Από τη μία, η λάμψη. Το χειροκρότημα. Η συγκλονιστική στιγμή που κάποιος κόβει πρώτος το αόρατο νήμα κι εν συνεχεία ανεβαίνει στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου για ν’ ακουστεί ο εθνικός ύμνος της πατρίδας του.
Ή, ακόμη, μια στιγμή που κάνει κάθε πιθανή κι απίθανη τρίχα του κορμιού σου να υπακούσει στο άηχο «εγέρθητι!»- σαν αυτήν, δηλαδή, που διαδραματίστηκε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Λονδίνου, όταν και ο νικητής της κούρσας των 100 μέτρων, ο Τζάστιν Γκάτλιν, υποκλίθηκε στον ζωντανό θρύλο (μα μόλις 3ο…) Γιουσέιν Μπολτ.
Από την άλλη, ωστόσο, υπάρχει η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Αυτή, δηλαδή, που κατατάσσει τον στίβο στην νούμερο 1 (μαζί με την ποδηλασία) θέση των αθλημάτων στα οποία το ντόπινγκ αισθάνεται σαν στο σπίτι του και κάνει καθημερινό πάρτι.
Με δεδομένο πως ο θριαμβευτής Γκάτλιν δεν είναι θιασώτης του «Μακριά κι αγαπημένοι» όσον αφορά στο ντοπάρισμα, το menshouse.gr αποφάσισε να βρει τις 6 πιο «στιγματισμένες» κούρσες όλων των εποχών.
Πάρτε θέσεις στο βατήρα λοιπόν και… πάμε!
Μπεν Τζόνσον, 1988, Σεούλ
Ο… μπαμπάς όλων των αθλητικών σκανδάλων «γεννήθηκε» στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, καταγράφοντας την πιο διαβόητη περίπτωση ντοπαρίσματος στα χρονικά: ο Καναδός Μπεν Τζόνσον με τα κίτρινα μάτια (spoiler alert: υπάρχει λόγος για το χρώμα τους…) κάνει το εξωπραγματικό, για την εποχή, 9’ 79” συνθλίβοντας το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα και κερδίζοντας τον μεγάλο Καρλ Λιούις.
Προσωρινά, δηλαδή. Γιατί 3 μέρες αργότερα ανακοινώθηκε πως «πιάστηκε» στον έλεγχο να έχει κάνει χρήση στανοζολόλης- μιας ουσίας που σε μετατρέπει από ράθυμο δίποδο σε Flash που κερδίζει και άλογα- και του αφαιρέθηκε το μετάλλιο.
Το όμορφο της όλης υπόθεσης, ωστόσο, είναι πως μονάχα ο αφέτης δεν ήταν ντοπέ σ’ εκείνη την κούρσα: οι 6 από τους 8 σπρίντερ του τελικού (του Καρλ Λιούις συμπεριλαμβανομένου) ή συνελήφθησαν ντοπαρισμένοι ή ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα ντόπινγκ μεταγενέστερα.
Οι φήμες της εποχής που έλεγαν πως είχαν δει με τα ίδια τους τα μάτια την ένδειξη στο στάδιο “Silver Alert: χάθηκαν όλοι οι καθαροί αθλητές. Μπορείτε να βοηθήσετε;”, ελέγχονται ως απολύτως ακριβείς.
Μάριον Τζόουνς, 2000, Σύδνεϋ
Η «απάντηση» του ασθενούς φύλου στους άνδρες- ό,τι μπορείτε να κάνετε εσείς, μπορούμε κι εμείς. Ίσως, μάλιστα, και καλύτερα: η Αμερικανίδα αθλήτρια στους Ολυμπιακούς του 2000 σάρωσε τον ανταγωνισμό κατακτώντας 5 ολόκληρα μετάλλια, όμως η χαρά της αποδείχτηκε εφήμερη.
Το δύσκολα ανιχνεύσιμο- και πανάκριβο…- THG έρρεε σε ποσότητες που παρέπεμπαν σε μαινόμενο καταρράκτη στο αίμα της Τζόουνς, η οποία μετά την έκρηξη του σκανδάλου BALCO (το εργαστήριο που παρήγε, δηλαδή, το THG) μια 7ετία αργότερα αναγκάστηκε να παραδεχτεί πως είχε πάρει κι αυτή σούπερ- μαντολίνι.
Μάλιστα, στον μνημειώδη τελικό των 100 μέτρων- εκεί που η Μάριον «πετούσε»- συνέβη το εξής… πρωτοποριακό: μετά την αφαίρεση του χρυσού μεταλλίου από την Αμερικανίδα, αυτό θα έπρεπε να περάσει στον λαιμό της δεύτερης, μόνο που στο μεσοδιάστημα είχε προλάβει να μπλεχτεί με το ντόπινγκ και εκείνη.
Ποιο ήταν τ’ όνομά της;
Κατερίνα Θάνου…
Τιμ Μοντγκόμερι, 2002, Παρίσι
Το έτερον ήμισυ, για μία περίοδο, της Μάριον Τζόουνς αποδείχτηκε πως μοιραζόταν τα πάντα με την κοπέλα του- από την αγάπη τους για τα 100 μέτρα μέχρι την σύριγγα με την οποία «χτυπούσαν» τα προϊόντα της BALCO.
