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι με όσα διάβαζα. Είμαι βέβαιος πως αν συνέχιζα θα έβρισκα κι άλλα. Δε θα χαλάσουμε όμως και την ψυχική μας υγεία για τους Κοντιζάδες και τους Κουτσόπουλους της κοινωνίας. Αφού ολοκληρωθεί το κείμενο θα τους περιμένουμε στις τρεις γέφυρες παρέα με τον Βλάσση τον γιαουρτά από το Είσαι το Ταίρι Μου.
Ρύζι από Κουνουπίδι
Το κανονικό ρύζι είναι ένα πολύ ωραίο φαγητό σε όλες του τις εκδοχές. Σκέτο, με κοτόπουλο, στα γεμιστά, στους ντολμάδες, στο ρυζόγαλο. Το κουνουπίδι, αν κι εγώ δεν το τρώω ούτε με σφαίρες, είναι επίσης ένα ωραίο συστατικό για τη σαλάτα και δροσερό. Άσχετα που μετά πρέπει να φας παστουρμά για να καλύψεις την αποφορά στο στόμα.
Αν αποδεχτούμε τα άνωθεν, βρείτε μου έναν λόγο για να κάτσει κάποιος και να αλέσει το κουνουπίδι μέχρι να βγάλει κόκκους σαν ρύζι…Κι αφού το κάνει αυτό, να το χρησιμοποιήσει σε τηγανητή εκδοχή σε συνταγή με αρακά και γαρίδες…
Μπιφτέκια Κινόας
Δεν έχω φάει ποτέ κινόα και δεν ξέρω πως είναι. Γνωρίζω ότι είναι ένα από τα υλικά μπαλαντέρ για τους βίγκαν. Οι οποίοι βίγκαν έγιναν βίγκαν για να σταθούν απέναντι σε φαγητά όπως λουκάνικα, μπέικον και μπιφτέκια. Άρα για ποιο λόγο να φτιάξεις μπιφτέκι από κινόα ας πούμε; Κι άντε, αν είσαι βίγκαν να το δεχτώ, θες να καλύψεις την όποια πιθανότητα να παρεκκλίνεις με μια ψευδαίσθηση. Να πεις στον εαυτό σου πως έφαγες μπιφτέκια, άρα να μην αφήσεις την πιθανότητα για να γεννηθεί ανάγκη. Αν δεν είσαι βίγκαν, γιατί να το κάνεις αυτό; Ε κύριε Πετρετζίκη;
Μπάμιες με γαρίδες
Μπάμιες. Το πιο ύπουλο φαγητό. Έχει μια από τις καλύτερες μυρωδιές στο μαγείρεμα και είναι τόσο κακό στη γεύση. Επιλέγεις να το καταπιείς για να μη μπεις στη διαδικασία να το δαγκώσεις. Γαρίδες. Ένα πολύ ωραίο θαλασσινό, ακριβώς αντίθετο από τις μπάμιες. Δεν αντέχεται στο μαγείρεμα, σε εκπλήσσει ευχάριστα στο στόμα. Άρα ο συνδυασμός τους είναι καταστροφή δύο πραγμάτων. Μιας ωραίας ανάμνησης από την οσμή του ενός και μιας ωραίας ανάμνησης από την γεύση του έτερου.
Πούδρα ελιάς
Το διάβασα πρόσφατα σε μενού πολυτελούς παραθαλάσσιου εστιατορίου. Θυμάμαι μια φορά μικρός είχα πάει να δοκιμάσω την πούδρα της μαμάς μου και τρεις μέρες είχα κάνει σοβαρή σχέση με τη λεκάνη. Δεν μπορώ να διανοηθώ τι είναι αυτό που θα υποκινήσει κάποιον να το δοκιμάσει. Ότι δηλαδή έχουμε κουραστεί από την κανονική ελιά στη χωριάτικη ή σκέτη και λέμε «πρέπει να βρούμε άλλες εκδοχές.
Α, το βρήκα, θα την κάνουμε πούδρα». Αφήνω στην άκρη τον τρόπο που μια ελιά γίνεται πούδρα. Εμείς είμαστε εργάτες σε ταινία του ’60. Μεγαλώσαμε με Παπαμιχαήλ και Κάτω στον Πειραιά. Πιάναμε την πέτρα και τη στύβαμε. Όχι εγώ δηλαδή, οι άλλοι, εγώ ούτε σφουγγάρι δε μπορώ. Από τα διαλείμματα με ψωμί, ελιά και Κώτσο βασιλιά, φτάσαμε στις πούδρες.
Αφρός μπέικον
Φτάνοντας σε αυτό το παράδειγμα, σκέφτομαι ότι αν απλά έγραφα μια φράση σε κάθε φαγητό, καλυμμένος θα ήμουν. Καλυμμένος και απολυμένος, αφού δεν θα τα γλίτωνα τα μπινελίκια. Μπήκαμε στη διαδικασία να σκοτώσουμε, με τον γνωστό κακόψυχο τρόπο που ξέρουμε όλοι, ένα γουρούνι. Το κάναμε μπέικον. Κι αντί τουλάχιστον να το φάμε νορμάλ, το θεωρήσαμε ευφυές να πειραματιστούμε με ένα παράγωγο βασανιστικού θανάτου. Και το κάναμε αφρό. Στο όνομα μιας μοριακής κουζίνας. Γάλλοι πουρκουάδες δικά σας έργα είναι αυτά. Κάπου είδα και αφρό φέτας. Άλλο κι αυτό.
Τζατζίκι από Αβοκάντο
Νομίζω είναι το χειρότερο μου. Μπορώ να δεχτώ όλα τα παραπάνω. Όχι όμως αυτό. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΖΑΤΖΙΚΙ ΑΠΟ ΑΒΟΚΑΝΤΟ; Τι σας πείραξε το κανονικό τζατζίκι; Είστε γκουρμέ εστιατόριο; Να μια καλή συμβουλή. ΜΗ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΖΑΤΖΙΚΙ! Δηλαδή θα πάει ο Βορειοελλαδίτης στο και θα ζητήσει αλοιφή από αβοκάντο; Να μη χαρούν δηλαδής οι άνθρωποι που πήραν πρωτάθλημα; Πρέπει να τους το βγάλετε ξινό;
Προτιμώ να φάω τζατζίκι από κάτω, παρά αβοκάντο. Φτάνει πια μ΄αυτή τη μάστιγα που μας έφεραν τα brunch και έχει μπει το αβοκάντο παντού. Σε λίγο θα το δούμε και στο παστίτσιο δίκην μπεσαμέλ.
Ομελέτα χωρίς αυγά (TI; TI; TIΙΙΙΙΙΙ;)
Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που ο Άκης Πετρετζίκης έριξε τα ίντερνετς περισσότερο από τις καμπύλες της Κιμ. Πώς φτιάχνεις ομελέτα χωρίς αυγά; Το λέει και το ρητό. Αν δε σπάσεις αυγά, δε φτιάχνεις ομελέτα. Πώς έρχεστε εσείς τώρα κύριε Πετρετζίκη μου να το καταργήσετε; Όλα θα μας τα πάρετε πια;