Ημέρα τελικού σήμερα και το Menshouse είπε να αφήσει τα γλυκανάλατα αφιερώματα για τους άλλους και να εστιάσει στα πιο σημαντικά. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Ακόμα και οι ουδέτεροι θα στηρίξουν μια απ’ τις δυο ομάδες γιατί δεν θα θέλουν να δουν έναν συγκεκριμένο παίκτη να σηκώνει την κούπα. Όχι, δεν είναι μόνο ο Κριστιάνο…
Υπάρχουν και πιο αντιπαθητικοί παίκτες στις τάξεις των δυο ομάδων, παίκτες που ποτέ και για κανέναν λόγο δεν θα ήθελες να δεις να πανηγυρίζουν σαν τρελοί.
5 συντάκτες του Menshouse.gr αποκαλύπτουν ποιος είναι ο δικός τους…μάνατζερ ράγκμπι. Ο πιο αντιπαθητικός παίκτης του τελικού, που δεν θα ήθελαν να δουν να το σηκώνει σήμερα
Δημήτρης Πετρίδης: Τζίτζι Μπουφόν
Μοιάζει με απτή, σχεδόν, κακία να πεις «Δε θέλω να δω τον Τζίτζι Μπουφόν να το σηκώνει» κι ενδέχεται να υποστείς επώδυνο λιθοβολισμό, καθώς «Έφτασε στα 39. Είναι τόσα χρόνια πιστός στην Γιουβέντους, δεν την παράτησε ούτε στη Β΄, έχει κατακτήσει τα πάντα εκτός από το Champions League, πρέπει να ολοκληρωθεί το υπέροχο ποδοσφαιρικό του παραμύθι με τον καλύτερο τρόπο» και ούτω καθεξής. Ναι, μόνο που… Μόνο που πριν καμιά δεκαριά χρόνια σ’ επίσκεψη της εθνικής Ιταλίας στην Πολωνία αρνήθηκε να πάει στο Άουσβιτς, φορώντας μπλουζάκι «Θάνατος στους επιζήσαντες». Μόνο που το 2010 στο ματς με την Σάμροκ Ρόβερς οι οπαδοί της Γιουβέντους φώναζαν ρατσιστικά συνθήματα κι αυτός σήκωσε το χέρι και πανηγύριζε μαζί τους. Μόνο που στην πρώτη του εμφάνιση ever είχε επιλέξει το 88, σ’ έναν επαίσχυντο συμβολισμό του “Heil Hitler”. Ο Τζίτζι Μπουφόν μπορεί να είναι ένας τεράστιος γκολκίπερ, όμως αυτό δεν αναιρεί πως πρόκειται για φασίστα περιωπής. Μαντέψτε τι από τα δύο είναι πιο σημαντικό στη ζωή.
Δημήτρης Καναβαράκης: Σέρχιο Ράμος
Που ‘ναι εκείνα τα ωραία χρόνια που χρησίμευε ως κώνος του Ροναλντίνιο και αργότερα του Μέσι σε κάτι τριάρες, πεντάρες και εξάρες; Εκείνος ο αμυντικός – κλαδευτήρι που κυνηγούσε σαν σκυλιασμένος Ουρουγουανός τον Αργεντίνο για να του κόψει την μπάλα εξελίχτηκε στον πιο clutch παίκτη της Ευρώπης, αλλάζοντας την ιστορία με αυτό που κάποτε έμοιαζε ένα κούφιο κεφάλι. Με αποφράδα αφετηρία εκείνο το γκολ του τελικού με την Ατλέτικο στο 93’ ο τύπος μετέτρεψε σε επαναλαμβανόμενη φάρσα τα buzzer beater, σηκώνοντας δύο Τσάμπιονς Λιγκ και τερματίζοντας φέτος την εντός συνόρων κυριαρχία της Μπάρτσα. Δεν αντέχεται άλλη άρση κούπας από τον πρώην πελάτη των culé. Πόσο μάλλον με ένα δικό του γκολ στα χασομέρια.