Ο Αμερικανός ήταν ο εκλεκτός του εργαστηρίου για το πρόγραμμα «Παγκόσμιο ρεκόρ στην κούρσα της μιας ανάσας: Αυτή τη φορά είναι προσωπικό». Τα κατάφερε το 2002 στο Παρίσι με 9.78, όμως το κορμί του ήταν γεμάτο από το στεροειδές THG και, μοιραία, ο εντυπωσιακός του χρόνος σβήστηκε.
Τιμ-αλάκας, θα μπορούσε να πει κανείς.
Και δε θα είχε και άδικο.
Ασάφα Πάουελ, 2007, Ριέτι
Πριν έρθει μ’ εκκωφαντικό τρόπο στο προσκήνιο η «Αστραπή» Μπολτ, ο Τζαμαϊκανός που λογιζόταν ως ο ταχύτερος άνθρωπος του κόσμου ονομαζόταν Ασάφα Πάουελ.
Ο Πάουελ στο grand prix του Ριέτι του 2007 είχε σημειώσει νέο παγκόσμιο ρεκόρ με 9.74 στα 100 μέτρα και συνέχισε να βρίσκεται σε ανταγωνιστικό επίπεδο και τα επόμενα χρόνια, όμως η φούσκα έσκασε απότομα το 2013 όταν βρέθηκε θετικός στη χρήση της ουσίας οξιλοφρίνης (ρητορικό ερώτημα: γιατί όλες οι ντόπες έχουν τα δυσκολότερα ονόματα στον κόσμο;).
Από κείνο το σημείο και μετά άρχισε η κατακόρυφη πτώση του Ασάφα, που έγινε ένας Πάουελ που ξέμεινε από power.
Τάισον Γκέι, 2008, Όρεγκον
Παγκόσμιος πρωταθλητής το 2007 τόσο στα 100, όσο και στα 200 μέτρα. Έπειτα, ακόμα ένα «θύμα» του ανίκητου σε σημαντική διοργάνωση (μέχρι χθες) Μπολτ. Μόνο που ο Μπολτ είναι Τζαμαϊκανός, σωστά;
Σωστά. Επομένως, δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στα trials των ΗΠΑ πίσω στο 2008 στο Όρεγκον. Εκεί, ο Τάισον Γκέι έκανε παγκόσμιο ρεκόρ που- λόγω ευνοϊκού ανέμου- δε μέτρησε, όμως και πάλι το 9.68 παραμένει ένας ασύλληπτος χρόνος.
Ασύλληπτος έμενε για μεγάλο διάστημα και ο ίδιος ο Γκέι, μέχρι το 2013. Τότε, τον τσάκωσαν για χρήση απαγορευμένων ουσιών, με αποτέλεσμα ν’ αποσύρει τη συμμετοχή του από το παγκόσμιο της Μόσχας εκείνο το καλοκαίρι και ν’ ακολουθήσει η καριέρα του πτωτική πορεία.
Ή, ακριβέστερα, να κάνει ελεύθερη πτώση.
Τζάστιν Γκάτλιν- Γιόχαν Μπλέικ, 2012, Λονδίνο
Ονομάστηκε- και όχι άδικα- «Η κούρσα του αιώνα»: στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012, στον τελικό των 100 μ. συμμετείχαν τουλάχιστον 5 ντοπαρισμένα ιερά τέρατα: Μπολτ, Πάουελ, Μπλέικ, Γκάτλιν και Γκέι.
Ο «καθαρός» Γιουσέιν πήρε το χρυσό με νέο Ολυμπιακό ρεκόρ (9.63), με τον Μπλέικ να έρχεται δεύτερος και τον Γκάτλιν τρίτο. Κι εδώ, στις δύο χαμηλότερες θέσεις του βάθρου, ξεκινάει το πρόβλημα: ο μεν Μπλέικ είχε φάει καμπάνα πίσω στο 2009 για χρήση της ουσίας methyl-2-hexanamine, ο δε Γκάτλιν- που κέρδισε χθες τους άλλους 2- θα έπρεπε να βλέπει τον αγώνα από το σπίτι του.
Ο λόγος, απλός: το 2001 βρέθηκε θετικός σε έλεγχο για αμφεταμίνες και η IAAF τον τιμώρησε με διετή αποκλεισμό, ενώ το 2006 πέρασε στο επόμενο επίπεδο, κάνοντας χρήση τεστοστερόνης και φτάνοντας σε νούμερα που θα σημείωναν 8 Ζαγοράκηδες μαζί. Αντί για ισόβιο αποκλεισμό, τιμωρήθηκε, εν τέλει, με 4 χρόνια, με αποτέλεσμα χθες- κατά σύμπτωση- στο Λονδίνο να συμμετάσχει κανονικά και να στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής.
Σσσσς, όπως έκανε στους θεατές ο Αμερικανός που τον γιουχάρανε φέρνοντας επιδεικτικά το δάχτυλο στα χείλη.
Σσσσσωραίος- αν και λίγο ντοπέ- θα προσθέταμε εμείς.