Δεν γίνεται, δεν μπορεί να μη θυμάστε το πιο αγαπημένο, το πιο cult παιχνίδι που έχουμε δει στην ελληνική τηλεόραση. Αν έχετε πατήσει τα τριάντα είναι πιο σίγουρο και απ’ το θάνατο ότι θα θυμάστε τα «Παιχνίδια χωρίς σύνορα».
Το παιχνίδι ήταν ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα της EBU, το οποίο ξεκίνησε το 1965 και είχε ως στόχο τη συμφιλίωση των νέων της μεταπολεμικής Ευρώπης, μέσα από ευρηματικά παιχνίδια στα οποία διαγωνίζονταν δήμοι και κοινότητες από διαφορετικές χώρες.
Η Ελλάδα πήρε μέρος στο παιχνίδι από το 1993 έως το 1999. Τα χρόνια αυτά ήταν υπερκαρκετά για να βρουν οι νέοι της χώρας μας τον νέο τους τηλεοπτικό έρωτα.
Ό,τι και να σας πούμε για τα «Παιχνίδια χωρίς σύνορα» θα είναι λίγο, αν δεν τα έχετε δει. Ήταν πιο δύσκολο απ’ το Survivor (τα αγωνίσματαχαχαχα), πιο cult από τη Eurovision, με ανατροπές μεγαλύτερες και απ’ το Star Academy! Ναι, καλά καταλάβατε. Μιλάμε για αληθινό περιβόλι…
Η χώρα μας σημείωσε σημείωσε τρεις νίκες, αλλά καμία σε τελικό: Το 1995 με τη Ρόδο στο Μιλάνο, με την Πάτρα, το 1995 στη Μάλτα με 59 βαθμούς και με την Κομοτηνή στο Τρέντο το 1998 με 83 βαθμούς.
Παρουσιαστές του συγκεκριμένου αριστουργήματος ήταν πολλοί. Ονόματα βαριά σαν ιστορία. Από τη Δάφνη Μπόκοτα, μέχρι τον Κώστα Σγόντζο και την Άντζελα Γκερέκου. Ποιον να πρωτοθυμηθείς και ποιον να πρωτομνημονεύσεις…
Το κανάλι το οποίο φέρνει πίσω το συγκεκριμένο παιχνίδι λοιπόν δεν ειναι κάποιο από τα μεγάλα, αλλά η πτωχή, πλην τίμια ΕΡΤ. Διότι όταν οι άλλοι τρέχουν με τα Survivor και τα Survival, η ΕΡΤ κάνει τη διαφορά, φέρνοντας το κορυφαίο παιχνίδι όλων των εποχών (μπορεί παλιά να μας κόστιζε γύρω στα 100 εκατομμύρια το χρόνο, αλλά δεν βαριέσαι. Μπρος στην τέχνη, τι είναι τα χρήμα…).
