Εξαιρώντας τους φίλους της Ρεάλ Μαδρίτης, που αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του ένα μεγάλο αρχηγό, ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει ένα γλουτόπαιδο που -για να τα λέμε όλα- είναι ΚΑΙ μεγάλος αρχηγός. Ο λόγος για τον Σέρχιο Ράμος. Τον ηγέτη που όλοι θα ήθελαν στην ομάδα τους, αλλά κράζουν ανηλεώς για την μπερδεμένη μεταξύ γνήσιας μαγκιάς και ξεκάθαρης αλητείας συμπεριφοράς του στο γήπεδο. Είναι αυτή η μίξη που κάνει τον μπακ της «βασίλισσας» αυτό ακριβώς που είναι (ΟΚ και μερικά καντάρια μπάλας) και παράλληλα τον μετατρέπει σε στόχο όλης της ανθρωπότητας όταν κάνει κάτι σαν κι αυτό που επιφύλαξε στον Σαλάχ. Για να είμαστε δίκαιοι πάντως, ο ποδοσφαιρικός κόσμος είναι γεμάτος από παίκτες που μισήθηκαν για ανάλογα περιστατικά.
Ματεράτσι (Διότι προσβολές για αδερφές στον Ζιζού δεν περνάνε)
Δεν ήταν η πρώτη φορά που μια κεφαλιά σε ποδοσφαιρικό αγώνα θα έμενε στην ιστορία. Για παράδειγμα, υπάρχει εκείνο του Χαριστέα κόντρα στην Πορτογαλία το 2004, που μας μετέτρεψε στο μεγαλύτερο θαύμα της ανθρωπότητας από την εποχή που κάποιος στην Κανά πριν 2000 χρόνια παραπονέθηκε πως τελείωσε το κρασί κι έτυχε να τον ακούσει ο Ιησούς. Στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου ο «Μεσσίας» για τους Γάλλους δεν ήταν άλλος από τον Ζινεντίν Ζιντάν. Έχοντας ήδη ανακοινώσει την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, το ματς απέναντι στην Ιταλία θα ήταν η τελευταία παράσταση του κορυφαίου της προηγούμενης εποχής.
Στο 110′ ο Ματεράτσι έγινε η αιτία για να γίνει και ο ίδιος και ο Ζιζού meme. Το «trash talking» του Ιταλού συμπεριλάμβανε και δυο λογάκια για την αδερφή του σημερινού προπονητή της Ρεάλ Μαδρίτης, που χωρίς να το πολυσκεφτεί του έσκασε μια κουτουλιά στο στήθος, η οποία τον έριξε νοκ άουτ. Και μετά σου λένε πως οι κεφαλιές δεν ήταν το δυνατό του σημείο…
Γκοϊγκοετσέα (Γιατί λίγο έλειψε να στερήσει από τον κόσμο τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή στη Γη)
Στις λίστες των ποδοσφαιριστών που μισήθηκαν πιο πολύ κι από τις ρυζογγκοφρέτες ως σνακ εύκολα παίρνει θέση ο Άντονι Γκοϊγκοετσέα. Με λίγα λόγια θα μπορούσε να περιγραφεί ως δρεπάνι με σορτσάκι, φανέλα και εξάταπα που ενσάρκωνε την αδάμαστη βάσκικη ψυχή αγωνιζόμενος για την Μπιλμπάο. Μπορεί όλοι λίγο-πολύ να βλέπουμε με συμπάθεια τον συγκεκριμένο λαό, γοητευμένοι από τον αγώνα τους για ανεξαρτησία, αλλά είναι αλήθεια πως μια συστολή με τους ξένους πάντα την είχαν. Ο Μαραντόνα δεν αποτελούσε εξαίρεση. Κι ας ήταν ο άνθρωπος που θα γινόταν ο κορυφαίος του κόσμου. Κι ας είχε έρθει στην Ισπανία ως η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία. Κι ας είχε γίνει ο πρώτος παίκτης της Μπαρτσελόνα που χειροκροτήθηκε ποτέ από Μαδριλένους μέσα στο Μπερναμπέου.
Τον Σεπτέμβρη του ’83 οι «μπαλουγκράνα» έχοντας κατακτήσει Κύπελλο και Σούπερ Καπ, ονειρεύονται και το πρωτάθλημα. Ο Ντιέγκο δίχως αμφιβολία θα είναι το μεγάλο τους όπλο μέσα στη χρονιά. Δεν ήταν, όμως, γραφτό να συμβεί.
Αν το βίντεο δεν σας έκανε να καταλάβατε τι ακριβώς έκανε ο «χασάπης του Καμπ Νόου», ίσως σας βοηθήσει το ιατρικό ανακοινωθέν. «Κάταγμα περόνης του αριστερού αστραγάλου με απόκλιση και σχίσιμο του εσωτερικού πλευρικού συνδέσμου». Δηλαδή 4 μήνες έξω. Όπως εξομολογήθηκε ο Μαραντόνα αυτός ο τραυματισμός ήταν η αιτία της γνωριμίας του με την κόκα. Όταν ξαναντάμωσαν με τον Γκοϊγκοετσέα, ο Μαραντόνα θα βγει εκτός εαυτού και σε μια από τις μεγαλύτερες εκρήξεις που έχει δει το ποδόσφαιρο, θα αρχίσει να μοιράζει κλωτσιές, μπουνιές και κουτουλιές σε όποιον έβρισκε μπροστά του. Άντονι Γκοϊγκοετσέα, η Νάπολι σε ευγνωμονεί. Μετά από αυτό ο Ντιέγκο πήρε μεταγραφή και ο Βάσκος έγινε μαύρο πανί για τους Καταλανούς στον αιώνα των αιώνων.
