Όλα μοιάζουν φυσιολογικά: έχεις πάρει το ποπ κορν- το οικογενειακό πακέτο κι ας μην έχεις κανέναν συγγενή εν ζωή-, την κόκα κόλα σου, έχεις κόψει εισιτήριο στον ευγενικό κύριο στον γκισέ (τον οποίο, χάριν αστεϊσμού, αποκάλεσες «μπουχέσα» και πολλά ακόμα με αποτέλεσμα, λόγω ασφαλιστικών μέτρων, ν’ απαγορεύεται πλέον να τον πλησιάσεις σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων) και μπαίνεις στην σκοτεινή αίθουσα με μοναδικό σου στόχο ν’ απολαύσεις την ταινία.
Τίποτα, λοιπόν, δεν προμηνύει πως αυτό που θ’ ακολουθήσει είναι ένα είδος φιλμικής αποκάλυψης: στο πανί εμφανίζεται σε κάποια σκηνή η αφόρητα σέξι πρωταγωνίστρια και αυτόματα μπορείς σχεδόν να νιώσεις την ολοκληρωτική κατάρρευση του μυαλού σου, το οποίο αρχίζει να τρέχει σαν τον Γιουσέιν Μπολτ στην κατηφόρα κι εσύ το χάνεις δια παντός.
Γιατί, κυρίες και (πρωτίστως) κύριοι, υπάρχουν 5 γυναίκες τις οποίες είδαμε στον κινηματογράφο και μετά ξεχάσαμε ποια ταινία βλέπουμε, σε ποια πόλη ζούμε, τι μέρα έχουμε, πώς μας λένε και ποιανού είναι η σπουδαία ρήση «Κανείς δεν είναι άσφαλτος» (Hint: γυρίζει και το «Λαίδη»).
Πάμε να τις δούμε και θα καταλάβετε το γιατί…
Μαργκό Ρόμπι, ο Λύκος της Wall Street (2013)
Τι λέγαμε για την ταινία μέχρι να εμφανιστεί: «Ο Σκορσέζε έπαθε Στέφανο Χίο και o Ντι Κάπριο βρίζει περισσότερο κι από τον Ανεβλαβή. Κι όλ’ αυτά για να γυρίσει μια αργυρή μετριότητα…»
Τι είπαμε μόλις είδαμε στην σέξι σκηνή της: «Όχι ρε φίλε! Άνοιξε τα πόδια και την ίδια στιγμή κλοτσούσε μακριά τον Λίο για να μην μπορεί να την πλησιάσει! Η επιτομή της κάρχιας…»
Βγαίνοντας από το σινεμά…: Κόψαμε εισιτήριο και για την βραδινή προβολή, αγνοήσαμε τόσο τον λύκο, όσο και την Wall Street κι επικεντρωθήκαμε μονάχα στην επίμαχη σκηνή.
Έι, είναι ιδέα μου ή η Μαργκό δεν φοράει εσώρουχα;
https://www.youtube.com/watch?v=8nAxFQ3-IP8
Μέγκαν Φοξ, Transformers (2007)
Τι λέγαμε για την ταινία μέχρι να εμφανιστεί: «Τι ανυπέρβλητη μ@λακία είναι αυτό το πράγμα που βλέπω;»
Τι είπαμε μόλις είδαμε στην σέξι σκηνή της: «Αυτό είναι κινηματογράφος ρε φίλε! Τι ταινιάρα…»
Βγαίνοντας από το σινεμά…: Πήγαμε σπίτι και πατήσαμε στο google “Megan Fox nude ass and tits”, αλλά προς απογοήτευσή μας δεν τη βρήκαμε να βγάζει τα υπέροχα μάτια της με τον Optimus Prime…
Σάλμα Χάγιεκ, From Dusk Till Dawn (1996)
Τι λέγαμε για την ταινία μέχρι να εμφανιστεί: «Τι υπέροχη, ασυνάρτητα «καμένη» ταινία είναι αυτή που έχει φτιάξει ο τιτάνας ο Ροντρίγκες! Και ο Τζορτζ Κλούνι με τον Ταραντίνο είναι φωτιά και λάβρα- εξ ου και “καμένη”…»
Τι είπαμε μόλις είδαμε την σέξι σκηνή της: «Πω, τι μουλάρα που είναι η Σάλμα Χάγιεκ!»- ή κάτι συναφές, τέλος πάντων.
Βγαίνοντας από το σινεμά..: Πήγαμε στο πλησιέστερο στριπτιζάδικο για να δούμε μπας και έχει γίνει κάνα θαύμα και η Σάλμα χορεύει όπως στην ταινία και στο κ@λόμπαρο της γειτονιάς μας.
Δε χόρευε, όμως έπειτα από ένα μπουκάλι ουίσκι άρχισαν να χορεύουν όλα γύρω μας.
Μόνικα Μπελούτσι, Manuale d’amore 2 (2007)
Τι λέγαμε για την ταινία μέχρι να εμφανιστεί: «Έχω διαβάσει ότι αν κόψω τις φλέβες μου κάθετα, τότε ενδέχεται να ζήσω. Ας μην το ρισκάρω: θα τις κόψω κατά μήκος- οτιδήποτε, αρκεί ν’ απαλλαγώ από τη θέαση αυτής της πατάτας…»
Τι είπαμε μόλις είδαμε την σέξι σκηνή της: «Ναι, καλησπέρα, θα ήθελα να μάθω πιο νοσοκομείο εφημερεύει σήμερα… Όχι- όχι, δεν έκοψα τελικά τις φλέβες μου όπως απείλησα στο “Τι λέγαμε για την ταινία μέχρι να εμφανιστεί”. Απλά είδα τη Μόνικα και έχω τσιμπήματα στην καρδιά, ενώ βλέπω και μαύρα στίγματα μπροστά μου. Μάλλον για εγκεφαλικούλι το πάω…»
Βγαίνοντας από το σινεμά…: Λιποθυμήσαμε, επαναλαμβάνοντας την εξής φράση: «Αχ Μόνικα, αχ Μόνικα, για σένα την έχω κάνει φυσαρμόνικα…»
Τζέσικα Άλμπα, Sin City (2007)
Τι λέγαμε για την ταινία μέχρι να εμφανιστεί: «Πόσο πολύ μπορεί να γ@#$ει η ταινιάρα! Πόσο;;;;»
Τι είπαμε μόλις είδαμε την σέξι σκηνή της: «Πόσο περισσότερο μπορεί να γ@#$ει η ταινιάρα; Πόσο;;;;»
Βγαίνοντας από το σινεμά…: Αγοράσαμε εισιτήριο διαρκείας για τα ματς της Άλμπα Βερολίνου, μιας και ήμασταν τόσο ερωτευμένοι μαζί της που θέλαμε να έχουμε κάτι- οτιδήποτε– που να μας τη θυμίζει.