Η Κέρκυρα είναι ένα νησί που μυρίζει πόλη σε αρκετά δρομάκια του. Όχι όμως αυτή την ταγκίλα που μυρίζει ο αέρας του αθηναϊκού κέντρου, που ο Αθηναίος την έχει συνηθίσει και δεν την αντιλαμβάνεται. Η αύρα, η ατμόσφαιρα είναι σαν ένα συμπίλημα. Λες και πήρες μια όμορφη οσμή από την παραλιακή και την ανακάτεψες με μια στιβαρή μυρωδιά από τα βόρεια προάστια. Για να καταλάβετε καλύτερα, αυτό που παθαίνει ένας Αθηναίος όταν βγει από το κλείνον άστυ είναι μια μοναδική μορφή ιδρυματισμού.
Σαν να τον έβγαλες από το σκοτάδι της φυλακής στο γεμάτο φως. Θέλει το χρόνο του, αλλά κυρίως μοιάζει να αναζητά το πριν. Ένας Αθηναίος σε ένα σαφώς πιο καθαρό περιβάλλον θα δυσκολευτεί να αποδεχτεί την μυρωδιά πρώτα απ΄όλα. Δεύτερον θα δυσκολευτεί να αποδεχτεί ότι δεν περιστοιχίζεται από άφθονο κόσμο. Αν δεν είναι συμπιεσμένος, θα χάσει την ισορροπία του. Λογικό. Και δεν θα πάψει να αναζητά την πολυκοσμία.
Η Κέρκυρα είναι ένα μέρος που μπορεί να γιάνει και τις δύο νόσους ενός Αθηναίου. Οποιουδήποτε Αθηναίου, αλλά περισσότερο του πιο δύσκολου. Μιλάμε για ένα νησί που έχει 100 χιλιάδες μόνιμους κατοίκους πάνω κάτω. Έχει ολάνθιστα σοκάκια και αφθονία σε επιλογές διασκέδασης. Εστιατόρια προφανώς. Πολλά. Με πολλούς σεφ υψηλών προδιαγραφών. Έχει όμως και καλό παραδοσιακό φαγητό, που μπορείς να φτιάξεις μόνος με ελάχιστα χρήματα. Όπως το περίφημο τσιγαρέλι…
Μια από τις πιο γνωστές συνταγές που θα συναντήσετε εάν επισκεφθείτε το νησί της Κέρκυρας είναι τα τσιγαριαστά χόρτα ή τσιγαρέλια όπως τα αποκαλούν στο νησί. Πρόκειται για διάφορα άγρια χόρτα τα οποία τρώγονται στην Κέρκυρα κατά τη διάρκεια κυρίως της Σαρακοστής, αλλά και ολόκληρο τον χρόνο. Επίσης, ειδικά το καλοκαίρι που το νησί είναι γεμάτο τουρίστες, τα τσιγαρέλια αποτελούν εκλεκτό και περιζήτητο έδεσμα.
Η συνταγή είναι αρκετά πικάντικη και οι ρίζες της βρίσκονται στο μακρινό παρελθόν όταν οι Κερκυραίοι χωρικοί, μη έχοντας τι άλλο να φάνε, μάζευαν άγρια χόρτα από τα χωράφια τους και για τον εμπλουτισμό της γεύσης τους, συνήθιζαν να τα τρώνε με την προσθήκη μπόλικης κόκκινης πάπρικας, για αυτό άλλωστε αποκαλείται και φαγητό των φτωχών. Η Κέρκυρα άλλωστε φημίζεται για τα αγριολάχανα που μπορεί κανείς να συλλέξει, ειδικά στα χωριά του νησιού καθόλη τη διάρκεια του χρόνου.
Εάν δεν μπορείτε να βρείτε αγριολάχανα, η συγκεκριμένη συνταγή μπορεί να γίνει και με άλλα χόρτα όπως σέσκουλα, σπανάκι, αλλά και άλλα. Ένα πεντανόστιμο φαγητό, σχεδόν… τσάμπα που ξετρελαίνει μικρούς, μεγάλους και τουρίστες! Απολαύστε το!