Στέργιος Πουλερές: Ζινεντίν Ζιντάν
Τη Ρεάλ δεν τη μπορώ καθόλου. Δεν τη μπορώ να χαίρεται, δεν τη μπορώ να πανηγυρίζει. Πέρσι πίστευα ότι πολύ δίκαια βρέθηκε στον τελικό. Φέτος πιστεύω ότι πολύ άδικα βρίσκεται εκεί. Με δικά μου κριτήρια. Λίγη σημασία έχουν. Στον τελικό στηρίζω Γιουβέντους. Λιγότερο γιατί είναι μια από τις δύο ομάδες που αγαπώ διαχρονικά (η άλλη είναι η Γιουνάιτεντ). Περισσότερο γιατί δεν θέλω να πάρει δεύτερη σερί κούπα. Όχι η Ρεάλ. Ο Ζιντάν. Ναι, ήταν ένας από τους 10 καλύτερους παίχτες των προηγούμενων 3-4 δεκαετιών. Ναι, τον έχω εξυμνήσει. Τον παίχτη όμως. Τον προπονητή δεν μπορώ ακόμα να τον αποδεχτώ. Θεωρώ ότι έχει σταθεί περισσότερο τυχερός παρά ικανός. Κι ας λένε ό,τι θέλουν για τη σχέση τύχης και δυνατού-ικανού. Είναι ο Σφαιρόπουλος του ποδοσφαίρου. Καλός σε ζητήματα διαχείρισης παιχτών, σε πειθαρχία, αλλά προπονητικά ελάχιστα ως τίποτα. Η αντιπάθεια μου για τον προπονητή Ζιντάν είναι τέτοια που δεν με νοιάζει καθόλου ο Κριστιάνο της Ρεάλ φέτος.
Ερρίκος Βούλγαρης: Τζόρτζιο Κιελίνι
Σαν πιστός οπαδός του ιταλικού ποδοσφαίρου και ιδιαίτερα των Ιταλών αμυντικών που τίμησαν τον θεσμό με το περιποιημένο τους μαλλί, τις ανδροπρεπείς κορμοστασίες τους δε θα μπορούσα παρά να μην θέλω να πάρει το κύπελλο του Τσάμπιον Λιγκ ο Γιώγρης ο Κιελίνι. Γιατί αυτός ακριβώς είναι. Ένας μπαρμπα-Γιώργος που ανεξάρτητα αν είναι καλός αμυντικός δε θα μπορέσει ποτέ σαν παρουσία να μπει στα παπούτσια ενός Πάολο Μαλντίνι, ενός Αλεσσάντρο Νέστα, ενός Πάολο Καναβάρο. Με όσες δαγκωνιές και να καταλήξει στην πλάτη του στο τέλος ενός ματς. Με όσα δεμένα κεφάλια, ματωμένα χείλη ή καμπούρες στην πλάτη σαν τον Κουασιμόδο και να παίξει δε θα τον λυπηθούμε.
Νικόλας Ακτύπης: Φάμπιο Κοεντράο
Δεν είναι πως τον θεωρώ κακό ποδοσφαιριστή. Μια χαρά μπακ είναι. Όχι, όμως, για μια ομάδα του επιπέδου της Ρεάλ Μαδρίτης. Και όχι για να κατακτήσει ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ Champions League πριν καν κλείσει τα 30! Η ντεκαπάζ στο κεφάλι του θα μπορούσε να είναι επαρκής λόγος για να μην θες να τον δεις να σηκώνει την κούπα, αλλά η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη είναι ακόμη μεγαλύτερος. Ο Φάμπιο ο Κοεντράο με τρεις μόλις συμμετοχές στη φετινή Liga, κρέμασε ήδη στο στήθος του το μετάλλιο του πρωταθλητή Ισπανίας. Ο Φάμπιο ο Κοεντράο έχει παίξει μόνο 96 λεπτά στο Champions League και θέλει να πανηγυρίσει και αυτόν τον τίτλο.
Ο Φάμπιο ο Κοεντράο παίρνει και 5 εκατομμύρια το χρόνο μας το… παίζει μάγκας! Όχι, η πρόκληση της ντεκαπάζ δεν θα περάσει. Forza Juve!