Η διαδικασία αναζήτησης πλανητών που θα μπορούσαν υπό πολύ συγκεκριμένες συνθήκες να φιλοξενήσουν κάποια μορφή ζωής, αποτελεί μια αέναη ανάγκη της ανθρωπότητας. Μέχρι σήμερα, ο άνθρωπος αναζητά υπάρχοντες πλανήτες που θα ήταν κατάλληλοι.
Αν και έχουν βρεθεί κάποιοι εξωπλανήτες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν έναν σταθμό ύπαρξης της ζωής, ιδιαίτερα στο μέλλον κατόπιν ανάπτυξης συγκεκριμένων χαρακτηριστικών ατμόσφαιρας, η αναζήτηση δεν έχει προσφέρει κάτι απτό.
Όλα αυτά βέβαια μπορεί να αλλάξουν μετά την έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Nature Astronomy, όπου μια ομάδα αστρονόμων από το Πανεπιστήμιο του Λέιντεν υποστηρίζει ότι βρήκε την πηγή της διαστημικής ύπαρξης.
Η δημιουργία κάθε πλανήτη γίνεται μετά από μια αλληλουχία διαστημικών διεργασιών, οι οποίες έχουν τη γέννηση τους στην απελευθέρωση χημικών στοιχείων που οδηγούν στον σχηματισμό. Τα χημικά στοιχεία δε βρίσκονται ελεύθερα από πάντα στο διάστημα. Είναι εγκλωβισμένα σε νεφελώματα, η έκρηξη των οποίων γεννά τα άστρα και απελευθερώνει τα στοιχεία αυτά για να περιπλανηθούν στο χάος, να μεταφερθούν, να προσκολληθούν σε υπάρχοντα σώματα και να μεταμορφώσουν την εικόνα τους.
Η μεθανόλη είναι ένα κύριο συστατικό σχηματισμού ζωής και οι ερευνητές βρήκαν μεγάλες ποσότητες μεθανόλης σε έναν πλανητικό δίσκο αερίων και σκόνης που εμφανίζεται συνήθως γύρω από νεογέννητα άστρα. Καθώς αυτός ο δίσκος έχει πολύ υψηλή θερμοκρασία για να σχηματίστηκε μέσα του η μεθανόλη, η πιθανότερη εξήγηση είναι πως όλα τα στοιχεία, ο δίσκος και το άστρο δηλαδή, προήλθαν από την έκρηξη του νεφελώματος.
Αυτή η εξήγηση οδηγεί και σε ένα άλλο συμπέρασμα τους επιστήμονες που θεωρούσαν ότι όλα τα συστατικά δημιουργίας πλανητών και διαστημικών σωμάτων δεν προϋπάρχουν, αλλά παράγονται από την αρχή μαζί με το ξεκίνημα των σωμάτων αυτών. Η οργανική χημεία δηλαδή φαίνεται πως δεν παράγεται επειδή υπάρχει σε ένα σημείο ένα άστρο κι ένας πλανητικός δίσκος, αλλά προϋπάρχει αυτών και μεταφέρεται στο διάστημα μέχρι κάποια βαρυτική έλξη να την κρατήσει σε κάποιο χώρο.
Η Άλις Μπουθ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, και οι συνεργάτες της χρησιμοποίησαν το ραδιοτηλεσκόπιο ALMA που βρίσκεται στην Ατακάμα της Χιλής και εστίασαν σε ένα νεαρό άστρο με όνομα HD 100546 που βρίσκεται 360 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Γύρω από το άστρο εντοπίστηκε η μεθανόλη που φαίνεται να δημιουργεί ένα κύκλωμα για ζωτικά μόρια, όπως αμινοξέα και πρωτεΐνες.
Καθώς η μεθανόλη παράγεται από την αντίδραση που έχουν το υδρογόνο και το παγωμενό μονοξείδιο άνθρακα και παγώνει σε θερμοκρασίες κάτω από τους -253 βαθμούς Κελσίου. Ο δίσκος όμως βρίσκεται δίπλα σε ένα άστρο που έχει θερμοκρασία 9.700 βαθμούς Κελσίου, δηλαδή 4.000 βαθμούς παραπάνω από τον Ήλιο!
Επομένως, η μεθανόλη στον δίσκο έχει καταγωγή στο διαστρικό νεφέλωμα που σχημάτισε και το ίδιο το άστρο.
Αυτή η ανακάλυψη δίνει μια κατεύθυνση στους επιστήμονες να ερευνήσουν κι άλλα άστρα με παρόμοια χαρακτηριστικά γύρω τους, ώστε να δουν αν πρόκειται για ένα κατά τύχη κοσμικό συμβάν ή είναι μια συνήθης διεργασία στο διαστρικό σύστημα. Αν αποδειχθεί το δεύτερο, τότε αλλάζει όλος ο χάρτης εξερεύνησης ζωής στον γαλαξία μας και αποκτούν μια διαφορετική ερμηνεία διάφορα κοσμικά φαινόμενα.
Πηγή: sciencenews.org
Φωτογραφία: pexels.com