Πάτησε τον απαράβατο κανόνα: Ο Έλον Μασκ αλλάζει την συνταγή που έκανε τόσο πετυχημένο το twitter

Ξεχάστε ό,τι ξέρατε...

Αν δεν υπήρχε η «Λάμψη» του αξεπέραστου Νίκου Φώσκολου θα μιλούσαμε για ένα από τα πιο… μακροσκελή σήριαλ των τελευταίων πάρα πολλών ετών, καθώς μέχρι να φτάσει στο βεβιασμένο happy end (;) χρειάστηκε να παιχτούν απειράριθμα επεισόδια- τα οποία, μεταξύ μας, δεν ήταν και τόοοοοοσο καλογραμμένα.

Αναφερόμαστε- όπως ίσως και να καταλάβατε αν διαβάσατε τον τίτλο του άρθρου και δεν σας ανάγκασε κάποιος δια της βίας να κλικάρετε το συγκεκριμένο άρθρο, πριν προλάβετε να δείτε το οτιδήποτε- στην εξαγορά του twitter από τον Έλον Μασκ, η οποία ολοκληρώθηκε με καθυστέρηση 6 περίπου μηνών.

Ο πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη έδωσε, ως γνωστόν, περίπου 44.000.000.000 δολάρια (κι επειδή ορισμένοι, σαν εμάς, είστε της θεωρητικής κατεύθυνσης, ας το δούμε και ολογράφως: σαράντα τέσσερα δισεκατομμύρια δολάρια) κι έκανε δική του τη δημοφιλή πλατφόρμα.

Αφού, λοιπόν, απέδειξε εμπράκτως πως το επιχειρηματικό του δαιμόνιο αποτέλεσε τροχοπέδη στα σχέδιά του να γίνει ένας σούπερ πετυχημένος stand-up comedian (γιατί, ξέρετε, θα γινόταν: την πρώτη μέρα εμφανίστηκε στα γραφεία του twitter με έναν… νεροχύτη, για να οπτικοποιήσει το “Let that sink in”, του γεγονότος δηλαδή ότι έκανε δικό του το twitter), θέλησε ν’ αφήσει τάχιστα το στίγμα του.

Τι έκανε ο δαιμόνιος Έλον;

Ξεκίνημα με το… αριστερό: αρχικά ανέβασε με τη μία την τιμή της premium συνδρομής (αυτό το μπλε τικ, δηλαδή, που βλέπουμε στους λογαριασμούς επωνύμων, εταιριών κτλ) από τα 8 δολάρια τον μήνα στα 20 (19,99, μη λέμε ανακρίβειες) και στην συνέχεια αποφάσισε να κάνει ένα δώρο γνωριμίας στους εργαζομένους της εταιρίας, απολύοντας με τη μία 3.700 εξ αυτών.

Κι επειδή, κατά πώς φαίνεται, αυτή η εντυπωσιακή αρχή δεν ήταν αρκετή στον κ. Μασκ, ξεκίνησε ν’ ασχολείται μετά μανίας με το να βρει τρόπους που θα τον κάνουν ακόμα πιο λαοφιλή και αξιαγάπητο στο ευρύ κοινό.

Και το βρήκε: μέσω ενός προσωπικού tweet ανακοίνωσε πως το twitter λίαν συντόμως θα δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες του να γράφουν βαθυστόχαστα σεντόνια, τα οποία δε θα περιορίζονται από τους 280 (140 ήταν αρχικά) χαρακτήρες που αποτελούν το «ταβάνι» των στάτους τώρα.

Ο Μασκ λέει πως αυτό θα γίνει για να μην υπάρχουν τα (όντως) αποκρουστικά screenshots από το notetpad που πολλοί χρήστες επικολλούν σε φωτογραφίες κάτω από τα ποσταρίσματά τους, σε μια προσπάθεια να «πουν» περισσότερα.

Βέβαια, εδώ τίθεται ένα θέμα αρχής: το tweet- όπως μαρτυρά και η ίδια η λέξη- είναι κάτι σύντομο, κάτι μικρό, που βάζει το μυαλό σου να δουλέψει προκειμένου να βρεις τον τρόπο να χωρέσεις σε λίγους μόλις χαρακτήρες αυτό που θέλεις να πεις.

Αυτή ήταν και η (πρώτιστη) μαγεία του twitter, εκείνο που το έκανε πραγματικά ξεχωριστό εν συγκρίσει με τα υπόλοιπα social media.

Αν είναι να διαβάζουμε αναλύσεις επί αναλύσεων όπως συμβαίνει στο Facebook, φερ’ ειπείν, όπου και μπορείς να επικολλήσεις στο προφίλ σου σε μορφή στάτους ολόκληρη την Οδύσσεια κι από κάτω την Ιλιάδα, τότε ποια η διαφορά;

Ουδείς αμφισβητεί τις αγνές (ενός λεπτού ηλεκτρονική σιγή…) προθέσεις του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο, όμως κάτι μας λέει πως, κύριε Έλον μας, δεν ξεκινήσαμε και πολύ καλά εδώ.

Αν θέλετε απόδειξη για τα λεγόμενά μας, σκεφτείτε πως αυτό το άρθρο σε λίγο καιρό θα χωράει αυτούσιο σε ένα μόλις tweet του menshouse στην πλατφόρμα σας…