Ζούνιγκα (Επειδή τραυμάτισε το next big thing της εθνικής Βραζιλίας)
Κουστά-στραβά η Βραζιλία φτάνει στα προημιτελικά του Μουντιάλ που φιλοξενεί η ίδια. Όλοι προσποιούνται πως δεν παρατηρούν τον «ελέφαντα στο δωμάτιο», το γεγονός δηλαδή πως η συγκεκριμένη ομάδα είναι περίπου για τα μπάζα και ότι δεν θα έχει την παραμικρή ελπίδα απέναντι σε ζόρικο αντίπαλο. Ωστόσο, βαθιά θρησκευόμενοι άνθρωποι οι ντόπιοι, προσεύχονται να βάλει ο Θεός το χέρι του. Ή έστω ο Νεϊμάρ το πόδι του.
Τελικά εκείνος που θα βάλει το πόδι είναι ο Ζούνιγκα. Στην πλάτη του Βραζιλιάνου σταρ… Και θα τον θέσει εκτός διοργάνωσης. Ένα ολόκληρο έθνος θεωρεί τον Κολομβιανό χειρότερο δολοφόνο και από τον (ξέρω ‘γω… πείτε έναν serial Killer). Την ώρα που βγαίνει εκτός αγώνα πιθανότατα ο Νεϊμάρ να καταριέται τον αντίπαλο και την τύχη του. Ελάχιστες μέρες αργότερα, παρακολουθώντας τους συμπαίκτες του να διασύρονται από τα «παντσερ», μάλλον αισθανόταν μια χαρά στο κρεβάτι του πόνου. Ο «Άγιος Ζούνιγκα» και η αγαρμποσύνη του ήταν ο μόνος λόγος που δεν συνδέθηκε το όνομά του με την ιστορική ξεφτίλα της «εφτάρας» από την ανηλεή Γερμανία. Και, όχι, η «σελεσάο» δεν θα γλίτωνε το «ξεβράκωμα» ούτε με την πριμαντόνα της Παρί στη σύνθεσή της.
Πλατινί (Για τον πανηγυρισμό του στο γκολ που έδωσε στη Γιουβέντους το Κύπελλο Πρωταθλητριών στο Χέιζελ)
Εκείνοι οι λίγοι που δεν είχαν βάλει τον Μισέλ Πλατινί στη «μαύρη λίστα» από το 1985 κιόλας, το έκαναν όταν βγήκαν στη φόρα τα «άπλυτά» του την περίοδο που εξαργύρωνε τα γηπεδίσια γαλόνια του ως πρόεδρος της UEFA. Ή όταν μαρτυρούσε δίχως ξύλο πως ως μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γαλλίας το 1998, πείραξε τα «ζάρια» ώστε να έρθουν -εντελώς τυχαία- εξάρες για τους οικοδεσπότες στην κλήρωση για το πρόγραμμα και τις έδρες των αγώνων. Αν και καταδικαστέα, τα παραπάνω είναι μάλλον ψιλοπράγματα. Τουλάχιστον συγκρινόμενα με τη μέγιστη ύβρη που ενδεχομένως έχει σημειωθεί σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Έχοντας προηγηθεί βίαιος και φρικτός θάνατος δεκάδων οπαδών της ομάδας σου και το γκολ της νίκης προέρχεται από μια λανθασμένη απόφαση, καλό είναι ο πανηγυρισμός σου να είναι λιγάκι πιο ταπεινός. Να δείχνει και κάποιο σεβασμό και σ’ εκείνους που έφυγαν άδικα και δεν πρόλαβαν να δουν τη Γιουβέντους για πρώτη φορά στην κορυφή της Ευρώπης.
Σουμάχερ (Επειδή δεν πλήρωσε για τα δόντια του Μπατιστόν)
Στις μέρες μας το επώνυμο Σουμάχερ είναι συνδεδεμένο με τον πρώην πρωταθλητή της Formula 1 και το δράμα που περνά παραμένοντας σε κώμα. Οι πιο παλιοί όμως, σίγουρα θα θυμούνται τον Χάραλντ, τον τερματοφύλακα της εθνικής Γερμανίας στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Κι αν κάποιων ενδεχομένως η μνήμη να έχει αδυνατίσει, δεν ισχύει το ίδιο και με τον Πατρίκ Μπατιστόν. Τον άνθρωπο που ένιωσε καλά στο πετσί του τις «ικανότητες» του κατά τα άλλα πραγματικά σπουδαίου γκολκίπερ.
Στο ημιτελικό -ουσιαστικά- του Μουντιάλ του 1982 ο Μπατιστόν πέρασε ως αλλαγή και δέκα λεπτά αργότερα βρέθηκε φάτσα με το γκολ. Η έξοδος του Σουμάχερ έφερε μια σφοδρή σύγκρουση που είχε ως αποτέλεσμα να χάσει την ευκαιρία, δύο δόντια, τις αισθήσεις του, το σφυγμό του και παραλίγο τη ζωή του. Μετά το τέλος του ματς ο Γερμανός αρκέστηκε να δηλώσει «αν το πρόβλημά του είναι μερικά σπασμένα δόντια, θα πληρώσω για εμφυτεύματα»… Σε μια επίδειξη σωστής κρίσης (!) ο διαιτητής δεν έδειξε καν κάρτα ή έστω φάουλ. Η συγκεκριμένη φάση είναι ένας από τους λόγους που τα «πάντσερ» παραμένουν σε μεγάλο βαθμό η λιγότερο δημοφιλής ποδοσφαιρική φυλή του πλανήτη. Μερικά χρόνια αργότερα πάντως, ο άνθρωπος ζήτησε συγγνώμη…